Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η McLaren έδειξε τι είναι ικανή να κάνει αν ασχοληθεί με τα αυτοκίνητα δρόμου. Η τριθέσια F1 που σχεδίασε ο Gordon Murray και έπαιρνε ζωή από έναν V12 της BMW, αποτέλεσε για δύο σχεδόν δεκαετίες το σημείο αναφοράς για τις επιδόσεις, το κράτημα και την αεροδυναμική της απόδοση. Ανάλογη συνέχεια όμως δεν υπήρξε, αφού η εταιρεία συνέχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τους αγώνες.
Στα τέλη της περασμένης δεκαετίας όμως ο Ρον Ντένις αποσύρθηκε σταδιακά από τις πίστες για να αφιερωθεί στην McLaren Automotive, στην ουσία ένα νέο κατασκευαστή που λειτουργεί δίπλα στην ομάδα Formula 1.
Επικοινωνιακά και όχι μόνο, η McLaren ποντάρει πολύ στην μεταφορά τεχνολογίας από την Formula 1 στα αυτοκίνητα δρόμου. Ήταν ο πρώτος κατασκευαστής που χρησιμοποίησε ανθρακονήματα για να φτιάξει μονοκόκ σασί στην F1. Μάλιστα, με αυτό ο Τζον Γουότσον πήρε τη νίκη στο βρετανικό Grand Prix το 1981. Απολύτως φυσικά λοιπόν, από αυτό το υλικό έχουν φτιάξει και το πλαίσιο MP4-12C.
Στη διάρκεια της σεζόν του 97, κάποιοι είχαν παρατηρήσει ότι τα πίσω φρένα των μονοθεσίων των Hakkinen και Coulthard ήταν πυρωμένα σε σημεία που λογικά δεν θα έπρεπε. Όταν ένας φωτογράφος βρήκε για λίγο εκτεθειμένο το μονοθέσιο του Hakkinen, η φωτογραφία του κόκπιτ αποκάλυπτε την ύπαρξη ενός τρίτου πεντάλ. Με αυτό ο οδηγός μπορούσε στην είσοδο της στροφής να φρενάρει τον πίσω εσωτερικό τροχό, δημιουργώντας έτσι ένα φαινόμενο περιστροφής, και να φέρει το ρύγχος πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ταχύτητα στην κορυφή. Το σύστημα αυτό απαγορεύτηκε στο βραζιλιάνικο GP της επόμενης χρονιάς, ωστόσο η εξέλιξή του δεν πήγε χαμένη αφού ενσωματώνεται πλέον σε μια άλλη MP4-12C.
Η McLaren Automotive σχεδιάζει πλέον τους δικούς της κινητήρες. Ο συγκεκριμένος είναι V8 3.8 λίτρων με απόδοση 625 ίππους και 61 κιλά ροπή. Η απόκριση στο γκάζι δεν είναι επιπέδου Ferrari 458, ωστόσο ακούει στις μικρορυθμίσεις μέσα στη στροφή και μπορείς να ρυθμίσεις με ακρίβεια το ποσοστό της ροπής που φτάνει στους πίσω τροχούς. Οι επιδόσεις; Με 3,1” για τα πρώτα 100 km/h από στάση, 8,8” για τα 200 km/h και 333 km/h τελική, είναι το λιγότερο σοκαριστικές.
Στη βάση της κεντρικής κονσόλας βρίσκεται το Active Panel. Στην ουσία πρόκειται για δύο περιστροφικούς διακόπτες. ένας με το γράμμα H που σημαίνει handling ελέγχει ό,τι έχει να κάνει με το κράτημα. Τη λειτουργία του διαφορικού, του ESP, και φυσικά της ανάρτησης. Ο άλλος, με το γράμμα P που σημαίνει Powertrain ελέγχει την χαρτογράφηση του κινητήρα, του κιβωτίου και την ένταση του ήχου από το μοτέρ που φτάνει στην καμπίνα.
Παρότι τα ηλεκτρονικά παίζουν σημαντικό ρόλο στο στήσιμο του αυτοκινήτου, ότι αγγίζεις έχει στεγνή μηχανική αίσθηση. Το τιμόνι είναι βαρύ και μεταφέρει όλη την πληροφόρηση αφήνοντας μακριά τους κραδασμούς. Και τα paddles του κιβωτίου είναι σκληρά όπως στην Formula 1. Το αυτοκίνητο της δοκιμής φορά τα έξτρα κεραμικά δισκόφρενα. Σύμφωνα με την McLaren, η διαφορά σε σχέση με τα συμβατικά δεν έχει να κάνει τόσο με την απόδοση όσο με την αντοχή. Πράγματι, μετά από 600 km στα βουνά της Νότιας Γαλλίας, αποδίδουν όπως στο πρώτο πάτημα.
Η ανάρτηση αποτελείται από διπλά ψαλίδια και ηλεκτρονικά ελεγχόμενα αμορτισέρ συνδεδεμένα μεταξύ τους μέσω ενός υδραυλικού κυκλώματος. Αυτό επιτρέπει στην McLaren να καινοτομεί, καταργώντας τις αντιστρεπτικές. Η κλίση στις στροφές και η βύθιση στο φρενάρισμα εξουδετερώνονται αυξάνοντας την πίεση στην πλευρά που δέχεται ή καλύτερα που πρόκειται να δεχτεί το φορτίο. Έτσι, η ανάρτηση είναι σκληρή όταν πρέπει, αλλά τελείως ανεξάρτητη όταν δεν υπάρχει μεταφορά βάρους κατά τον διαμήκη ή εγκάρσιο άξονα.
Δεν βολεύεται ιδιαίτερα στις αργές στροφές, αντιδρά με λίγη υποστροφή στην πίεση και χωρίς ένα μηχανικό μπλοκέ δεν μπορείς να την οδηγήσεις θεαματικά όπως μια 458. Παρόλα αυτά, στις γρήγορες καμπές και τα διαδοχικά εσάκια είναι απίστευτα γρήγορη και απερίγραπτα απολαυστική. Πρέπει να κάνεις την υπέρβαση, να εμπιστευτείς το Brake Steer και να βουτήξεις στην είσοδο με χιλιόμετρα που λες… «αποκλείεται». Τότε θα νιώσεις την κορυφή να σε τραβά σαν μαγνήτης ενώ το αυτοκίνητο περιστρέφεται γύρω από τον εμπρός εσωτερικό τροχό.
Μετά από τρεις μέρες και 1.500 συναρπαστικά χιλιόμετρα με την MP4-12C το συμπέρασμα που βγήκε είναι ότι η McLaren είναι ο μόνος κατασκευαστής που μπορεί πραγματικά να αποτελέσει το αντίπαλο δέος για την Ferrari. Γιατί το υψηλό τεχνολογικό προφίλ της συνδυάζεται με την κουλτούρα που πηγάζει από την βαριά αγωνιστική κληρονομιά της.
Η MP4-12C σε αριθμούς
Κινητήρας V8, 3.799 cc, 625 PS/7.500 rpm, 61,0 kgm/3.000-7000 rpm
Επιδόσεις
0-100 km/h 3,1”
0-200 km/h 8,8”
Τελική 333 km/h
Μέση κατανάλωση 11,7 lt/100 km
Εκπομπές CO2 279 gr/km
Διαστάσεις 4.509 x 1.908 x 1.199 mm
Βάρος 1.336 kg
Δείτε το video της δοκιμής στο drive.gr
