Τα όσα είδαμε μπροστά στις κάμερες μέσα στον Λευκό Οίκο, με τους ισχυρούς της Ευρώπης και τον Αμερικανό Πρόεδρο να κάνει παιχνίδι αν και προκαλούν θλίψη, μπορούν να γίνουν ανεκτά αν υπάρξει έστω και ένα βήμα προς την ειρήνη.
Τα δεδομένα δεν έχουν αλλάξει. Το αντίθετο. Έχουμε μια χώρα, την Ουκρανία η οποία εδώ και περισσότερα από 3 χρόνια δέχεται εισβολή από μια άλλη χώρα, τη Ρωσία.
Καθημερινά σκοτώνονται άμαχοι, παιδιά έχουν απαχθεί από τις οικογένειές τους, αίμα αθώων χύνεται και σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη.
Επίσης, έχουμε τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο οποίος κατάφερε και τερμάτισε όπως λέει έξι πολέμους – οι κάτοικοι των χωρών τους δεν το έχουν αντιληφθεί πλήρως αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση – να κάνει πλακίτσα με το μαύρισμα του Γερμανού καγκελάριου, να αποθεώνει τα νιάτα του συμπαίκτη του στο γκολφ Αλεξάντερ Στουμπ, γενικά να προσπαθεί με τον μοναδικό του τρόπο να αποδομήσει τους ομολόγους του.
Και βεβαίως τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε ο οποίος ως συνήθως έσταζε μέλι για τον Αμερικανό Πρόεδρο – κάποιοι θα το περιέγραφαν ακόμα χειρότερα – και εισέπραξε τα εύσημα για την αύξηση των αμυντικών δαπανών από το 2% στο 5% – γιατί για τον Ντόναλντ όλα είναι χρήμα.
Ο συνοφρυωμένος Μακρόν μπορεί να καθόταν εκ δεξιών του Πατρός, αλλά ποσώς απασχολούσε τον Τραμπ και ούτε που άκουσε τα όσα είπε, ο Φρίντριχ Μερτς ήταν ίσως ο πιο εύστοχος στις παρατηρήσεις του απαιτώντας κατάπαυση του πυρός και όλοι οι υπόλοιποι ηγέτες μίλησαν για να μιλήσουν.
Υπάρχει και η αντίθετη ανάγνωση βέβαια που λέει ότι όλοι όσοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με τον Τραμπ είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους να πουν στον ίδιο αλλά και στους πολίτες αυτά που έπρεπε να πουν αλλά με μεγάλη προσοχή και εμφανή αμηχανία.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, με απλά λόγια έστησε ένα σόου σαν αυτά που παρουσίαζε στα νιάτα του με κοινό όχι της καλωδιακής τηλεόρασης αλλά ολόκληρο τον πλανήτη που γνωρίζει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα τελειώσει ούτε εύκολα, ούτε σύντομα.
Και το πιο σημαντικό: Σήμερα ο Τραμπ φάνηκε να ακούει. Σε λίγες ώρες μπορεί να χαριεντίζεται πάλι με τον Πούτιν.
