Ασφαλώς η συμφωνία στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για την χρηματοδότηση της Ουκρανίας με 90 δις ευρώ για το 2026 – 27 βάζοντας το χέρι για άλλη μία φορά στην τσέπη των ευρωπαίων φορολογούμενων, αποκαλύπτει ότι οι σημερινοί ηγέτες της όταν θέλουν να κάνουν πόλεμο πληρώνουν «μισθοφόρους».
Είναι έτοιμοι να πολεμήσουν την Ρωσία μέχρι την τελευταία ρανίδα αίματος του τελευταίου … ουκρανού στρατιώτη. Και στέλνουν τον λογαριασμό αυτής της επιλογής στα ευρωπαϊκά νοικοκυριά.
Με άλλα λόγια «ο βασιλιάς» για άλλη μια φορά αποδεικνύεται «γυμνός…» και αδίστακτος.
Ας μην ξεχνάμε ότι η μοναδική εναλλακτική «λύση» από την στιγμή που η ΕΕ θέλει να συνεχισθεί αυτός ο πόλεμος, θα ήταν το να βάλουν οι Βρυξέλλες χέρι στα 210 δις ευρώ των Ρώσων που βρίσκονται στο Βέλγιο στο Euroclear. Αλλά για να το κάνεις αυτό χρειάζονταν δύο προϋποθέσεις.
Η μία είναι να έχει η Κομισιόν και ο κ.. Μέρτς τον απόλυτο έλεγχο των αποφάσεων στην Ευρωζώνη. Και όπως αποδείχθηκε ούτε αυτός ούτε η κα Φον Ντερ Λάινεν είναι – προς το παρόν τουλάχιστον – το αφεντικό στην Ευρωζώνη.
Η δεύτερη προϋπόθεση θα ήταν να έχει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχύ το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, να μεταφέρουν το μέτωπο ρήξης με την Ρωσία από το ουκρανικό μέτωπο, σε «ευρωπαϊκό» έδαφος κατάσχοντας τα ρωσικά κεφάλαια. Και προφανώς δεν την έχουν. Προτιμούν τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων (ουκρανών).
Τα χρήματα που θα δανειστεί η ΕΕ για να πληρώσει τον λογαριασμό για την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία είναι κοντά στο 7% – 8% του ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού. Βέβαια δεν θα αφαιρεθούν από τα διαθέσιμα κεφάλαια ευθέως, αλλά θα προστεθούν στο κοινό χρέος που εγγυάται ο Προϋπολογισμός αφού τα ευρωομόλογα που θα εκδοθούν θα έχουν εγγύηση τον ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό. Με άλλα λόγια δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης…
Το ερώτημα όμως είναι το «τι ακολουθεί» αυτή την απόφαση.
Και σαν ερώτημα που μας αφορά άμεσα παραμένει ανοικτό και αναπάντητο.
Η Ουκρανία του Ζαλένσκι, όπως οι ΗΠΑ δεν κουράζονται να μας λένε, είναι αδύνατο να κερδίσει αυτό τον πόλεμο και οι εξελίξεις στο «μέτωπο» φέρνουν σχεδόν καθημερινά «νέα» που το επιβεβαιώνουν.
Οι ΗΠΑ και το περιβόητο σχέδιο ειρήνευσης που έχει προτείνει ο Τράμπ συνεχίζει να «συζητείται» αλλά χωρίς να φαίνεται άμεση λύση στον ορίζοντα. Πιθανώς ούτε και με το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του αμερικανού προέδρου.
Οι έρευνες για την διαφθορά του καθεστώτος και του επιτελείου του Ζελένσκι – με την υποστήριξη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών – συνεχίζεται και «σφίγγει» τον κλοιό γύρο από το προεδρικό μέγαρο και την κυβέρνησή του.
Οι Ρώσοι δηλώνουν διαρκώς έτοιμοι για διαπραγματεύσεις, αλλά είναι έτοιμοι να το κάνουν μόνο σαν αυτοί που κερδίζουν τον πόλεμο…
Και στην Ενωμένη (;) Ευρώπη οι ηγέτες της διαπιστώνουν ότι μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς κανένας να τους υπολογίζει, μόνο με ένα τρόπο, με το να βάζουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν τα σπασμένα οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
Πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτή η κατάσταση;
Προφανώς, αν λάβει υπόψη του κανείς ότι η συζήτηση αυτή των «ηγετών» της ΕΕ για να ληφθεί η εν λόγω απόφαση, γινόταν εν μέσω άγριων συγκρούσεων με τα τρακτέρ των ευρωπαίων αγροτών έξω από το κτήριο που συνεδρίαζαν, η απάντηση είναι «όχι και πολύ μακριά…».
Ήδη στις διαδικασίες που υπήρξαν στην «συζήτηση» για την έγκριση της χρηματοδότησης της Ουκρανίας με νέο επιπλέον ευρωπαϊκό χρέος, έγινε φανερό ότι η διάσπαση στο εσωτερικό της ΕΕ έχει προχωρήσει πολύ. Το γεγονός ότι η Σύνοδος Κορυφής απέρριψε, γιατί περί αυτού πρόκειται, την φερόμενη ως δεδομένη «λύση», που προωθούσαν – σαν δεδομένη – η Γερμανία και το ανεξέλεγκτο κονκλάβιο των Βρυξελλών, με την Φον Ντερ Λάινεν, αποδεικνύει ότι η Ευρωζώνη που ξέραμε, έχει ήδη αρχίσει να ανήκει στο παρελθόν.
Και η «νέα» δεν έχει ακόμα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο.
