Με την επίμαχη απόφαση (υπ΄ αριθμ. Υ10α/Γ.Ποικ. 42832/2012) δινόταν τίτλος καθηγητή σε μη πανεπιστημιακούς.
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει Πανεπιστήμια και καθηγητές και ζητούσαν να ακυρωθεί η απόφαση των υπουργών Υγείας και Παιδείας για την «απονομή τίτλου κλινικού καθηγητή σε ιατρούς του ΕΣΥ με βαθμό συντονιστή διευθυντή».
Συγκεκριμένα στο ΣτΕ είχαν προσφύγει το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το σωματείο με την επωνυμία «Σύλλογος Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών», το σωματείο με την επωνυμία «Ένωση Καθηγητών Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών» – «Ε.Κ.Ι.Π.Α.», το σωματείο με την επωνυμία «Σύλλογος Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού του Ιατρικού Τμήματος του Α.Π.Θ.», το σωματείο με την επωνυμία «Ενιαίος Σύλλογος Καθηγητών Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο», η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού Α.Ε.Ι. (Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π. Α.Ε.Ι.) και οι καθηγητές Ιατρικής Μιχαήλ Κουτσιλιέρης, Γεωργίος Πολυμενέας και Ευσταθίος Ευσταθόπουλος
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έκανε δεκτή την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι διατάξεις της εν λόγω υπουργική απόφασης που αφορούν το θεσμό του κλινικού καθηγητή προσκρούουν στο Σύνταγμα και ειδικότερα στις αρχές της Ακαδημαϊκής ελευθερίας και της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ που κατοχυρώνονται στις διατάξεις του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Επιπλέον κρίθηκε πως οι διατάξεις της εν λόγω απόφασης προσκρούουν και στις αρχές της ισότητας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και σταδιοδρομίας, καθώς το ΣτΕ επισημαίνει πως με την εισαγωγή του θεσμού αυτού το εκπαιδευτικό και διδακτικό έργο των Ιατρικών Σχολών επιτελείται πλέον από πρόσωπα που παρουσιάζουν ανομοιογένεια από άποψη προσόντων, καθηκόντων και ευθύνης.