Αυτό έκρινε η ποινική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την υπ΄αριθμό 2/2018 απόφαση της. Την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απασχόλησε το ζήτημα με αφορμή την έκδοση βουλευμάτων που είχαν προσμετρήσει σε καταδικασμένο στην υπόθεση της Energa-Hellas Power , το χρόνο που ήταν υπό ηλεκτρονική επιτήρηση ως χρόνο προφυλάκισης.
Οι δικαστές επισημαίνουν ότι σύμφωνα με την πρόβλεψη της παρ. 2 του άρθρου 283 Α του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ότι «λόγω της βαρύτητας και του επαχθούς χαρακτήρα του όρου του κατ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, κατά κυριολεξία μέτρου δικονομικού καταναγκασμού, ορίζεται ότι ο περιοριστικός αυτός όρος αντιμετωπίζεται όπως ακριβώς και η προσωρινή κράτηση σε σχέση με τη διάρκεια, τα ανώτατα όρια, την εξακολούθηση ή διακοπή του και την επανεξέτασης του στα προβλεπόμενα χρονικά διαστήματα…».
Πρέπει ωστόσο να διευκρινιστεί ότι ο χρόνος προσωρινής κράτησης και ο χρόνος που ένας κρατούμενος βρίσκεται σε κατ΄οίκον περιορισμό με ηλεκτρονική επιτήρηση δεν αθροίζονται. Αντίθετα, τα ανώτατα όρια “τρέχουν” ξεχωριστά για κάθε μέτρο.