Η Δούκισσα πρωτοτραγούδησε σε δίσκο 78 στροφών, το τραγούδι του Χρυσίνη «Με την κοπέλα π’ αγαπώ» και σιγά-σιγά πέρασε στον κόσμο των πιο μεγάλων νυχτερινών κέντρων της Αθήνας, για να συνδέσει την φωνή της με μεγάλες επιτυχίες, όπως «Δεν είσουν κύριος», «Aτάκα και επί τόπου» «Ανθρωποι είμαστε»,» «Πού πάς χωρίς αγάπη». Οι δίσκοι της «Ατάκα και επί τόπου»(1975) και «Λαϊκά για τη Δούκισσα» (1984) έγιναν “χρυσοί”.
Επίσης, σημαντικό ήταν το πέρασμά της από τον ελληνικό κινηματογράφο όπου πρωταγωνίστησε σε δέκα ταινίες, από το 1966 μέχρι το 1970, όπως «Ενας χίπις με φιλότιμο», «Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου», «Τα αδέλφια μου», «Συντρίμμια τα όνειρά μας» κ.α.
Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει δύο γιούς, οι οποίοι και ήταν στο πλευρό της μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ο καρκίνος τη «συνάντησε» πριν από 18 χρόνια και αγωνίστηκε έχοντας συχνά προβλήματα υγείας, που όμως τα ξεπερνούσε με δύναμη. Πριν από πέντε μήνες είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο ύστερα από ένα ατύχημα, που επιδείνωσε την κατάσταση.
«Νιώθω ότι είμαι ανήμπορη», είχε δηλώσει τότε, και όταν την ρώτησαν αν κάνει σχέδια για το μέλλον απάντησε: «Ο θεός γελάει μαζί σου όταν κάνεις σχέδια».
Η κηδεία της θα γίνει στις 13.00 το ερχόμενο Σάββατο, από το Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας.
