Παντού μαυρίλα. Αυτοκίνητα καμένα. Ζωάκια νεκρά. Οικήματα κατεστραμμένα από τη φωτιά. Είναι το οικόπεδο όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή τουλάχιστον 26 άνθρωποι. Εκεί όπου γράφτηκε το μεγαλύτερο κεφάλαιο της τραγωδίας.
Είναι ο χώρος κοντά στην ταβέρνα Αργυρή Ακτή. Γονείς με τα παιδιά τους αγκαλιά, ζευγάρια δίπλα δίπλα ως το θάνατο. Βρέθηκαν εκεί όπου πίστεψαν πως θα μπορούσαν να βρουν διέξοδο από την πύρινη λαίλαπα που τους κυνηγούσε.
Στην προσπάθειά τους να τρέξουν προς τη θάλασσα άφησαν πίσω τους από παπούτσια και ζώνες μέχρι άλλα προσωπικά αντικείμενα. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να σωθούν. Δυστυχώς, δεν τα κατάφεραν.
Η φωτιά τους κύκλωσε. Πήρε τις ζωές τους και κατάστρεψε τα πάντα. Οι εικόνες που αποκαλύπτονται σχεδόν 72 ώρες αφού ξέσπασε οι φωτιά είναι εικόνες αποκάλυψης. Όλα καμένα. Όλα μαύρα. Όπως οι ψυχές όσων παρακολουθούμε το δράμα των ανθρώπων στην ανατολική Αττική. Στο Νέο Βουτζά, στη Νέα Μάκρη, στο Μάτι, στη Ραφήνα.
Ο δρόμος που επέλεξαν κατέληγε σε έναν γκρεμό. Άφησαν τα αυτοκίνητά τους να καούν και έτρεξαν να σωθούν. Ήθελαν να φτάσουν στη θάλασσα. Δεν ήξεραν ότι η πορεία που είχαν επιλέξει ήταν η πορεία προς το θάνατο. Στο τέλος του δρόμου αυτού ήταν ο γκρεμός. Ήταν το τέλος. Το μόνο που έκαναν ήταν να αγκαλιαστούν και να πεθάνουν μαζί.
Ας είναι αναπαυμένες οι ψυχές τους…