Ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου, κινηματογράφου και της τηλεόρασης ήταν ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ήταν ένας εξαιρετικά επιδραστικός καλλιτέχνης και δάσκαλος που σημάδεψε με το έργο του τον ελληνικό πολιτισμό των τελευταίων 60 χρόνων. Η Ελλάδα θρηνεί την απώλεια ενός από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που είχε βάλει την δική του σφραγίδα στο θεατρικό σανίδι, ωστόσο, έγινε ευρύτατα γνωστός από τις ερμηνείες του σε κινηματογράφο και τηλεόραση.
Ο ρόλος του ποιητή «Φανφάρα» στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη» ήταν από εκείνους που τον καθιέρωσαν… Αίσθηση είχε κάνει και η ερμηνεία του στην ταινία «Ένας ιππότης για τη Βασούλα».
Στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη» υποδύθηκε τον ατάλαντο και υπερτιμημένο ποιητή Τιμολέοντα Φανφάρα που του άρεσε να απαγγέλλει τα ποιήματά του: «σκοτάδι πίνω για πιοτό, πω πω πω, πω πω πω».
Ο Μιχαλακόπουλος είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του για τον ρόλο του στην ταινία Ξύπνα Βασίλη: «Μια ωραία τριάδα. Εγώ, ο Γιώργος Κωνσταντίνου και ο Αλέκος Αλεξανδράκης. “Κουμπώσαμε” χωρίς καμία δυσκολία. Στην ταινία πήγα τυχαία, μιας και δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με τον κινηματογράφο. Με πήραν από τη Φίνος και συγκεκριμένα ο Δαλιανίδης για να μου πει για την ταινία και τον ρόλο».
Ιδιαίτερη αίσθηση είχε κάνει και ο ρόλος του στην ταινία «’Ενας ιππότης για τη Βασούλα» με Γιώργο Μιχαλακόπουλο να υποδύεται έναν δικηγόρο, ο οποίος μιλούσε στην καθαρεύουσα!
Μέσα σε δύσκολες για την Ελλάδα εποχές στο τηλεοπτικό κοινό συστήθηκε με την εμβληματική σειρά του Κώστα Μουρσελά «Εκείνος και Εκείνος» (1972), όπου ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ερμήνευσε με απαράμιλλο χιούμορ το ρόλο του «Σόλωνα» πλάι στον «Λουκά» του Βασίλη Διαμαντόπουλου.
Ο Λουκάς (Βασίλης Διαμαντόπουλος) και ο Σόλων (Γιώργος Μιχαλακόπουλος) είναι δύο απλοί άνθρωποι, που σατιρίζουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και προσπαθούν με σχόλια, απόψεις, συζητήσεις να κατανοήσουν τον παραλογισμό και τον προβληματισμό της σημερινής κοινωνίας. Είναι σαν δύο κλασικοί «Ρωμιοί», που προσπαθούν να καταλάβουν την κοινωνία των τελευταίων χρόνων της Χούντας.
Σύμφωνα με όσα είχε αποκαλύψει οι συντελεστές της σειράς περνούσαν από λογοκρισία στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Έδιναν εξηγήσεις στον αρμόδιο λογοκρισίας για τους διαλόγους του επεισοδίου και ποτέ δεν γνώριζαν πόσο κομμένο θα έβγαινε αυτό στον αέρα. Την σειρά τη ζητούσαν και από το εξωτερικό.
Ποιος ήταν ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1959 ως πρωτοετής σπουδαστής της Σχολής στην επεισοδιακή παράσταση του Καρόλου Κουν, «Όρνιθες» στο Ηρώδειο. Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στον θίασο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και αργότερα συνεργάστηκε με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους μεγάλων συγγραφέων όπως ο Τσέχωφ και ο Μολιέρος. Ειδικά στην παράσταση «Δον Ζουάν» το 1968, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος εντυπωσίασε με την ερμηνεία του στο ρόλο του Σγαναρέλο.
Το 1973 ίδρυσε το Θέατρο Σάτιρας και έπαιξε μεταξύ άλλων στα έργα: «Ω, τι κόσμος μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά, «Συνεργός» του Φρ. Ντύρεμαντ, «Βλαβερές συνέπειες του καπνού» του Τσέχωφ. Το 1981, οργάνωσε στις φυλακές Κορυδαλλού το θεατρικό εργαστήρι με κρατούμενους. Στο θέατρο είχε εμφανιστεί σε παραστάσεις όπως: «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο θάνατος του εμποράκου», «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» και «Το τίμημα». Ως θεατρικός σκηνοθέτης, σκηνοθέτησε αρκετά έργα, ανάμεσα στα οποία: «Τα παιδιά στο Δάσος του Ρομπέν» του Τζ. Κρόκερ, «Εκκλησιάζουσες» και «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, «Ο θάνατος του Εμποράκου» του ‘Αρθουρ Μίλερ, «Επιστάτης» του Χάρολντ Πίντερ.
Στον κινηματογράφο έπαιξε σε αρκετά έργα, κάνοντας το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1964, ερμηνεύοντας δεύτερους ρόλους στις ταινίες «Οι Φτωχοδιάβολοι», «Ο πολύτεκνος» και «Φεύγω με πίκρα στα ξένα». Ένας από τους χαρακτηριστικούς ρόλους του ήταν ο ποιητής Φανφάρας στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη» του Γιάννη Δαλιανίδη (1969). Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στις ταινίες «Η ωραία του κουρέα» του Ντίνου Δημόπουλου (1969), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968), «Ένα γελαστό απόγευμα» του Ανδρέα Θωμόπουλου (1979), «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1995), το «Φράγμα» του Δημήτρη Μακρή (1982). Αξέχαστη ήταν επίσης η ερμηνεία του στην βραβευμένη ταινία «Ο Κύριος με τα Γκρι» του Περικλή Χούρσογλου το 1997.
Διετέλεσε καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Θεάτρου. Υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων κατά την περίοδο 1974-1986, και Αντιπρόεδρος ΚΕ.Θ.Ε.Α.
Ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Αθηνά Μιχαλακοπούλου και έχει δύο κόρες, την Ιωάννα, που είναι σκηνοθέτιδα, με την οποία συνεργάστηκε σε αρκετές παραστάσεις και την Ελένη, που είναι ζωγράφος.