Άρθρο του Μηνά Σαμαντζίδη, ψυχιάτρου – ψυχοθεραπευτή / Υποψηφίου Δημοτικού Συμβούλου με τηνπαράταξη «ΝΑΙ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ».
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που εξελίσσεται δυναμικά και πασχίζει να αφήσει στην άκρη παθογένειες, βαρίδια και εμμονές, όπως η κοντόφθαλμη και εγωκεντρική οπτική των πραγμάτων.
Λίγες εβδομάδες πριν τις δημοτικές εκλογές, οι εκθέσεις ιδεών και η στοχευμένη δαιμονοποίηση προσώπων και καταστάσεων για κάποιους είναι μια προεκλογική νόρμα. Για να συνεχίσουμε να λέμε, όμως, Ναι στη Θεσσαλονίκη, χρειάζεται να αφήσουμε στον πάγκο το εγώ και να πορευτούμε με το εμείς, με υλοποιήσιμο σχέδιο και εφαρμόσιμες προτάσεις. Χρειάζεται να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Χρειάζεται να λέμε αλήθειες. Η Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του 2020 δεν έχει σχέση με τη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του 2010. Η πόλη επανασυστήθηκε στον κόσμο, άφησε τις παρωπίδες, την εσωστρέφεια και την εγωμανία και έφυγε μπροστά.
Η υποψηφιότητα του τέως Δημάρχου, Γιάννη Μπουτάρη, ως υποψηφίου δημοτικού συμβούλου με τον Σπύρο Πέγκα δεν αποτελεί έκπληξη. Ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη. Ο πρώην Δήμαρχος είχε δηλώσει εξ αρχής τη στήριξή του. Μια στήριξη που έχει τη βάση της στην επιχειρηματολογία της μεταξύ τους φιλίας και της εμμονής και μηδενιστικής συμπεριφοράς του Γιάννη Μπουτάρη προς το πρόσωπο του νυν Δημάρχου Κωνσταντίνου Ζέρβα. Συνεπώς, μιλάμε για μια στήριξη χωρίς πολιτικότητα και προφανώς βασισμένη σε προσωπικά κριτήρια εμπάθειας.
Ιδιαίτερο δε ενδιαφέρον έχει η προσπάθειά του να αποδείξει πως είναι απλά ένας ενεργός πολίτης και να αποδομήσει τη λαϊκή φράση “Από Δήμαρχος, κλητήρας”. Πασχίζει σε βαθμό που καταλήγει ύποπτο, καθώς μοιάζει δεδομένο ότι, ψηφίζοντας Πέγκα, ακόμα και αν δεν “σταυρώνεις” Μπουτάρη, ψηφίζεις Μπουτάρη. Ο τέως Δήμαρχος επιδιώκει να λειτουργεί αρχηγικά, συγκεντρώνοντας τα φώτα πάνω του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη συνέντευξή σε ιστορική κυριακάτικη εφημερίδα.
Μια συνέντευξη που αποδεικνύει πως ο Γιάννης Μπουτάρης δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Η αυτοκριτική δεν αποτελεί προσόν του, δεν αναγνωρίζει λάθη και δεν στέκεται με σχέδιο μπροστά στις προκλήσεις του μέλλοντος. Εμμένει στις θέσεις του για το μετρό και δεν δέχεται να ζυγίσει το κόστος από την καθυστέρηση που προκάλεσε. Η προκατάληψη του πρώην Δημάρχου αγγίζει τα όρια της εμμονής. Με διάθεση οδοστρωτήρα μηδενίζει κάθε έργο του νυν Δημάρχου, Κωνσταντίνου Ζέρβα.
Η Θεσσαλονίκη σήμερα είναι μια πόλη εξωστρεφής με έντονες δημόσιες σχέσεις, στην οποία εκτελείται το μεγαλύτερο τεχνικό πρόγραμμα όλων των εποχών και γίνεται δουλειά σε μια σειρά από θέματα – απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής, όπως η κλιματική κρίση. Παρ’ όλα αυτά για τον Γιάννη Μπουτάρη με την εμμονική συμπεριφορά για την πλατεία Ελευθερίας ο Κωνσταντίνος Ζέρβας διέλυσε την πόλη.
Φυσικά, οι προκαταλήψεις και οι παρωπίδες δεν εντοπίζονται στην περίπτωση Μπουτάρη μόνο στα εν οίκω της Θεσσαλονίκης. Ο πρώην Δήμαρχος εκθέτει μια σειρά από απόψεις επί παντός επιστητού, εστιάζοντας σχεδόν με παραλογισμό στις θέσεις του για τη Συμφωνία των Πρεσπών και φυσικά βάλλει για ακόμη μία φορά κατά της εκκλησίας. Οι απόψεις του επεκτείνονται και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό,σχολιάζοντας ως άλλος πολιτικός αναλυτής τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη και απαξιώνοντας πλήρως την παρουσία του.
Είναι απορίας άξιο πώς καρικατούρες του εαυτού τους, που ονειροβατούν στο άπιαστο χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, ευαγγελίζονται μια νέα Θεσσαλονίκη για όλους. Ο καθένας φέρει την ιστορία του, η οποία δεν παραγράφεται, ειδικά όταν δεν έχεις το σθένος εσύ ο ίδιος να την κρίνεις. Θεσσαλονίκη είναι η ίδια η πόλη, η ιστορία, οι άνθρωποί της, το αποτύπωμά της και όχι οι διάφορες περσόνες. Στις 8 Οκτωβρίου με κοινή λογική συνεχίζουμε με τον Κωνσταντίνο Ζέρβα και λέμε Ναι στη Θεσσαλονίκη. Οι εμμονές, η εμπάθεια και η εγωμανία δεν είναι επιλογή.