Αναφέρει ότι “150 επικουρικοί εργαζόμενοι στις Προνοιακές Μονάδες βρίσκονται στην πόρτα της εξόδου, παρότι δεν έληξαν οι συμβάσεις” και κάνει λόγο για “τραγική υποστελέχωση” στις Μονάδες Πρόνοιας.
“Το επικουρικό προσωπικό των Προνοιακών Μονάδων βρίσκεται στον αέρα. Υπερέβησαν το 24μηνο εργασίας στο Δημόσιο με συνεχείς ανανεούμενες συμβάσεις και το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως και στις Μονάδες Δημόσιας Υγείας θεωρεί άκυρες τις συμβάσεις τους” αναφέρει η ΠΟΕΔΗΝ.
Οι Προνοιακές Μονάδες, σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ “εργάζονται με το 45% του αναγκαίου προσωπικού” ενώ “στα 8 χρόνια των μνημονίων το προσωπικό μειώθηκε κατά 2.600 υπαλλήλους”.
Η Ομοσπονδία αναφέρει ότι «δεν λειτουργεί σήμερα ολοκληρωμένο δίκτυο υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (πρωτοβάθμιων, εισαγωγών, ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης) ανά συγκεκριμένο πληθυσμό αναφοράς» και αυτό το επιβεβαιώνει «το πλήθος των εισαγωγών οξέων περιστατικών, με εισαγγελική παραγγελία στα ψυχιατρικά νοσοκομεία και τις ψυχιατρικές κλινικές των νοσοκομείων, που ανέρχεται στο 60% των συνολικών εισαγωγών».
Η ΠΟΕΔΗΝ αναφέρει επίσης, ότι «οι υπεράριθμοι ασθενείς που εισάγονται στα ψυχιατρικά νοσοκομεία και τις ψυχιατρικές κλινικές νοσηλεύονται σε ράντζα» ενώ «η πρωτοβάθμια περίθαλψη στηρίζεται κυρίως στα έκτακτα και τακτικά εξωτερικά ιατρεία των δύο ψυχιατρικών νοσοκομείων, 100.000 περιστατικά εξετάζονται κατ’ έτος. Ξεπερνούν τους 150.000 οι ασθενείς που εξετάζονται συνολικά στις πρωτοβάθμιες υπηρεσίες των δύο νοσοκομείων (90.000 στο Δαφνί και 60.000 στο Δρομοκαΐτειο)».
Σημειώνει, ότι οι ψυχιατρικές κλινικές που άνοιξαν, (Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης 10 κλίνες, στην Κόρινθο 12 κλίνες και στα Γιαννιτσά 12 κλίνες), δεν λύνουν το πρόβλημα, καθώς, όπως αναφέρει «το Δημόσιο Σύστημα Ψυχικής Υγείας μόνο για την αποσυμφόρηση των ασθενών και την κατάργηση των ράντζων που αναπτύσσονται στις Μονάδες Οξέων Περιστατικών, χρειάζεται τουλάχιστον 20 ακόμη ψυχιατρικές κλίνες σε γενικά νοσοκομεία των 15 κλινών».
Η ομοσπονδία προσθέτει ακόμη ότι «δεν υφίσταται σήμερα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινωνικής επανένταξης των ψυχικά πασχόντων, καθότι δεν λαμβάνονται μέτρα από το κράτος για την επαγγελματική τους αποκατάσταση». Δεν διατίθεται ούτε μία θέση επιδοτούμενης εργασίας.