Για την υπόθεση της Πάτρας μίλησε στο newsit.gr ο γνωστός ψυχίατρος, Δημήτρης Σούρας. Ο κ. Σούρας με την επιστημονική του ιδιότητα απάντησε σε ερωτήσεις που έχουμε όλοι για την υπόθεση με πρωταγωνίστρια της 33χρονη Ρούλα Πισπιρίγκου, η οποία είναι προφυλακισμένη και κατηγορείται να ανθρωποκτονία από πρόθεση της 9χρονης κόρης της Τζωρτζίνας.
Ο κ. Σούρας μεταξύ άλλων αναφέρει ότι η διαταραχή προσωπικότητας δεν είναι ψυχιατρική νόσος, σκιαγραφεί το προφίλ της κας Πισπιρίγκου λέγοντας ότι «Η Ρούλα είναι η πρωταγωνίστρια και όλοι εμείς οι κομπάρσοι που φταίμε» θεωρεί ότι «Ο εν δυνάμει δολοφόνος, κάποια στιγμή θα γίνει δολοφόνος», μάλιστα μιλάει για αυτό που ο ίδιος αποκαλεί, «’ηρωα του κακού», ενώ όσον αφορά στην στήριξη που έχει η 33χρονη από το οικογενειακό της περιβάλλον λέει μεταξύ άλλων ότι υπάρχει απόλυτη ταύτιση στα όσα λέει η ίδια με την μητέρα και την αδερφή της.
Όλη η συνέντευξη
Η 33χρονη προφυλακισμένη για τη δολοφονία της κόρης της δεν έχει ομολογήσει. Με βάση το ψυχολογικό της προφίλ, πιστεύετε ότι κάποια στιγμή θα «σπάσει»;
«Είναι ξεκάθαρο, ότι ακολουθεί μία γραμμή εντελώς διαφορετική. Να «σπάσει» πού, στη δίκη; Δεν νομίζω. Θα είχε ομολογήσει στην ανακρίτρια και στον εισαγγελέα. Αφού δεν ομολόγησε, ακολουθεί συγκεκριμένη υπερασπιστική γραμμή. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά πως να «σπάσει» από δω και πέρα; Στη δίκη; Να ζητήσει συγνώμη; Δεν ξέρω. Όλα παίζονται. Πάντως η γραμμή που ακολουθεί, είναι αυτή που που περιμέναμε όλοι. Δηλαδή βλέπουμε μια γυναίκα, η οποία έπαιξε με τα ΜΜΕ, έδινε συνεντεύξεις δεξιά και αριστερά, «χαμογελούσε» με όλο τον κόσμο, η οποία δεν συμμετείχε συναισθηματικά σε τίποτα.
Εδώ τόλμησε -γιατί χρειάζεται μεγάλο θράσος- να πει ότι δεν πειράζει και οι γιατροί που έκαναν λάθος άνθρωποι είναι και αυτοί. Μιλάμε για απίθανα πράγματα, τα οποία δεν θα τολμούσε ποτέ να πει άνθρωπος. Μην ξεχνάμε ότι κατηγόρησε ανοιχτά τους γιατρούς».
Κρίνετε, ότι μόνο αν θεωρούσε ότι θα έπεφτε στα «μαλακά» θα ομολογούσε;
«Μόνο για αυτό. Ακολουθεί σε όλα τακτική. Περιμένετε ξαφνικά ότι θα αρχίσει να αναπτύσσεται ένας συναισθηματικός κόσμος που δεν τον είδαμε μέχρι τώρα; Επαναλαμβάνω ότι κατηγορεί τους πάντες, εκτός από τον εαυτό της. Που θα μπορούσε να το κάνει, όχι για το θάνατο αλλά για μερικές συμπεριφορές. Εκείνη είναι η πρωταγωνίστρια και όλοι εμείς οι κομπάρσοι που φταίμε».
Πάσχει η γυναίκα αυτή κάποιο σύνδρομο; Πως γίνεται επιστημονική διάκριση σε αυτό;
«Άρχισα να μιλάω για αυτή την υπόθεση από τη στιγμή που βρέθηκε κεταμίνη. Πριν δεν συμμετείχα πουθενά. Όταν η ένδειξη έγινε απόδειξη, τότε άρχισα να μιλάω. Ευτυχώς για πρώτη φορά όλοι οι ψυχίατροι και ψυχολόγοι που βγήκαν να μιλήσουν συμφωνούν μαζί μου. Άρα δεν πρόκειται για ψυχιατρική αρρώστια. Αν συνέβαινε αυτό, για κάποιον που σκοτώνει είναι πολύ βαριά αρρώστια. Είναι μια χρόνια διαδικασία, μια περίεργη αρρώστια, που δυστυχώς ο άρρωστος δεν έχει τα λογικά του. Συνήθως παίρνουν ένα χαρτί και βγάζουν τον άλλο ψυχιατρικό για να έχει ακαταλόγιστο ή μερικό καταλογισμό και όλα να πάνε πιο «μαλακά». Η αρρώστια όμως έχει συμπτώματα, παρακολούθηση, φάρμακα, υποτροπή. Επίσης κάνω μία απλή ερώτηση: Είναι δυνατόν ένας άρρωστος να παίζει με τα ΜΜΕ, να ασχολείται συνέχεια με τον εαυτό του, να δίνει συνεντεύξεις δεξιά και αριστερά;
Ένας πραγματικά ψυχιατρικός ασθενής, αν κάνει κάτι τέτοιο, κάθεται, παραδίδεται, δεν συμμετέχει πουθενά. Πάρτε παράδειγμα τον άρρωστο που σκότωσε κάποιον στη Νέα Ερυθραία. Τον συλλάβανε, κάθισε και δεν είπε κουβέντα. Είναι καταπληκτική η δική της λογική μέσα στα πράγματα».
Τι έχει αυτή η γυναίκα; Έχει μια διαταραχή στην προσωπικότητά της.
«Υπάρχουν διαταραχές στην προσωπικότητα που σκοτώνεις; Πόσες να σας αναφέρω; Τον Μπάμπη, τη βιτριολίστρια, τον δολοφόνο της Τοπαλούδη; Στη Φολέγανδρο, στην Ανδραβίδα με τέσσερα άτομα, στην Κυπαρισσία, τον άλλον στην Ηλιούπολη που σκότωσε τη γυναίκα του; Τι να πρωτοαναφέρω; Άρα υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνουν. Γιατί σκοτώνουν; Λόγω μιας προσωπικότητας, η οποία δεν περιέχει συναίσθημα, δεν περιέχει τύψεις, δεν περιέχει ενοχές. Ακόμα και αν πρόκειται για το ίδιο σου το παιδί; Μιλάμε για ένα δολοφονικό ένστικτο που έχει διαμορφωθεί από μία προσωπικότητα, η οποία δεν είναι τωρινή. Είναι παλιά. Για αυτό σας ανέφερα τα παραδείγματα, τα οποία είναι διαφόρων ηλικιών.
Δηλαδή όταν διαμορφώνεται μία τέτοια προσωπικότητα που εγώ ονομάζω οι «ήρωες του κακού», «εν δυνάμει δολοφόνοι», οι οποίοι θα γίνουν πραγματικοί δολοφόνοι, χωρίς συναισθήματα, τύψεις, κάποια στιγμή θα σκοτώσουν, είτε παιδί, είτε μαμά, είτε σύζυγο».
Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται με αυτό το ένστικτο ή εξελίσσεται στην πορεία της ζωής τους;
«Όχι, δημιουργείται. Και η μόνη λύση είναι όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο φοβερά απόλυτο, σκληρό, εριστικό, ας μας περάσει από το μυαλό ότι κάτι κακό μπορεί να γίνει. Και τι κάνουμε; Πάμε οικογενειακώς στους ειδικούς για να ενημερωθούμε. Αυτή η διαταραχή επαναλαμβάνω δεν είναι ψυχιατρική νόσος! Γιατί σε όλη της τη ζωή είναι παρούσα!»
Τα ενδεχόμενα που ακούγονται. Ότι μπορεί να το έκανε αυτό για να στρέψει το ενδιαφέρον του συντρόφου της. Μπορεί να ισχύουν;
«Αυτό θα μπορούσε να είναι κίνητρο- αφορμή. Μπορεί να το έκανε για οικονομικούς λόγους, για μίσος, για εκδίκηση. Όλες αυτές είναι οι αφορμές. Αν εμείς παραδεχτούμε ότι κάποιος δολοφονεί για κάτι τέτοιο είναι σαν να περνάμε το μήνυμα ότι : «Ας θέλεις να φέρεις πίσω κάποιον, σκότωσε ένα παιδί!».
Δεν είναι αυτό. Είναι η προσωπικότητα που βρίσκει χιλιάδες τέτοιες αφορμές, για να «εξασκήσει το δολοφονικό ένστικτο».
Και πώς λειτουργεί αυτό που λέτε «δολοφονικό ένστικτο»;
«Ο διαμορφωμένος «ήρωας του κακού» δεν εξετάζει τον χρόνο που θα κάνει το κακό. Είναι κομμάτι της προσωπικότητάς του. Άρα λοιπόν, μην ψάξουμε να βρούμε το ποτέ και το γιατί. Κάποια στιγμή θα το κάνει. Μερικές φορές θα είναι τραυματισμός. Άλλες φορές επίθεση, ξύλο, λεκτική ή ψυχολογική βία. Δυστυχώς θα φτάσει μέχρι το φόνο. Άρα λοιπόν όταν το έχεις μέσα σου, δεν μετράει πότε θα βγει κι αν θα βγει. Θα βγει σίγουρα τη στιγμή που εκείνος θα το κάνει. Να ξέρετε πάντως, ότι θα είναι προετοιμασμένος για το κακό. Ο εν δυνάμει δολοφόνος, κάποια στιγμή θα γίνει δολοφόνος».
Πώς θα σκιαγραφούσατε το προφίλ του συζύγου;
«Όταν ζούμε μέσα σε μία οικογένεια, τα πάντα καταλαβαίνουμε και όλοι αφουγκραζόμαστε. Ποτέ δεν μπορώ να φανταστώ, ότι κάποιος ξέρει ότι ο σύντροφός του θα σκοτώσει το παιδί του και δεν κάνει κάτι. Αλλά ότι η συμπεριφορά προμήνυε κάτι κακό, αυτό φαινόταν. Θα έπρεπε να είχαν αποταθεί σε έναν ειδικό εγκαίρως. Έβλεπαν και δυστυχώς έγινε το κακό. Όταν τα συμπτώματα είναι σκληρά, δυνατά, τότε η κακιά πράξη ολοκληρώνεται».
Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι το οικογενειακό της περιβάλλον είναι απόλυτα υποστηρικτικό;
«Τρεις γυναίκες μία φωνή. Κάντε ένα μικρό πείραμα. Κλείστε τα μάτια σας και βάλτε τις 3 γυναίκες να μιλάνε. Θα καταλάβετε ποια μιλάει; Μιλάνε με τον ίδιο τρόπο, εκφέρουν τον ίδιο λόγο, έχουν το ίδιο λεξιλόγιο, η συμπεριφορά του σώματος και του προσώπου είναι ίδια. Όλα ίδια. Μια ταυτοποίηση. Άρα μπορεί κάποιος να δει κάτι και να μιλήσει; Ποτέ. Αφού είναι ταυτοποιημένες πλήρως. Μια μικρή διαφορά, το μόνο που άκουσα από την αδελφή της είναι ότι είπε πως ήταν πολύ δυναμική και πολύ σκληρή ως προσωπικότητα. Που συνάδει με αυτά που λέω εγώ. Κατά τα άλλα, η όλη συμπεριφορά δείχνει απόλυτη ταύτιση!»