Σύμφωνα με το σκεπτικό του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ, δεν θεσπίζεται αμάχητο τεκμήριο ο προσδιορισμός της αξίας των ακινήτων και οι ιδιοκτήτες των ακινήτων μπορούν να προσφύγουν στα Διοικητικά Δικαστήρια να αμφισβητήσουν το ύψος της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων.
Συγκεκριμένα στάλθηκε στο ΣτΕ, με τη διαδικασία της πιλοτικής δίκης (Ν. 3900/2010) να κριθεί «το γενικότερου ενδιαφέροντος ζήτημα» κατά πόσον ο πολίτης «ο υποκείμενος σε ΦΑΠ βάσει του άρθρου 32 του νόμου 3842/2010 έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει με προσφυγή του στο Διοικητικό δικαστήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας του βαρυνόμενου με τον επίμαχο φόρο ακινήτου του, σε αρνητική δε περίπτωση να κριθεί η συνταγματικότητα της διατάξεως αυτής».
Το Β΄Τμήμα του ΣτΕ αναφέρει, ότι «οι διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982 δεν είναι αντίθετες με το Σύνταγμα, αφού με αυτές δεν θεσπίζεται αμάχητο τεκμήριο προσδιορισμού της αξίας των εν λόγω ακινήτων, δεδομένου, ότι ο φορολογούμενος δύναται με δική του πρωτοβουλία να αποστεί από την εφαρμογή του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού της αγοραίας αξίας, ζητώντας από το δικαστήριο, κατά την παράγραφο 6 της ως άνω διατάξεως, τον εκ μέρους του προσδιορισμό της».
Κατ’ αναλογία, υπογραμμίζεται στην απόφαση του ΣτΕ, «και οι διατάξεις των άρθρων 32 και 34 του ν. 3842/2010, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με εκείνες της εκδοθείσης ΠΟΛ 1225/24/12/2012 απόφασης του υφυπουργού Οικονομικών, με τις οποίες επίσης παρέχεται στον φορολογούμενο η δυνατότητα να αμφισβητήσει την φορολογητέα αξία ακινήτων, όπως έχει προσδιοριστεί στο εκκαθαριστικό σημείωμα-δήλωση ΦΑΠ βάσει του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού αγοραίας αξίας και, στη συνέχεια, να ζητήσει από το δικαστήριο, με προσφυγή του κατά της σχετικής απορριπτικής πράξης του προϊσταμένου της αρμόδιας ΔΟΥ, τον εκ μέρους του προσδιορισμό της, δεν είναι κατά το μέρος αυτό, αντίθετες με το Σύνταγμα».
Πηγή: ΑΠΕ