Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης το οποίο επικαλείται ο κ. Παπαουλάκης με την προσφυγή του ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας το Φθινόπωρο του 2017 του ζητήθηκε από τη Ν.Δ. να συμμετέχει σε συζήτηση στα γραφεία του κόμματος για τη μετάβαση του ραδιοφώνου από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή. Πράγματι στο αίτημα ανταποκρίθηκε και παραβρέθηκε στη συνάντηση αυτή, όπως είχε κάνει και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν όταν κλήθηκε από άλλους φορείς (εκτός Ν.Δ.).
Όπως αναφέρει στην αίτησή του, μετά την επίμαχη συνάντηση δέχθηκε επίθεση από μερίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, από την οποία διασύρθηκε δημόσια, καθώς εμφανίστηκε ως έμμισθος σύμβουλος της Άννας Μισέλ Ασημακοπούλου, ως εντεταλμένος σύμβουλος του Σαμάρα, κ.λπ. Το θέμα τέθηκε στην Ολομέλεια της ΕΕΤΤ η οποία με πλειοψηφία ψήφων 6 υπέρ και μιας κατά, αποφάσισε ότι δεν έχει διαπράξει πειθαρχικό παράπτωμα ο Νικόλαος Παπαουλάκης.
Παρ΄ όλα αυτά, από τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά, παραπέμφθηκε στο πειθαρχικό συμβούλιο, το οποίο με ψήφους 3-2 του επέβαλε την ποινή της οριστικής παύσης, με το σκεπτικό ότι έχει παραβιάσει την αρχή της αμεροληψίας που διέπει τη λειτουργία της ΕΕΤΤ. Στη μειοψηφία ήταν και η πρόεδρος του πειθαρχικού συμβουλίου, σύμβουλος Επικρατείας Ευαγγελία Νίκα, η οποία μαζί με το μέλος Γιώργο Δελλή, υποστήριξαν ότι η προσήκουσα ποινή είναι αυτή της επίπληξης.
Τι υποστηρίζει ο κ. Παπαουλάκης
Στην προσφυγή του ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ο κ. Παπαουλάκης υποστηρίζει ότι ότι εσφαλμένα η απόφαση της απόλυσης υπέλαβε ότι επλήγη το κύρος της ΕΕΤΤ και ότι παραβιάζεται η αρχή της αμεροληψίας, λόγω της συγκεκριμένης συμπεριφοράς του. Και αυτό επειδή παραβλέφθηκε ότι η δημοσιότητα που ακολούθησε από την συμμετοχή του στην επίμαχη συνάντηση στα γραφεία της Ν.Δ. (9.10.2017) δεν προσέβαλε το κύρος της ΕΕΤΤ, καθώς εκτός από το φιλοκυβερνητικό Τύπο, κανένας άλλος δεν ασχολήθηκε με το περιστατικό. Τα σχόλια που ακολούθησαν συνηθίζονται στην πολιτική αντιπαράθεση και είναι αδιανόητο να συνιστούν τεκμήριο έλλειψης πολιτικής ουδετερότητας και δεν αποδεικνύουν αξιόπιστα την παραβίαση της αρχής της αμεροληψίας, προσθέτει στην αίτησή του.
Επιπλέον, τονίζει ότι ο θόρυβος που προκλήθηκε οφείλεται αποκλειστικά σε ανακριβείς δηλώσεις κυβερνητικών κύκλων και κακόβουλες ανακοινώσεις των αρμοδίων υπουργών. Με άλλα λόγια -όπως υποστηρίζει- αντιμετωπίσθηκε δημοσίως ως πολιτικός αντίπαλος, ο οποίος έπρεπε να τιμωρηθεί επειδή τήρησε το Σύνταγμα και το νόμο σε ευαίσθητες πολιτικές υποθέσεις. Παράλληλα, τονίζει ότι η απόλυσή του είναι αντισυνταγματική και αντίθετη στο ενωσιακό δίκαιο.