H διασώστρια φέρνει στο μυαλό τις εικόνες φρίκης στα Τέμπη, λίγα λεπτά μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα. Αρχικά όπως λέει, η ίδια και οι συνάδελφοί της, δεν είχαν συνειδητοποιήσει αυτό που βρισκόταν μπροστά…
Η διασώστρια θυμάται τα όσα έζησε στα Τέμπη τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου. Όταν βρέθηκε στον τόπο της εθνικής τραγωδίας και άρχισε να τρέχει με συναδέλφους της, για να βοηθήσουν και να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Οι εικόνες που είδε, οι εκκλήσεις τραυματισμένων για βοήθεια, μαζί με τις ακόμα σκληρότερες στο σημείο, της προκαλούν συγκίνηση ακόμα και σήμερα.
Στις 23:25 τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου το CB του ασθενοφόρου, «σπάει» για πάντα την ηρεμία εκείνης της νύχτας. Είναι το Κέντρο Διαβίβασης Σημάτων του ΕΚΑΒ και καλεί τα πληρώματα. Οι πληροφορίες που μεταδίδει, κάνουν λόγο για εκτροχιασμό τρένου στο ύψους του Ευαγγελισμού στα Τέμπη. 45 ασθενοφόρα σπεύδουν άμεσα στο σημείο για να παραλάβουν τους τραυματίες. Ανάμεσα στις πολλές δεκάδες διασωστριών και διασωστών του ΕΚΑΒ, βρίσκεται και η Ζωγραφιά Κυριακού.
Η κ. Κυριακού κατά τη διάρκεια της διαδρομής, σκέφτεται όσα άκουσε από τους διαβιβαστές. Σκέφτεται τι θα αντικρίσει, σκέφτεται την αντίδρασή της και, κυρίως, σκέφτεται τον τρόπο με τον οποίον θα δράσει, ώστε να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Σκέφτεται πολλά, δίχως ακόμη να γνωρίζει τι ακριβώς μπορεί να βρει μπροστά της. Λιγότερο από δέκα ημέρες μετά, όμως, θα πει πως «όσα αντίκρισα εκείνη τη νύχτα, δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα τα ζήσω, ούτε στις πιο τρελές μου σκέψεις».
Η διασώστρια, δεν είχε εξ αρχής καλή οπτική επαφή με το σημείο, που το έπνιγε το σκοτάδι. Κι έτρεξε αμέσως να παραλάβει κάποιους, ελαφρά τραυματισμένος επιβάτες. «Ούτε τότε, όμως, δεν είχαμε καταλάβει ακόμη, τι έρχεται. Δε γνωρίζαμε το μέγεθος της καταστροφής», θα διηγηθεί κομπιάζοντας. Λίγο αργότερα, η κ. Κυριακού διαπίστωσε ότι πρόκειται για επιβάτες των τελευταίων βαγονιών, που δεν καταστράφηκαν όπως τα πρώτα.
«Είδα έναν άνδρα. Πολύ γρήγορα, μου περιέγραψε μία σκηνή με την αρραβωνιαστικιά του. Μου είπε για ένα παράθυρο και φώναζε ότι η κοπέλα κρεμόταν και την κρατούσαν. Αργότερα, έμαθα ότι είναι ο αρραβωνιαστικός της Ιφιγένειας», θα πει η διασώστρια. Λίγο αργότερα, οι διασώστες άρχισαν να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους.
«Παραλάβαμε αυτόν τον άνδρα. Είχε κάποια εγκαύματα. Το βαγόνι στο οποίο βρίσκονταν, δεν είχε πιάσει φωτιά. Όμως η θερμοκρασία του, είχε ανέβει από τα άλλα βαγόνια, που καίγονταν. Έπειτα παραδώσαμε τον άνδρα και γυρίσαμε στο σημείο. Μόνο όταν επιστρέψαμε, είδαμε το μέγεθος της καταστροφής»…
«Ζήσαμε στο απόλυτο χάος. Όμως εκείνο που με πόνεσε, ήταν όταν είδα δυνάμεις της Πυροσβεστικής, να μας φέρνουν ανθρώπους που είχαν χάσει τη ζωή τους. Τότε απελπίστηκα. Απογοητεύτηκα…», περιγράφει η κ. Κυριακού. Και θα βουρκώσει. Η διασώστρια, έμεινε πλάι στις ράγες της περιοχής του Ευαγγελισμού στα Τέμπη και επιχειρούσε για ώρες. Το πρωί, την αντικατέστησε η επόμενη βάρδια.
Η Ζωγραφιά Κυριακού, είναι μία γυναίκα που τα έδωσε όλα. Για άλλη μία φορά. Διότι, όπως λέει, πάντοτε τα δίνει όλα. Παρότι κάποιοι φαίνεται να μην το κατανοούν, λέγοντας «καλά μωρέ, γυναίκα στείλανε» όταν αντικρίζουν εκείνη με τη στολή του ΕΚΑΒ.
17 χρόνια τώρα, ωστόσο, βρίσκεται όπου της ζητηθεί. Και δε σταματά να υπηρετεί το ΕΚΑΒ, αλλά και όλα τα μέλη της κοινωνίας, όποτε χρειαστούν τη συνδρομή της. Κι όπως θα τονίσει, άφησε και την ψυχή της στα Τέμπη, όταν κλήθηκε να επέμβει στο χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα από καταβολής ελληνικού κράτους.
«Χάθηκαν άδικα, τόσοι άνθρωποι. Το μόνο που θα ήθελα, είναι να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Να μη συμβεί ποτέ αυτό. Με οποιοδήποτε κόστος», θα πει, δίχως να αντέξει να μιλήσει περισσότερο για όσα έζησε εκείνη τη νύχτα.
Πηγή: grtimes.gr