Πολλές δεκαετίες πίσω γύρισε και πάλι το Αφγανιστάν και σήμερα μια χούφτα γυναικών με το θάρρος τους να περισσεύει διαδήλωσαν σε δημόσιο χώρο χωρίς να φορούν μπούρκα, κατά της απόφασης των Ταλιμπάν να γίνει υποχρεωτικό να φορούν ολόκληρο κάλυμμα σε δημόσιους χώρους.
«Δικαιοσύνη, δικαιοσύνη! Η μπούρκα, δεν είναι δικό μας (κάλυμμα)», φώναζαν οι γυναίκες, που κατάφεραν να περπατήσουν για περίπου 200 μέτρα στο κέντρο της πρωτεύουσας, πριν τις σταματήσουν με ήρεμο τρόπο μαχητές των Ταλιμπάν, που επίσης ζήτησαν από τους δημοσιογράφους να φύγουν από το σημείο.
Η κυβέρνηση εξέδωσε το Σάββατο διάταγμα, που εγκρίθηκε από τον ανώτατο ηγέτη των Ταλιμπάν και του Αφγανιστάν, τον Χαϊμπατουλάχ Αχουντζάντα, δίνοντας εντολή στις γυναίκες να καλύπτουν εντελώς το σώμα και το πρόσωπό τους όταν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους.
Οι Ταλιμπάν διευκρίνισαν ότι η προτίμησή τους, στο όνομα της ‘παράδοσης’, είναι η μπούρκα, το ολόσωμο κάλυμμα, συνήθως σε μπλε χρώμα και με ένα δίχτυ στο σημείο των ματιών, αλλά ότι και άλλοι τύποι καλύμματος που δεν αφήνουν να φαίνονται παρά μόνο τα μάτια μπορεί να γίνουν αποδεκτοί.
Δήλωσαν επίσης ότι εκτός κι αν γυναίκες δεν έχουν κάποιο πολύ σημαντικό λόγο για να κυκλοφορούν, είναι «καλύτερο για εκείνες να παραμένουν στα σπίτια τους».
«Θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι, όχι σαν ζώα που κρατούνται αιχμάλωτα στη γωνιά ενός σπιτιού», δήλωσε δημοσίως μίας από τις γυναίκες που διαμαρτύρονταν, η Σαϊρά Σάμα Αλιμγιάρ.
Στην πρωτεύουσα, το διάταγμα δεν φαίνεται να τίθεται άμεσα σε ισχύ, με αρκετές γυναίκες να συνεχίζουν να περπατούν στους δρόμους με ακάλυπτο πρόσωπο, ή να το κρύβουν με τη βοήθεια μιας μάσκας.
Αυτοί οι νέοι περιορισμοί, τους οποίους καταγγέλλουν τα Ηνωμένα Έθνη και οι ΗΠΑ, επιβεβαιώνουν τη ριζοσπαστικοποίηση των Ταλιμπάν, που αρχικά προσπάθησαν να επιδείξουν ένα πρόσωπο πιο ανοικτό από αυτό κατά το προηγούμενο πέρασμά τους από την εξουσία μεταξύ του 1996 και του 2001. Είχαν αφαιρέσει από τις γυναίκες σχεδόν όλα τους τα δικαιώματα, επιβάλλοντας κυρίως τη χρήση της μπούρκα.
Ωστόσο οι ισλαμιστές γρήγορα υπαναχώρησαν από τις δεσμεύσεις τους, αποκλείοντας σε μεγάλο βαθμό τις γυναίκες από δημόσιες θέσεις εργασίας, απαγορεύοντάς τους την πρόσβαση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή περιορίζοντας το δικαίωμά τους στις μετακινήσεις.
Τις δύο αυτές τελευταίες δεκαετίες, οι Αφγανές είχαν κατακτήσει νέες ελευθερίες, επιστρέφοντας στο σχολείο ή κάνοντας αίτηση για θέσεις εργασίας σε όλους τους τομείς δραστηριότητας, παρόλο που η χώρα παρέμεινε κοινωνικά συντηρητική.