Ο μικρός Αϊλάν πνίγηκε στα ανοιχτά της Τουρκίας τον Σεπτέμβριο του 2015. Προσπαθούσε με την οικογένειά του να φύγει από τη εμπόλεμη Συρία για τον Καναδά, όπου ζει η αδερφή του πατέρα του. Η εικόνα του, νεκρού στην ακτή της Αλικαρνασσού τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό.
Όπως και εκείνη ου 5χρονου Ομράν Ντακνίς, του παιδιού που συγκλόνισε τον κόσμο όταν με το πρόσωπο γεμάτο αίματα και σκόνη, μεταφέρθηκε σε ασθενοφόρο λίγο αφού είχε επιζήσει από βομβαρδισμό στο Χαλέπι. Το απλανές βλέμμα του σόκαρε περισσότερο από τα αίματα στο παιδικό του προσωπάκι.
Δυο παιδιά από τη Συρία. Δυο ψυχές αθώες που πλήρωσαν το τίμημα του πολέμου. Δυο παιδιά «πρωταγωνιστές» σε ένα σκίτσο που είναι, ίσως, η μεγαλύτερη γροθιά στο στομάχι. Ο γνωστός σκιτσογράφος Khalid Albaih αποτύπωσε την «ιστορία» τους. Και μαζί την «τύχη» που περιμένει τα παιδιά της Συρίας. Τα παιδιά του πολέμου.
Αν φύγουν, κινδυνεύουν να έχουν την τύχη του Αϊλάν. Κι αν μείνουν εκείνη του Ομράν. Μη βιαστείτε να πείτε πως ο Ομράν ζει. Το θέμα είναι πως ζει. Και πως θα ζήσει από εδώ και πέρα. Θυμηθείτε το βλέμμα του. Μόνο αυτό.