Στο Παρίσι κλήθηκαν ηγέτες χωρών από την Αφρική και την Ασία που ήταν στην Γαλλική επιρροή και ο υπουργός Εξωτερικών Κουσνέρ δεν έκρυβε τους φόβους του για έντονη ριζοσπαστικοποίηση μεταναστών μελλοντικά. Με φορέα τον θρησκευτικό φανατισμό, σε συνδυασμό με την ρατσιστική καταπίεση και τον κοινωνικό αποκλεισμό, όπως φέρεται να έλεγε στο περιθώριο των σχετικών διασκέψεων.
Έξι χρόνια μετά, η Γαλλία ζει το δράμα της στον απόηχο των συνταρακτικών γεγονότων στην πρωτεύουσα της, με τον παγκόσμιο αντίκτυπο και τον βίαιο επανακαθορισμό των διαχωριστικών γραμμών που σχετίζονται αφενός με την ασφάλεια και αφετέρου με τις ατομικές ελευθερίες. Δέκα χιλιάδες στρατιώτες σε περιπολία στην πόλη του φωτός, πέρα από μια πολιτική κίνηση που στοχεύει στην ψυχολογική ανάταση εκατομμυρίων εγχωρίων και επισκεπτών είναι, δυστυχώς, μια εικόνα από το ευρωπαϊκό μέλλον των μεγαλουπόλεων στα χρόνια που η Ανατολή καίγεται, η Αφρική λιμοκτονεί και ο Ευρωπαϊκός Νότος δοκιμάζεται από την λιτότητα.
Μια εικόνα που μέχρι τώρα είχε αναπαραχθεί σποραδικά μετά τα γεγονότα στο μετρό του Λονδίνου το 2005, στους σιδηροδρόμους της Μαδρίτης λίγο αργότερα και στη Ρώμη το 2008 όταν και ο Μπερλουσκόνι γέμισε την Ρώμη με πεζοναύτες, όχι για την τρομοκρατία μα για το κοινό έγκλημα. Και πίσω από αυτή την εικόνα είναι οι ευρωκανονισμοί και οι συνεχώς αναβαθμιζόμενες υποχρεωτικές οδηγίες που εμβολίζουν τις νομοθεσίες των χωρών της Ένωσης και βεβαίως καταστρατηγούν με ολοένα και πιο ενισχυμένα άλλοθι, τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών.
Οι βόμβες στο μετρό του Λονδίνου πριν από 10 χρόνια επέβαλαν την γενίκευση των παρακολουθήσεων πανευρωπαϊκά, όταν κάθε χώρα υποχρεώθηκε να προμηθευτεί τα συστήματα επισυνδέσεων (υπερκοριοί) και να νομιμοποιήσει τις παρακολουθήσεις. Τόσο σε επίπεδο τηλεπικοινωνιών αλλά και γενικότερα με τα εκατομμύρια στίγματα των παρακολουθουμένων από τους μηχανισμούς να φορτώνουν τις βάσεις δεδομένων της συνθήκης Σένγκεν.
Τα γεγονότα στο Παρίσι είναι βέβαιο πως θα κλιμακώσουν τα μέτρα καταστολής και είναι πιθανό να περισταλούν ακόμη και κεκτημένα δεκαετιών στο θέμα των μετακινήσεων και των πολιτικών μετανάστευσης. Όλο αυτό το πλέγμα των εξελίξεων δεν θα λέγαμε πως είναι συμβατό με την επίδειξη του συρματοπλέγματος στον Έβρο από την κυβέρνηση. Αλλά ούτε και με την ανύποπτη πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επίδοξης κυβέρνησης γύρω από αυτά τα ρευστά και πολυσύνθετα θέματα, που δεν αντιμετωπίζονται με ιδεοληπτικές αγκυλώσεις αλλά με καθαρές αναγνώσεις της πραγματικότητας. Εκτός και αν μαζί με την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων ναυλωθούν και πλοία για να μεταφέρουν μετανάστες στο Ρότερνταμ, στη Μασσαλία και στην Αμβέρσα. Και να καταργηθεί το Δουβλίνο ΙΙΙ σε εποχές με 10 χιλιάδες στρατιώτες στο Παρίσι και με προγράμματα αναγκαστικών απομακρύνσεων σε πανευρωπαϊκή τροχιά από το 2011.