Με αυτή του την κίνηση ο Χαρίρι πετά το μπαλάκι στους πολιτικούς αντιπάλους του, συμπεριλαμβανομένης της σιιτικής Χεζμπολάχ, προκειμένου να βρουν μια εναλλακτική λύση για να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Οι διαδηλώσεις που σημειώθηκαν στο Λίβανο οδήγησαν στην παραίτηση του Χαρίρι όμως το αίτημα για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών που δεν θα προέρχονται από την παραδοσιακή πολιτική ελίτ δεν έχει γίνει ακόμη πραγματικότητα.
Και αυτό γιατί η συνταγματική διαδικασία που θα οδηγήσει στον διορισμό ενός νέου πρωθυπουργού και τον σχηματισμό κυβέρνησης δεν έχει ξεκινήσει από τον πρόεδρο Μισέλ Αούν, με αποτέλεσμα η χρηματοοικονομική κρίση επιδεινώνεται.
«Δεν θα είμαι εγώ αλλά κάποιος άλλος» που θα τεθεί επικεφαλής «μιας κυβέρνησης που θα ανταποκριθεί στις φιλοδοξίες των νέων» ανέφερε ο Χαρίρι σε ανακοίνωση που εξέδωσε, καταγγέλλοντας τις «ανεύθυνες πρακτικές» και τη «χρόνια» άρνηση της πραγματικότητας εκ μέρους των άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Ο Χαρίρι επέκρινε, χωρίς να τους κατονομάσει, εκείνους που λένε ότι περιμένουν την απόφαση του ίδιου με σκοπό να του προσάψουν την ευθύνη για την καθυστέρηση σχηματισμού κυβέρνησης.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ βάση το σύστημα του Λιβάνου, που εγγυάται την ίση εκπροσώπηση όλων των κοινοτήτων, ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι σουνίτης μουσουλμάνος και ο Χαρίρι κατά παράδοση θεωρείται ο ηγέτης της σουνιτικής πολιτικής τάξης.