Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος βρισκόταν υπό την “καταστροφική επιρροή” του “σκληρού” Ντικ Τσέινι και του “επαρμένου” Ντόναλντ Ράμσφελντ, οι οποίοι τον έσπρωξαν στον πόλεμο, κυρίως στο Ιράκ, καταγγέλλει ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος στη βιογραφία του που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη εβδομάδα.
Το βιβλίο του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, που αποφάσισε στα 91 του χρόνια να “σπάσει” τη σιωπή του και να μιλήσει για τα τέσσερα χρόνια (1989-1993) που πέρασε στο Οβάλ Γραφείο και για την οκταετή (2001-2009) θητεία του γιού του, έρχεται την ώρα που ο άλλος του γιος, ο Τζεμπ Μπους διεκδικεί το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για να διεκδικήσει την προεδρία στις εκλογές του 2016.
Στο βιβλίο με τίτλο “Destiny and Power: The American Odyssey Of George Herbert Walker Bush”, ο Μπους εξαπολύει τα βέλη του κατά δύο κεντρικών προσώπων της προεδρίας του γιου του, του τότε αντιπροέδρου Ντικ Τσέινι, τον οποίο κατηγορεί ότι οικοδόμησε τη “δική του αυτοκρατορία” και του υπουργού Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, ενός “αλαζονικού ατόμου” που προσέφερε “κακές υπηρεσίες στον πρόεδρο”.
Σύμφωνα με αποσπάσματα του βιβλίου που δημοσιεύονται στους New York Times, ο πατέρας Μπους προσάπτει στον Ντικ Τσέινι ότι υιοθέτησε “σκληρή γραμμή” για να πείσει τον υιό Μπους να προσφύγει στην αμερικανική στρατιωτική δύναμη στο Ιράκ το 2003 και στο Αφγανιστάν το 2001. Δύο πολεμικές συγκρούσεις που τραυμάτισαν την Αμερική και συνέβαλαν στην εκλογική ήττα και τη νίκη του δημοκρατικού υποψήφιου Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος εξελέγη εν μέρει για να τερματίσει αυτούς τους δύο πολέμους.
Ο “Αξονας του Κακού”
Ο Μπους ο πρεσβύτερος κατηγορεί τον γιο του για την ομιλία του ενώπιον του Κογκρέσου για την Κατάσταση της Ένωσης το 2002, η οποία έμεινε στα χρονικά για την εφεύρεση του “Άξονα του Κακού”, σχήμα στο πλαίσιο του οποίου το Ιράκ, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα έγιναν τα μαύρα πρόβατα για τις ΗΠΑ. “Στρεφόμενος εναντίον αυτού του “Άξονα του Κακού” και τέτοιου είδους πράγματα, ιστορικά, θεωρώ, ότι αυτό δεν ωφέλησε κανέναν”, λέει.
Ο Μπους ο πρεσβύτερος είχε συνεργασθεί επί της δικής του προεδρίας με τον Ντίκ Τσέινι , ο οποίος ήταν υπουργός Άμυνας της κυβέρνησής του κατά την ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ το 1991 και την υπό τις ΗΠΑ διεθνή στρατιωτική επέμβαση που ακολούθησε για την εκδίωξη των δυνάμεων του Σαντάμ Χουσέιν από τη χώρα.
Όμως, δέκα χρόνια αργότερα, στο τέλος του 2001 και υπό την επήρεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Ντικ Τσέινι, αντιπρόεδρος του υιού Μπους, έγινε “υποστηρικτής της σκληρής γραμμής, πολύ διαφορετικός από τον Ντικ Τσέινι που γνώριζα και με τον οποίο είχα συνεργασθεί”.
“Ποιο ήταν το λάθος του προέδρου; Το ότι άφησε μεγάλο περιθώριο κινήσεων στον κ. Τσέινι, ο οποίος είχε δημιουργήσει το δικό του κλιμάκιο εξωτερικής πολιτικής, ανταγωνιζόμενος το υπουργείο Εξωτερικών”, λέει ο Μπους. Οσο για τον υπουργό Άμυνας της εποχής, τον Ντόναλντ Ράμσφελντ, ήταν “ένας αλαζόνας, με υπερβολική αυτοπεποίθηση και επαρμένος” και τελικά έβλαψε τον πρόεδρο”, λέει.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ