Ο Πρόεδρος της Τουρκίας που θα “πατήσει” Ελλάδα στις 7 και 8 Δεκεμβρίου, γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1954 στην Κασίμπασα αλλά τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Ρίζε, μια πόλη της Μαύρης Θάλασσας. Πριν ακόμα έρθει στην ζωή ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οικογένειά του ζούσε στο Μπατούμι της Γεωργίας.
Ο πατέρας του υπηρετούσε λιμενικός στην Ρίζε έως την στιγμή που η οικογένεια αποφάσισε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πουλούσε λεμονάδες και κουλούρια όταν ήταν μικρός για να βοηθήσει την οικογένειά του οικονομικά.
Πήγε Δημοτικό Σχολείο στο Κασίμπασα το 1960 και μέχρι το 1973 φοιτούσε στο θρησκευτικό σχολείο Ιμάμ Χατίπ στην Κωνσταντινούπολη.
Η ποδοσφαιρική καριέρα
Μεταξύ 1969 και 1982 έπαιζε ποδόσφαιρο σε τοπικές ομάδες και στα 16 του πιστεύεται ότι άρχισε τα επαγγελματικά του βήματα.
Είχε παίξει στην Κασίμπασα Σπορ και σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ η Φενέρμπαχτσέ ήθελε να του κάνει συμβόλαιο αλλά δεν τον άφησε ο πατέρας του. Το γήπεδο της Κασίμπασα έχει το όνομά του.
Ο γάμος με την Εμινέ
Ο Ερντογάν παντρεύτηκε την Εμινέ Γκιουλμπαράν στις 4 Ιουλίου 1978. Μαζί έκαναν δυο γιους και δυο κόρες. Τον Αχμέτ Μπουράκ και τον Νετζμεντίν Μπιλάλ και την Εσρά και την Σουμεγιέ. Ο πατέρας του Αχμέτ Ερντογάν πέθανε το 1988 και η 88χρονη μητέρα του Τενζιλέ Ερντογάν πέθανε το 2011.
Το μικρόβιο της πολιτικής
Το είχε από μικρός. Κατά την διάρκεια των σπουδών του στην διοίκηση επιχειρήσεων και ενώ ασχολιόταν και με την αγαπημένη του μπάλα, ο Ερντογάν άρχισε να ασχολείται με την πολιτική.
Εντάχθηκε στην αντικομμουνιστική Τουρκική Εθνική Ένωση Φοιτητών. Το 1974 έγραψε και θεατρικό έργο το οποίο και σκηνοθέτησε αλλά και πρωταγωνίστησε. Σε αυτό παρουσίαζε την Μασονία, τον Κομμουνισμό και τον Ιουδαϊσμό ως διαβολικά.
Το 1976 τέθηκε επικεφαλής της νεολαίας του Ισλαμιστικού Κόμματος MSP στην Κωνσταντινούπολη.
Μετά το πραξικόπημα του 1980 ο Ερντογάν ακολούθησε τον Νετσμετίν Ερμπακάν στο Ισλαμικό Κόμμα Ευημερίας.
Ανέβηκε πολύ γρήγορα στην ιεραρχία του κόμματος και μάλιστα εξελέγη και βουλευτής το 1991 αλλά δεν του επετράπη να καταλάβει την έδρα.
Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης
Όλα αυτά έως τις τοπικές εκλογές στις 27 Μαρτίου του 1994. Ο Ερντογάν εξελέγη δήμαρχος Κωνσταντινούπολης. Έλυσε βασικά προβλήματα της πόλης όπως η υδροδότηση, η ρύπανση αλλά και το κυκλοφοριακό χάος.Έκανε έργα που έμειναν στην ιστορία όπως πάνω από 50 γέφυρες και πολλούς καινούριους δρόμους.
Ο υπερχρεωμένος δήμος έγινε πάλι οικονομικά ανθηρός και η φήμη του άρχισε να ξεπερνά τα όρια της χώρας του. Τα Ηνωμένα Έθνη μάλιστα τον είχαν τιμήσει για τα έργα του στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Της φυλακής τα σίδερα είναι και για τον Ερντογάν
Όμως, το 1998 το κόμμα του κηρύχθηκε αντισυνταγματικό και το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο διέταξε την διάλυσή του.
Ο Ερντογάν πρωτοστάτησε σε διαδηλώσεις κατά της απόφασης αυτής. Τον Δεκέμβριο του 1997 στην Σύρτη ο Ερντογάν απήγγειλε ένα ποίημα του Ζιγιά Γκιοκάλπ. Μεταξύ άλλων έλεγε: «Τα τζαμιά μας είναι τα καταφύγιά μας, οι τρούλοι τους είναι τα κράνη μας, οι μιναρέδες τους είναι οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί είναι ο στρατός μας». Αυτή η απαγγελία θεωρήθηκε ως προτροπή στην βία και στο θρησκευτικό μίσος και ο Ερντογάν καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλακή. Εξέτισε τους 4 αλλά αναγκάστηκε και να παραιτηθεί από δήμαρχος, ενώ του απαγορεύθηκε να ξαναπολιτευθεί.
Αυτή η περίοδος της ζωής του Ερντογάν έγινε ταινία με τον τίτλο Reis.
Η αρχή της μεγάλης κυριαρχίας
Το 2001 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ίδρυσε το δικό του κόμμα. Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Οι εκλογές του 2002 ήταν οι πρώτες στις οποίες συμμετείχε ως αρχηγός κόμματος.
Το κόμμα του κέρδισε το 34,3% των ψήφων και προχώρησε στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Οι μετοχές στο χρηματιστήριο εκτινάχθηκαν πάνω από 7% και πολιτικοί της προηγούμενης γενιάς όπως η Τανσού Τσιλέρ, ο Μπουλέντ Ετσεβίτ, ο Μεσούτ Γιλμάζ εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χάρτη.
Ο Ερντογάν δεν μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός αφού του είχαν στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα.
Πρωθυπουργός έγινε ο Αμπντουλάχ Γκιούλ. Όμως, τον Δεκέμβριο του 2002 οι εκλογές ακυρώθηκαν και προκηρύχθηκαν νέες εκλογές τον Φεβρουάριο του 2003.
Τώρα, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπορούσε να είναι υποψήφιος. Έτσι ο Ερντογάν έγινε πρωθυπουργός!
Η παντοδυναμία του Ερντογάν δεν κρυβόταν πια
Τι κι αν το 2007 η Τουρκία σειόταν από τις πιο μεγάλες διαδηλώσεις κατά του Ερντογάν; Ο ίδιος δεν ανησυχούσε. 300.000 στην Αγκυρα, και ένα εκατομμύριο κόσμος στην Σμύρνη. Και όμως, δεν κουνήθηκε φύλλο.
Ο Ερντογάν δεν φοβάται πλεον κανέναν. Στις επόμενες εκλογές το κόμμα του κερδίζει πάλι τις εκλογές με 46,7%. Ήταν η δεύτερη φορά στην ιστορία της Τουρκίας που κυβερνών κόμμα όχι μόνο κερδίζει τις εκλογές αλλά αυξάνει και την δύναμή του.
Φτάνοντας πλεον στο 2011 το κόμμα αυτό είναι ασταμάτητο όπως και ο ηγέτης του. Κερδίζει τις εκλογές με 49,83% και κάνει τον Ερντογάν τον μοναδικό ηγέτη στην ιστορία της Τουρκίας που κερδίζει τρεις συνεχόμενες εκλογές.
Στα χρόνια της πρωθυπουργίας του ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έκοψε και έραψε το Σύνταγμα στα μέτρα του, και τα σημάδια αυταρχικότητας άρχισαν να φαίνονται πολύ έντονα το 2013.
Τότε ξεσηκώθηκαν πολλοί Τούρκοι στις περίφημες διαδηλώσεις με σημείο αναφοράς το Πάρκο Γκεζί το οποίο ήθελε να το γκρεμίσει και να το κάνει πάρκινγκ. Οι διαδηλωτές άρχισαν να αυξάνονται, οι διαδηλώσεις να πληθαίνουν. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ανυποχώρητος.
Μετά από εβδομάδες σκληρών συγκρούσεων έκανε το αμίμητο. Ζήτησε συγγνώμη από τους διαδηλωτές και στην συνέχεια τους συνέθλιψε!
Ο Ερντογάν, βρήκε ευκαιρία με τις αναταραχές να ελέγξει τα πάντα και να εξαφανίσει όποιον διαφωνούσε μαζί του. Από πολιτικούς, διευθυντές τραπεζών, ΜΜΕ, ακόμα και τα social media.
Κανένα σκάνδαλο ακόμα και αν ήταν αποδεδειγμένο δεν τον άγγιζε.
Από πρωθυπουργός, Σουλτάνος
Η πρωθυπουργία δεν ήταν αρκετή για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το 2014 εξελέγη Πρόεδρος της Τουρκίας. Τα σκάνδαλα έβγαιναν το ένα μετά το άλλο. Κατηγορίες για νοθεία το 2009 στις τοπικές εκλογές αλλά και για νοθεία στις γενικές εκλογές το 2011 έπεσαν στο κενό. Παρότι υπήρχαν αποδείξεις.
Στις 28 Αυγούστου 2014 ορκίστηκε ο 12ος Πρόεδρος της Τουρκίας.
Τι είναι όμως ένας Σουλτάνος χωρίς Παλάτι;
Ο Ερντογάν αποφάσισε ότι δικαιούταν ένα Παλάτι. Το Ak Saray (Λευκό Παλάτι) χτίστηκε από το μηδέν στην Αγκυρα. Ένα Παλάτι σε έκταση 3.000 στρεμμάτων στο Δάσος του Ατατούρκ. Που αλλού; Παρότι απαγορευόταν ο Ερντογάν έχτισε ένα κανονικό τέρας με 1.000 δωμάτια και κόστος 270 εκατομμύρια ευρώ.
Το πραξικόπημα που δεν πέτυχε
Όλα κυλούσαν ομαλά για τον Σουλτάνο Ερντογάν έως τις 15 Ιουλίου 2016. Εκείνο το βράδυ η Τουρκία έζησε κάτι που δεν της ήταν πρωτόγνωρο. Μια απόπειρα πραξικοπήματος.
Όμως, ο Ταγίπ είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Η νύχτα ήταν δύσκολη αλλά η μέρα τον βρήκε και πάλι παντοδύναμο.
Η χώρα ήταν υπο τον έλεγχό του και τότε ήταν που βρήκε και τον ιδανικό εχθρό. Τον άλλοτε στενό του σύμμαχο αλλά τώρα αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ, τον κληρικό Φετουλάχ Γκιουλέν.
Εκείνον κατηγόρησε για το πραξικόπημα αλλά και τις ΗΠΑ.
Από τότε άρχισαν κανονικοί διωγμοί. Συλλήψεις στρατηγών, δημοσίων υπαλλήλων, δημοσιογράφων. Ο Ερντογάν, έκλεισε εφημερίδες, συνέλαβε τους διευθυντές τους, τους αντικατέστησε με άλλους. Ακόμα και σήμερα όποιος εκφράζεται εναντίον του Ερντογάν θεωρείται Γκιουλενιστής και συλλαμβάνεται, απολύεται από την δουλειά του και φυλακίζεται.
Ο Ερντογάν ξέρει πολύ καλά να παίζει το παιχνίδι της δημοσιότητας. Εχει κλάψει δημοσίως, έχει δείξει την οργή του αλλά και τον τρυφερό του εαυτό.
Το τελευταίο διάστημα ο ίδιος έχει μπει στο επίκεντρο έρευνας στις ΗΠΑ για ένα σκάνδαλο μεγατόνων που έχει να κάνει με την παραβίαση του εμπάργκο στο Ιράν. Άνθρωπος που ήταν κάποτε πολύ κοντά του και κρατείται στις ΗΠΑ έχει αρχίσει να μιλάει και να δείχνει τον Πρόεδρο της Τουρκίας ως έναν από εκείνους που βοήθησαν να παρακαμφθεί το εμπάγκο με το αζημίωτο; Το αν ο Ερντογάν θα αποδειχθεί και πάλι χαλκέντερος θα το δείξει η ιστορία…