“Στη μνήμη του Στίβεν Χόκινγκ. Ήταν τιμή μας να τον έχουμε στο Big Bang Theory. Σε ευχαριστούμε που ενέπνευσες εμάς και τον κόσμο”.
Αυτό ήταν το μήνυμα που συνόδευε τη φωτογραφία του καστ με τον μεγάλο θεωρητικό της Φυσικής που έφυγε από τη ζωή στα 76 του χρόνια.
Το who is who του Στίβεν Χόκινγκ
Ο Στίβεν Χόκινγκ, γεννημένος στις 8 Ιανουαρίου του 1942, εκτός από μεγάλος θεωρητικός της φυσικής υπήρξε και ένα παγκόσμιο σύμβολο της θέλησης. Ήταν ένας άνθρωπος που πολλοί θεωρούσαν ότι η κάθε μέρα που μένει ζωντανός είναι ένα θαύμα.
Από τα 21 του διαγνώστηκε με μια νευρο – εκφυλιστική νόσο. Τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση) που τον είχε αφήσει παράλυτο. Η νόσος τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο και τον ανάγκασε να χρησιμοποιεί φωνή παραγόμενη από υπολογιστή για να επικοινωνεί.
Με το συνηθισμένο φλεγματικό του χιούμορ, είχε παραδεχθεί στο BBC ότι «ποτέ του δεν περίμενε πως θα έφτανε τα 75».
Ήταν ο άνθρωπος με τις ανατρεπτικές θεωρίες, που έδωσε εξηγήσεις για τις μαύρες τρύπες του διαστήματος και προσπάθησε να εκλαϊκεύσει κάθε ένοια της φυσικής.
Είχε πει στο BBC πως πίστευε ότι η σημαντικότερη ανακάλυψή του ήταν πως οι μαύρες τρύπες δεν είναι «εντελώς μαύρες», κάτι που ίσως βοηθήσει να «καταλάβουμε πώς μπορεί να λυθούν τα παράδοξα μεταξύ κβαντομηχανικής και γενικής σχετικότητας».
Η αναπηρία του δεν τον εμπόδισε να συγγράψει με τη βοήθεια της τεχνολογίας μνημειώδεις μελέτες που αφήνει πίσω του παρακαταθήκη για την ανθρωπότητα… την οποία συμβούλευσε πριν φύγει από τον πλανήτη να… μεταναστεύσει και εκείνη εκτός γης, να βγει στο διάστημα…
Εκτός από θεωρητικός φυσικός υπήρξε κοσμολόγος και συγγραφέας. Έγινε διάσημος για το έργο του πάνω στις μαύρες τρύπες, τη βαρύτητα και τη γενική σχετικότητα.
Ήταν Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
Η συνεργασία με τον Ρότζερ Πένροουζ επάνω σε θεωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας στα πλαίσια της γενικής σχετικότητας και η θεωρητική πρόβλεψη ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, που συχνά καλείται ακτινοβολία Χόκινγκ, υπήρξε ίσως το σημαντικότερο έργο της ζωής του.