Ουσιαστικά η Τουρκία βλέπει ότι παρά την αλλαγή διακυβέρνησης η πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή δεν άλλαξε. Οι Αμερικανοί και επί Τραμπ, όπως και επί Ομπάμα συνεχίζουν να στηρίζουν τους Κούρδους αντάρτες του YPG τους οποίους η Άγκυρα θεωρεί παρακλάδι του PKK και άρα τρομοκράτες.
Η συνάντηση των αρχηγών των ενόπλων δυνάμεων Ρωσίας, ΗΠΑ και Τουρκίας στην Αττάλεια με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτυχία της Τουρκίας καθώς επ8ιβεβαιώνει ότι οι “μεγάλες δυνάμεις” τη θεωρούν παίκτη στην περιοχή.
Το αποτέλεσμα της συνάντησης ωστόσο περιπλέκει για την Τουρκία την κατάσταση.
Οι αρχηγοί μίλησαν για συντονισμό των κινήσεών τους, όπως λένε οι Τούρκοι τουλάχιστον, προς αποφυγή άσχημων εξελίξεων στην Συρία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η μετάφραση αυτής της λακωνικής ανακοίνωσης των Τούρκων έρχεται μέσω δυο περιστατικών που λαμβάνουν χώρα σχεδόν ταυτόχρονα.
Οι Τούρκοι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για δύο μέτωπα. Το ένα είναι αυτό της πόλης Αλ Μπαμπ και το άλλο πιο δυτικά στην πόλη Μανμπιτζ.
Στην Μανμπιτζ οι τουρκικές δυνάμεις πολύ θα επιθυμούσαν να επιτεθούν και να διώξουν από τα δυτικά του Ευφράτη τις κουρδικές δυνάμεις τις οποίες θεωρούν “τρομοκρατικές”. Δεν μπορούν όμως να το κάνουν καθώς οι Κούρδοι έχουν στο πλευρό τους τις ρωσικές δυνάμεις, ενώ στην περιοχή έκαναν την εμφάνισή τους και αμερικανικά οχήματα.
Το μήνυμα στην Άγκυρα ήταν σαφές. ΗΠΑ και Ρωσία δεν πρόκειται να ανεχθούν επέμβαση της Τουρκίας στο σημείο εκείνο. Αντίθετα φαίνεται ότι χρησιμοποιούν τις Κουρδικές δυνάμεις στα ανατολικά και τις δυνάμεις του Άσαντ στα Δυτικά για να φτιάξουν ένα “φράγμα” στον τουρκικό στρατό στα όρια της πόλης Αλ Μπαμπ.
Το μήνυμα μάλιστα φαίνεται ότι το έλαβε η Άγκυρα καθώς ο Πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιριμ είπε πως δεν υπάρχει λόγος επιχείρησης στην Μανμπιτζ εάν δεν υπάρχει συναίνεση της Ρωσίας και των ΗΠΑ.
Η Τουρκία δέχθηκε δηλαδή να πατήσει φρένο στην επιχείρηση ενώ δεν θα συμμετάσχει όπως όλα δείχνουν ούτε σε επιχειρήσεις για την κατάληψη της Ράκας από το Ισλαμικό Κράτος. Εκεί φαίνεται ότι ΗΠΑ και Ρωσία φαίνεται να προτιμούν τη συμμετοχή αξιόμαχων κουρδικών δυνάμεων.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η επιχείρηση της Τουρκίας να δημιουργήσει μια “ζώνη ασφαλείας”, όπως την αποκαλεί, με στόχο τη διάσπαση των κουρδικών δυνάμεων φαίνεται να εκφυλίζεται ή να περιορίζεται στην περιοχή βόρεια της πόλης Αλ Μπαμπ.
Και η περιοχή αυτή βρίσκεται όμως μεταξύ δυο ισχυρών κουρδικών ζωνών στις περιοχές Αφρίν και Μανμπίζ, ενώ στα νότια υπάρχουν οι επίσης εχθρικές προς την Τουρκία κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας.
Κάπως έτσι όπως και στην περίπτωση του βορείου Ιρακ μοιάζει να διαμορφώνεται μια ευρύτατη περιοχή στην οποία κυριαρχούν οι κουρδικές δυνάμεις οι οποίες με τη βοήθεια τόσο της Ρωσίας όσο όμως και των ΗΠΑ αναδεικνύονται ως οι πλέον αξιόμαχες. Αυτό μοιάζει ως το πρώτο βήμα διαμόρφωσης μιας αυτόνομης περιοχής.
Αυτή είναι μια περιοχή η οποία εφάπτεται με την αντίστοιχη στο βόρειο Ιρακ και το καθεστώς Ερντογάν βλέπει πλέον με τρόμο τον χειρότερο εφιάλτη της Τουρκίας να ζωντανεύει. Η Άγκυρα βλέπει δηλαδή να μπαίνουν τα θεμέλια της δημιουργίας Κουρδικού κράτους σε μια περιοχή η οποία συνορεύει με τις περιοχές της Τουρκίας όπου το κουρδικό στοιχείο αποτελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού.
