Οι απώλειες και η διαχείρισή τους, η ζωή που περνά και ο χρόνος που “κλείνει” τις πληγές. Η Μαίρη Βιδάλη μίλησε στο περιοδικό Λοιπόν και αναφέρθηκε στο πως έχει χειριστεί σημαντικές απώλειες στη ζωή της.
Μια απ’ αυτές, ο θάνατος του πατέρα της. Μια μέρα μετά, η Μαίρη Βιδάλη έπρεπε να πάει στο γύρισμα και δεν γινόταν να το αναβάλει. Πήγε και οι συγκυρίες τη βοήθησαν να κρύψει τα πρησμένα από το κλάμα μάτια της.
Ανεβήκατε ποτέ στο σανίδι ενώ βιώνατε μια απώλεια;
Όχι στο σανίδι, αλλά σε μια ταινία. Έκανα γύρισμα την επόμενη ημέρα που πέθανε ο πατέρας μου. Δεν γινόταν να μην πάω, ένα ολόκληρο πλοίο είχε ναυλωθεί γι’ αυτή την ταινία. Πήγα με γυαλιά, γιατί τα μάτια μου ήταν πρησμένα από το κλάμα. Ευτυχώς ήταν εξωτερικό το γύρισμα κι έτσι επιτρεπόντουσαν τα γυαλιά.
Φαντάζομαι θα ήταν πολύ δύσκολο…
Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Επειδή όμως ήμουν πάρα πολύ νέα, τότε το άντεξα. Δεν ξέρω αν σήμερα θα μπορούσα να το αντέξω.
Ο χρόνος απαλύνει τον πόνο της απώλειας;
Όταν το μυαλό γυρίζει σε αυτό, είναι σαν να ήταν χθες. Φυσικά με το πέρασμα του χρόνου δεν το σκέφτεσαι όπως τον πρώτο καιρό.
Αυτόν τον καιρό έχασα αγαπημένα μου πρόσωπα και σε πολύ νεότερη ηλικία από μένα. Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο και εκεί συνειδητοποιείς πόσο εφήμερα είναι όλα και πόσο μάταια. Αυτό πρέπει να μας κάνει να ζούμε καλά κάθε μέρα και με αγάπη.