Μου αρέσει κάποιος που είναι στα 33, εγώ 28. Μένουμε σε διαφορετικές πόλεις, 1-1,5 ώρα οδικώς. Το ξέρει ότι μου άρεσει τρελά και το ίδιο λέει κι αυτός.
Πριν λίγες μέρες είχαμε μια συζήτηση και μου είπε πως δεν έκανε τίποτα, ούτε καν ξεκίνησε κάτι μαζί μου, παρόλο που ήθελε, επειδή θα το συνέχιζε και δεν ήθελε εξαιτίας της απόστασης. Του είπα τότε πως είναι δειλός αφού με ήθελε αλλά μου είπε πως είναι ρεαλιστής, πως έχει πρόβλημα και θέλει η κοπέλα του να είναι κοντά του (έχει σχέση πάνω από μισό χρόνο, έγω τον ξέρω σχεδόν 2,5 χρόνια).
Εγώ από εκείνη τη στιγμή έχω γίνει πραγματικά χάλια. Του είπα πως αφού ήξερε από την αρχή τις δυσκολίες (μου είχε πει παλιότερα να πάω στην πόλη του να μείνω και να βρω και μια εργασία, αλλά που να πάω χωρίς να έχω βρει την εργασία πρώτα;), πως δεν έπρεπε να μου φουσκώσει τα μυαλά και η απάντησή του ήταν πως δεν με εμπόδισε από το να προχωρήσω τη ζωή μου αν ήθελα (δεν έχω προχωρήσει τίποτα επειδή ήθελα αυτόν και κανέναν άλλον)…
Κι εγώ τώρα αναρωτιέμαι: έχω γίνει χάλια με το δίκιο μου ή τζάμπα χαλάω την υγεία μου; Είναι ρεαλιστής ή απλά δειλός αν σκεφτούμε το ενδεχόμενο να λέει αλήθεια ότι θα συνέχιζε κάτι μαζί μου αλλά δεν μπήκε καν στη διαδικασία αυτήν εξαιτίας της απόστασης; Ή μήπως τελικά είναι βολεψάκιας, αν όντως μου έλεγε ότι με θέλει στα αλήθεια;
Οκ, τα πράγματα δεν θα ήταν πάντα έτσι. Αργότερα μπορεί να πήγαινα στην πόλη του ενώ τώρα δεν έχω κάποιον λόγο για να πάω……..
Mairy
