Ο γάμος της έγινε στα κρυφά αλλά όχι επίτηδες. Η Παναγιώτα Βλαντή εξήγησε τον πολύ απλό λόγο που θέλει να κρατά την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Με αφορμή τη συμμετοχή της στην παράσταση «Πλατόνοφ», η Παναγιώτα Βλαντή βρέθηκε σήμερα (29.02.2024) στον καναπέ της εκπομπής «Πάμε Δανάη» και μίλησε τόσο για το ρόλο της όσο και για τον σύζυγό της και τις επιλογές της στην προσωπική της ζωή.
«Με έχουν σχολιάσει στο παρελθόν για την προσωπική μου ζωή. Αποφασίσαμε με τον σύντροφό μου να παντρευτούμε αλλά δεν το κάναμε επίτηδες που έγινε κρυφά.
Δεν θέλω να βγάζω την προσωπική μου ζωή, δεν είναι το στιλ μου. Δεν ήθελα να με σχολιάζουν για την προσωπική μου ζωή αλλά για την δουλειά μου. Δεν ξέρω αν μου στοίχισε αυτό», είπε αρχικά η Παναγιώτα Βλαντή.
«Πρέπει να σεβαστώ την επιθυμία του συζύγου μου που δεν θέλει να εκτίθεται στα social media», συμπλήρωσε.
Η γνωστή ηθοποιός αποκάλυψε ότι «πολλές φορές χάνω την ψυχραιμία μου» αλλά σε αυτό «με έχει βοηθήσει πολύ η ψυχανάλυση. Είμαι υπέρ των ειδικών, στους φίλους δεν μπορείς να τα πεις όλα. Δεν πρέπει να το βλέπουμε ως ταμπού».
Όσον αφορά στην παράσταση όπου πρωταγωνιστεί, είπε πως «έχει επιρροές από το σύγχρονο θέατρο. Αυτή την δουλειά τη βίωσα ως εργαστήρι πάνω στον Τσέχωφ, στην ανθρώπινή σχέση, στη λεπτομέρεια του Τσέχωφ και αυτό που μου άρεσε είναι το χιούμορ που έχει ο Τσέχωφ. Είναι των καταστάσεων και όχι της φάρσας. Ο Adolf Shapiro (σ.σ. ο σκηνοθέτης) κατάφερε αυτό να το φωτίσει, είναι σκηνοθέτης – δάσκαλος. Είναι σπάνιο να το συναντάμε στις μέρες μας και ήμασταν χαρούμενοι γι’ αυτό που ζήσαμε».
Για τον ρόλο της τόνισε: «Η «Άννα Πετρόβνα» είναι ένα ελεύθερο πνεύμα για την εποχή της και πολύ προχωρημένη. Είναι όμως καταπιεσμένη από τα κοινωνικά ταμπού. Είναι ελεύθερο πνεύμα δεν θέλει να αποπλανήσει τον Πλατόνοφ, δεν θέλει να τον πάρει από την γυναίκα του, θέλει να περάσει όμορφα. Ζητά να έχει μία γαλήνη μέσα της. Μέσα από τα έργα υπάρχουν νύξεις για να εξηγήσεις κάποια πράγματα. Παίζει ρόλο όμως πώς το βιώνει ο καθένας».
Ο ρόλος, πάντως, τη δυσκόλεψε γιατί «δεν έχω κοινά με την ηρωίδα μου. Δεν με καταπίεσε η δουλειά. Στα κλασικά έργα δεν μπορείς να αποκτήσεις ταμπέλα. Είναι εύκολο στην ζωή να σου βάλει κάποιος ταμπέλες. Επιθυμώ να σπάω τις ταμπέλες. Και τα «Μαύρα μεσάνυχτα» ήταν επιθυμία μου να τα κάνω, ήταν κάτι διαφορετικό».