Χθες το βράδυ ειχα μια μεγάλη κουβέντα με δυο φίλους μου γονείς μιας 12χρονης μικρής.
Πρώτη μαθήτρια. Πολύ έξυπνη και ευγενική.
Τρωγαμε ολοι μαζί… Η μαμά της ήταν ιδιαιτερως ανήσυχη γιατί η κορη της δεν είχε διαβάσει όλα τα μαθήματα της.
-Ελα μωρε…της είπα… δεν είναι καλή μαθήτρια;
-Εξαιρετική.
Τότε γιατι ανησυχείς;
-Εεεεε ρε παιδί μου… μα πρέπει να διαβάσει….
Χαμογέλασα…εμείς οι γονείς είμαστε αχόρταγα πλάσματα.
Η μικρή κρυφοχαμογελούσε καθώς έπαιζε με το τάμπλετ της.
-Είναι καλή στην ορθογραφία…καμαρωσε ο μπαμπάς της πουχει γεννηθεί στην Νότιο Αφρική και έδωσε μάχη όταν ηρθαν οικογενειακώς στην Ελλάδα όταν ήταν παιδί… για να μάθει τη μητρική του γλώσσα.
Δεν εντυπωσιάστηκα.
-Τι να την κάνει την ορθογραφία;
-Μα για να να γραφει… έσπευσε η μαμά της.
-Ποιος γράφει ελληνικά; επέμενα ο προβοκάτορας.
-Εσυ, εγω, ολοι μας….
-Γραφεις ελληνικά με τις φίλες σου γλυκειά μου; ρωτησα την μικρή που συνέχιζε να χαμογελάκάτω από τα μουστάκια της.
-Ναι… αλλά όχι με την ελληνική αλφάβητο…
-greeklish!!!! Sfyrixe thymomeni I mam… (ωχ μου ξέφυγε συγγνώμη…) χαχαχαχαχα!
-Ε, ναι… είπε η μικρή.
-Μα έτσι θα χαθούν τα αρχαία ελληνικά… διαμαρτυρηθηκε ο μπαμπάς.
-Πιες ξυδι να σου περάσει… του ψιθυρισα για να μην παίρνει θάρρητα η κόρη του.. που βέβαια ειχε πάρει αυτό που ήθελε κι είχα ξαναχαθεί σ’ αυτό που εβλεπε στο τάμπλετ.
-Ελα βρε Μάνο… έκανε μια τελευταια προσπάθεια η μαμά της.
-Τι έλα… πώς μου απάντησες όταν σου έστειλα SMS ότι το ραντεβου μας ισχύει για σήμερα…
-Με μια φατσούλα χαμογελαστη.
-Τι ορθογραφία είναι αυτή;
-…………….
Στεναχωριέμαι που το λέω, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ έχω δίκιο… και λέω δυστυχώς γιατι ακόμα κι εγώ, που έμαθα να γραφω με χαρτι και μολύβι…που αγαπώ τα αρχαία… που μαρέσει το παίξιμο με τις λέξεις… ξέρω ότι αμα θέλω να επικοινωνήσω με έναν άνθρωπομκάτω των 25 πρέπει να μιλήσω τη γλώσσα του… δλδ … greeklish, φατσούλες κ.λ.π.
Θυμάμαι σαν τωρα τι μπινελίκια έφαγε ο Γεωργιος Ράλλης όταν το 1980 επισημοποιησε το μονοτονικό. Για πείτε μου ποιος άνθρωπος σήμερα 35 χρονια μετα γραφει πια με δασείς, περισπωμένες, υπογεγραμμένες κ.λ.π.
Κα-νείς!
Αν λυπάμαι;
Ναι, λέμε… γιατι η ελληνική γλώσσα είναι υπεροχη… νιωθω ευλογημένος που την έμαθα…αλλά δυστυχως δεν μ αρέσει το ξύδι ξεροσφύρι.