Την τελευταία φορά που βρέθηκα στο Παρίσι (για το ποίο δεν κόβω φλέβες…αλλά περί ορέξεως…) μου έκανε εντύπωση που στις όχθες του Σηκουάνα υπηρχαν ξαπλώστρες, ομπρέλες και άμμος… Μια τεχνητή παραλία σε ένα ποτάμι που διασχίζει μια πόλη.
-Είναι μια ιδέα του Δημάρχου(Bertrand Delanoë) … μου είπαν.
Ηταν μάλλον γελοίο θέαμα στα μάτια ενός Ελληνα…αλλά όχι στα μάτια ενός Παριζιάνου, που η σχέση του με τη θάλασσα δεν είναι η ίδια με τη δικια μας…
Όμως αυτός ο Δήμαρχος εκτός από τα αυτονοητα, καθαρισμό πόλης, διοικηση κ.λ.π, έβαλε και την πινελιά του. Σ’ αρέσει δεν σ αρέσει, κίτς-ξεκίτς (που μπορει να ηταν και το ζητούμενο) έκανε την πόλη ζωντανή… και όχι μια οποιαδήποτε πόλη, αλλά το Παρίσι, όπου δεν είναι ο κατάλληλος τόπος για να πεθάνεις δα και από πλήξη… και από πάνω έχει και εξήγηση…απ’ αυτές που γέννησαν την έκφραση: και τα σκυλιά δεμένα:
«Στους δύσκολους αυτούς καιρούς, δεν πρέπει να ξεχνάμε να αγαπάμε τη ζωή, το χαμόγελο και το κυνήγι της ευτυχίας»
Ουψ! Επιτέλους μια σωστη πολιτική κουβέντα….γιατι αν αυτό που είπε ο Bertrand Delanoë δεν είναι πολιτική κουβέντα… τότε ποια διάολο είναι;
Τον Δημαρχο των Θεσσαλονικέων Γιάννη Μπουτάρη δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου… μια φορά μόνο τρωγαμε κοντά κοντά στο υπέροχο «Ερμής» στην οδό Ρογκότη… και τον πρόσεξα γιατι οι φίλοι που τρώγαμε μαζί είπανε: Ο Μπουτάρης!
Δεν ξέρω τόσο καλά την Θεσσαλονίκη, όσο ξέρω τους ανθρώπους της. Ο πατέρας μου ήταν Θεσσαλονικιός, τα παιδιά μου μεγαλώνουν εκεί… έχω πρώτα ξαδέλφια…έχω ανηψια και έχω και πολύ καλούς φίλους που αγαπώ και θαυμάζω για τη δουλειά τους… πηγαίνω άλλωστε το λιγότερο μία φορά το μήνα….
Εχω βγάλει λοιπόν το συμπέρασμα ότι είναι εξαιρετικά πολύ εσωστρεφείς άνθρωποι… τίγκα στο ταλέντο… το οποίο στραγγαλίζει καθημερινα αυτή η εσωστρέφεια Και επειδοι πόλεις είναι ιοι άνθρωποι κι λοχι οι τοίχοι ή οι δρόμοι μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Η εσωστρέφεια κρύβει πάντα συντηρητισμό. Και επειδή τα κέντρα εξουσίας δεν είναι στη Θεσσαλονίκη… ο Δήμαρχος… ο Περιφερειάρχης… παίζουν σημαντικότατο ρόλο… Φυσικό είναι…
Οποιος χαϊδεύει αυτή την εσωστρέφεια γίνεται αμέσως αγαπητός.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Παναγιώτης Ψωμιάδης που γι’ αυτό και μόνο τον λόγο επί τόσα χρόνια είχε την πόλη (κι όχι μόνο) τσιφλίκι του… ή ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος που (από ο,τι μου ‘χουν πει και διαβάζω) μόνο την μπέρτα του άρχοντα (ρηχτό παλτό) δεν φορούσε…
Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Γιάννης Μπουτάρης… Δήμαρχος σε μια υπέροχη πόλη που ο βασικός κανόνας είναι «τι θα πει ο κόσμος!»…Δεν χρειάζεται πάνω από μια ματιά για να καταλάβεις ότι ό τύπος είναι αντισυστημικός… Πόσες πληροφορίες πρέπει να χεις για να καταλαβεις ότι είναι χορτάτος;… απ’ αυτά που λέει δεν χρειάζεται να είσαι ταξιδιωτικός πράκτορας για να καταλάβεις ότι είναι άνθρωπος του κόσμου…μια συναντευξη του ναχεις παρακολουθήσει καταλαβαίνεις ότι είναι έξυπνος άνθρωπος… μ αρέσουν ολι πολιτικοί που ανακατεύονται με τον κόσμο… γι΄ αυτό έχει τατουάζ …γι’ αυτό φορά σκουλαρίκι…. Γι’ αυτό καπνίζει αρεμανίως …γι’ αυτό απολαμβάνει το ποτό του…. Γι’ αυτό λέει για γυναίκες…. Γι’ αυτό φωτογραφίζεται γυμνός για καλό σκοπό… Όλα αυτά είναι ηχηρά σκαμπίλια στην εσωστρέφεια που λέγαμε πριν… και πάνω στη ζάλη της εσωστρέφειας τους «εξηγεί» το αυτονόητο: Ελάτε να αφήσουμε την αγάπη μας για την πόλη για εσωτερική κατανάλωση και πάμε να τους δείξουμε ποιοι είμαστε.
Πόσο πλάκα έχει άραγε να είσαι Δημαρχος μιας πόλης και να μην τα πίνεις στα μπαράκια της;
Η Θεσσαλονίκη δεν είναι πρωτεύουσα… μπορεί όμως να γίνει μητρόπολη.
Μητρόπολη πολλών πραγμάτων…. Έχει όλες τις προϋποθέσεις και τους εντελώς κατάλληλους ανθρώπους.
Δεν θα την κάνει ποτέ τέτοια ένας τεχνοκράτης με γραβάτα, που ονειρεύεται να είναι υπουργός σε κάποια επόμενη κυβέρνηση… αλλά ένας τύπος που αγαπά να είναι στα κοινά… αλλά δεν γουστάρει πεθαμένες λογικές. όχι από όψιμη μαγκιά, αλλά από στάση ζωής.
Το κράξανε έμαθα για την φωτογράφιση.
Τέλεια! Αυτό σημαίνει ότι είχε επιτυχία… και αυτοί που τον κράξανε προφανώς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποδείξουν ότι το σωστό είναι «πιττόγυρο» κι όχι σουβλάκι.
Τους την είπε δημοσίως 2-3 φορές ο Γιάννης Μπουτάρης και ψιλο παρεξηγήθηκαν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι πέφτουν πάγιδα των αθηναϊκών ΜΜΕ, που φυσικά ειρωνεύτηκαν ρίχνοντας λάδι στη φωτιά, καθώς βεβαίως δεν τους πολυαρέσει να φεύγει το κέντρο του ενδιαφέροντος από την Αθήνα.
Στο περιοδικό Adore της εφ. Μακεδονία, φωτογραφίζεται γυμνός σε μια προσπάθεια για την αντιμετωπιση του AIDS…μιλά για gay Pride με 50.000 gay από όλον τον κόσμο και ταυτόχρονα υπενθυμίζει: ««η Θεσσαλονίκη δεν θα γίνει ποτέ μία εξαιρετικά ανοιχτή πόλη τουλάχιστον στη δική του γενιά.»
Με άλλα λόγια προσπαθεί να ξεκλειδώσει μια πόρτα.
Και επειδή η κλειδαριά είναι σκουριασμένη χρηισμοποιεί πολιορκητικό κριό…. Με μια εντελώς διαφορετική φορά: Από μέσα προς τα έξω!
Αυτό δεν είναι πολιτική ή κάνω λάθος;