Η πεδιάδα αυτή υπάρχει δια νόμου «Καλλικράτη» και μπορείτε να την απολαύσετε στην ορεινή Αρκαδία που έχει χαρακτηριστεί ως κάμπος. Τι κι αν εσείς πιστεύετε ότι τα χωριά που βρίσκονται σε τέτοιο υψόμετρο είναι ορεινά, όπως μας μάθαιναν στο σχολείο; Το υψόμετρο για το ελληνικό δημόσιο δεν έχει σημασία, αφού βάσει νόμου, ο χαρακτηρισμός δεν δίνεται από το υψόμετρο και τη γεωγραφική του θέση, αλλά από τον αριθμό των κατοίκων του. Πέρα όμως, από τον παραλογισμό του ελληνικού δημοσίου, ο χαρακτηρισμός αυτός έχει και αρνητικές συνέπειες για τους κατοίκους, αφού όπως μου είπε ο Νίκος Μάνεσης που βρέθηκε στην ορεινή Αρκαδία για την εκπομπή του «60’ Ελλάδα» στον ALPHA, «είναι ο παραλογισμός του ελληνικού δημοσίου, ο παραλογισμός του “Καλλικράτη”. Η ορεινή Αρκαδία έχει χαρακτηριστεί κάμπος! Είναι για γέλια και για κλάματα! Ένωσαν ολόκληρο βουνό σε έναν δήμο, με τις διαδρομές να είναι απίστευτα δύσκολες και όπως αντιλαμβάνεσαι ιδιαίτερα με το χιόνι δεν μπορεί να πλησιάσει άνθρωπος, απομακρύνουν νοσοκομεία, απομακρύνουν σχολεία. Δηλαδή, η Στρεμνίτσα, η Δημητσάνα είναι κάμπος. Γιατί νοείται ως κάμπος; Γιατί στον “Καλλικράτη” υπάρχει μια διάταξη που λέει ότι για να οριοθετηθεί ένας δήμος το τι ακριβώς είναι πρέπει να έχει πάνω από 10.000 κατοίκους κι εδώ είναι κάτω από 10.000 κατοίκους οπότε το έχουν χρεώσει σαν κάμπο. Είναι το ανέκδοτο της ημέρας, ότι ανακαλύφθηκε πεδιάδα στην Ελλάδα στα 1.080 μέτρα υψόμετρο! Αυτό βέβαια, έχει αρνητικές συνέπειες διότι άλλα κονδύλια πηγαίνουνε σε έναν δήμο που είναι πεδινός, άλλα κονδύλια σε δήμους που είναι σε βουνά. Οι κάτοικοι της περιοχής λοιπόν τώρα δεν έχουν νοσοκομεία, τους κλείνουν τα Κέντρα Υγείας και είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουνε στην Τρίπολη. Και ναι μεν η Τρίπολη είναι κοντά, αλλά καταλαβαίνεις ότι εκεί στα ορεινά χωριά οι δρόμοι είναι πολύ δύσκολοι και ειδικά όταν έχει χιονίσει. Οι άνθρωποι είναι εξοργισμένοι».
Από την άλλη μεριά όμως, πέρα από τον παραλογισμό του κράτους, υπάρχει και η ασυδοσία ορισμένων που μετατρέπουν το φυσικό τοπίο σε χωματερή. Ο ποταμός Λούσιος που είναι πόλος έλξης για τους λάτρεις της φύσης και του εναλλακτικού τουρισμού, όπως μου τόνισε ο Νίκος Μάνεσης, «όπου κι αν κοιτάξεις βλέπεις μια παράνομη χωματερή. Πετάνε ό,τι βρούνε και όπου βρούνε! Δεν το κάνουν όλοι, αλλά κάποιοι το κάνουν. Δεν μπορείς σε ένα μαγευτικό φυσικό περιβάλλον να βλέπεις στρώματα και καναπέδες πεταμένους. Είναι ντροπή!».
Ωστόσο, εκτός από τα παράλογα κράτους και ορισμένου πολιτών θα δούμε και υπέροχα τοπία, θα γνωρίσουμε ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν απέναντι στις σκληρές συνθήκες, ενώ θα «σερβιριστούμε» καφέ στο μοναδικό καφενείο που έχει ανοίξει για τίμιους πελάτες!
«Υπάρχουν χωριά με 2 κατοίκους όπου λειτουργούν καφενεία – φαντάσματα, καφενείο χωρίς καφετζή στο χωριό με τους τέσσερις κατοίκους, καφενεία όπου ο καθένας μπαίνει και φτιάχνει τον καφέ του, πίνει το τσίπουρό του και αφήνει τον οβολό του. Ένα ιδιότυπο self service. Μπαίνεις, φτιάχνεις καφέ, σερβίρεσαι πληρώνεις, πλένεις τα ποτήρια και φεύγεις. Ένα κοινοτικό καφενείο υπό την αιγίδα της εκκλησίας, ανοικτό για όλους τους… τίμιους πελάτες».
Απόψε, στις 24:00 το βράδυ, η πυξίδα της εκπομπής «60’ Ελλάδα» οδηγεί τον Νίκο Μάνεση στα ορεινά χωριά της Αρκαδίας, την Καρύταινα, το Ελληνικό, τη Στρεμνίτσα, τη Δημητσάνα, τη Βυτίνα, την Αλωνίσταινα και τα Μαγούλιανα. Μέρη και έλληνες που αξίζει να γνωρίσουμε…!
Γρηγόρης Μελάς