“Τότε το αποχαιρέτησα και το ήξερα” ομολογεί η Δώρα Χρυσικού για το όνειρο που είχε να γίνει μπαλαρίνα.
Για τον όνειρο που δεν ακολούθησε και αναγκάστηκε να αποχαιρετήσει για πάντα, σε νεαρή ηλικία, μίλησε από καρδιάς η Δώρα Χρυσικού όταν συνάντησε τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο, το απόγευμα της Τετάρτης, στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ.
“Ο πατέρας μου με μάζευε πραγματικά από τα πεζοδρόμια, λόγω των σοβαρών προβλημάτων με το στομάχι μου, πάθαινα κρίσεις και διπλωνόμουν στα δύο. Οι Γερμανοί γιατροί είπαν τότε στους γονείς μου, πολύ λακωνικά, “ή θα έχετε παιδί ή θα έχετε χορεύτρια, επιλέξτε”.
Οπότε δεν ετίθετο θέμα επιλογής. Ειδοποίησα τότε και εγώ και το σχολείο τους γονείς μου γιατί ήμουν χάλια, ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση και δεν ήταν πια βιώσιμο. Δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου” εξομολογήθηκε η ηθοποιός.
“Είχα πολλούς πόνους οπότε έπρεπε πια να ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή, πολύ συγκεκριμένη διατροφή που εκεί δεν μπορούσα να την ακολουθήσω.
Επειδή ήταν και ο πατέρας μου, που ήρθε τότε και με πήρε, ουσιαστικά έφυγα, μάζεψα τα μπογαλάκια μου και γύρισα στην Ελλάδα το οποίο ήταν και αυτό μια πάρα πολύ δύσκολη ιστορία διότι ήρθα στα μέσα της χρονιάς, είχα κάνει ήδη την ταινία και υπολείπονταν πολύ λίγα γυρίσματα, είχα όλο αυτό με τον αφορισμό και ήταν όλο πολύ δύσκολο.
Δηλαδή μου έλεγαν πως θα μείνω στην ίδια τάξη γιατί είχε περάσει το δεύτερο τρίμηνο, δεν δεχόταν κανένα σχολείο και ήταν μια πολύ ταραγμένη περίοδος για μένα”.
“Το μεγάλο μου βουνό όμως, εσωτερικά, ήταν ότι εγκατέλειπα το όνειρο της ζωής μου. Κάτι το οποίο δεν το επικοινωνούσα και το δέχθηκα απόλυτα σαν ήττα, ότι δεν τα κατάφερα.
Τότε όντως το αποχαιρέτησα και το ήξερα γιατί, όταν γύρισα, μου έγιναν προτάσεις για να χορέψω αλλά ήξερα πως άπαξ και έγινε αυτό το πισωγύρισμα μετά οι γέφυρες είχαν πια καεί” πρόσθεσε η Δώρα Χρυσικού.