Ελένη Φιλίνη: Ηταν δύσκολα χρόνια για μένα αυτά

«Όλο αυτό δεν ήταν τόσο ευχάριστο για μένα», λέει η Ελένη Φιλίνη.

Στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα έδωσε συνέντευξη η Ελένη Φιλίνη. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τα παιδικά της χρόνια.

Τι θυμάστε περισσότερο από τα παιδικά σας χρόνια;

Όταν είσαι παιδί, είσαι παιδί και βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα. Είμαι μοναχοπαίδι. Ωρίμασα αρκετά γρήγορα εγώ. Γιατί ο μπαμπάς μου έπαθε μια οικονομική καταστροφή όταν εγώ ήμουν πέντε ετών. Είχε εστιατόρια στην Κόρινθο. Ετσι, όταν πάθαμε την οικονομική καταστροφή, αναγκαστήκαμε να φύγουμε ως οικογένεια από την Κόρινθο και να έρθουμε στην Αθήνα.

Εκεί πήγα σχολείο. Ο μπαμπάς πάλεψε περίπου δύο χρόνια στην Αθήνα, δεν τα κατάφερε και αναγκάστηκε να φύγει στον Παναμά για δουλειά. Εκεί ήταν αρκετοί συγγενείς μας κι έτσι μπόρεσε και ορθοπόδησε. Κάθε μήνα μάς έστελνε χρήματα για να ζήσουμε. Ολο αυτό δεν ήταν τόσο ευχάριστο για μένα. Μου έλειπε πάρα πολύ από τη ζωή μου, όπως και να το κάνουμε.

Ερχόταν κάθε δύο τρία χρόνια στην Ελλάδα. Οταν μας έπαιρνε τηλέφωνο, έτρεμε η γη κάτω από τα πόδια μου. Νόμιζα πως γινόταν σεισμός από τη χαρά μου να του μιλήσω. Ηταν δύσκολα χρόνια για μένα αυτά. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα όταν εγώ ήμουν 20 ετών.

Φαντάζεστε πόσο μεγάλη ήταν η έλλειψη του πατέρα από τη ζωή μου; Από την άλλη, η μαμά μου ήταν γεννημένη για μαμά. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι γεννιούνται. Και η ίδια πίστευε πως, αν δεν είχε κάνει παιδί, θα ήταν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.

Στο σχολείο ήσασταν καλή μαθήτρια;

Πρώτη σε όλα, με επαίνους, χωρίς να ήμουν… φύτουλας (γέλια). Τα έπαιρνα με τη μία. Οι καθηγητές μου με προόριζαν για δικηγόρο και τέτοια. Εμένα όμως μου άρεσαν ο χορός, το θέατρο και όλα αυτά τα επαγγέλματα των τεχνών.

Το μικρόβιο της υποκριτικής πώς το «κολλήσατε»;

Δεν ξέρω. Από πέντε ετών είχα πει στους δικούς μου ότι θέλω να γίνω χορεύτρια και ηθοποιός. Γεννήθηκα με το «μικρόβιο» αυτό! Ως τα 15 πήγαινα χορό. Εκεί λοιπόν στη σχολή ήρθε μια κυρία που ζητούσε κοπέλες για πασαρέλα. Κι έτσι με πήραν και έκανα μόντελινγκ. Αυτό το έκανα μόνο για το χαρτζιλίκι. Η δασκάλα μου, επειδή ήταν μέσα σε όλα τα θεάματα και τα τηλεοπτικά προγράμματα, με έπαιρνε και πήγαινα σε όλα όσα γίνονταν. Ετσι, αρχικά έπαιξα κάτι πολύ μικρά ρολάκια. Μόλις τελείωσα το σχολείο, πήγα για σπουδές στη δραματική σχολή με συμμαθητές τη Λίλα Καφαντάρη, τον Παύλο Χαϊκάλη, την Ισμήνη Καλέση και πολλούς άλλους.