Ήταν Μάρτιος του 2007 όταν ο ΣΚΑΪ έδωσε στον Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη και τον Θύμιο Καλαμούκη χώρο και χρόνο στο πρόγραμμά του για να φτιάξουν την «Ελληνοφρένειά» τους. Τι έγινε σε αυτά τα δέκα χρόνια; Πώς και τι θυμούνται οι ίδιοι; Οι «Ελληνοφρενίτες» λοιπόν κάνουν flash back και θυμούνται… με το δικό τους τρόπο, γράφοντας:
“Τρία είναι τα γεγονότα που σημάδεψαν το σωτήριον έτος 2007. Το τρίτο είναι η επανεκλογή του Κώστα Καραμανλή στην Πρωθυπουργία της χώρας. Το δεύτερο είναι οι μεγάλες πυρκαγιές και ο στρατηγός άνεμος. Το πρώτο είναι η γέννηση της τηλεοπτικής «Ελληνοφρένειας».
Ήταν το βράδυ της 7ης Μαρτίου του 2007, όταν η τηλεοπτική «Ελληνοφρένεια» έβγαινε στους τηλεοπτικούς δέκτες των αιωνίως ανυποψίαστων Ελλήνων τηλεθεατών. Δέκα λεπτά πριν το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, το γνωστό εμβατήριο έντυνε μουσικά μια ανάποδη ελληνική σημαία, ένδειξη κινδύνου σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες…
Μέσα σε ένα δεκάλεπτο, παρέλασαν και παρήλαυναν καθημερινά οι τρέχοντες «σωτήρες» του έθνους, οι μαύρες κάρτες σχολίαζαν βίντεο, κάποια πολλά τεχνικά λάθη επιβεβαίωναν το άρπα κόλα της φυλής και ένας Τσολιάς με μαλλί και φωνή γορίλα, έψαχνε νόημα εκεί που δεν υπήρχε.
Από εκείνο το βράδυ και μέχρι σήμερα, όλα κύλησαν προς το χειρότερο. Οικονομία, χρέος, ανεργία, απασχόληση, ευρώ, Ευρώπη, Αμερική, κοινωνία, άνθρωποι και αριθμοί. Αριθμοί και άνθρωποι.
Τα μόνα που είχαν ανοδική πορεία ήταν ο Κώστας Καραμανλής και η «Ελληνοφρένεια».
Ο μεν πρώτος, ξεφορτώθηκε την πρωθυπουργία, πασάροντας στον επόμενο μια χώρα χρεοκοπημένη. Η δε «Ελληνοφρένεια» φορτώθηκε τον επόμενο πρωθυπουργό και μια χώρα χρεοκοπημένη. Το σωστό βέβαια, είναι ότι και
η χρεοκοπημένη χώρα φορτώθηκε μια «Ελληνοφρένεια».
Και αυτό ίσως είναι και το μυστικό, της μέχρι σήμερα λαμπρής της (;) πορείας, ότι εκπέμπουμε σε εποχή οικονομικής κρίσης. Ξεκινήσαμε στην εποχή της ευμάρειας και φτωχαίνουμε παρέα με έναν λαό. Εβδομάδα την εβδομάδα, μνημόνιο το μνημόνιο, μετράμε πρωθυπουργούς, υπουργούς, δεσμεύσεις, φόρους, εισφορές, Γιούρογκρουπ, ελπίδες που φεύγουν, ελπίδες που έρχονται, δεξιές και αριστερές πρώτες φορές.
Από το 2007 και για πέντε τηλεοπτικές σεζόν η «Ελληνοφρένεια» (από την συχνότητα του ΣΚΑΪ), υποδέχτηκε το μνημόνιο, τις μεγάλες διαδηλώσεις, έβγαλε τον Γιώργο Παπανδρέου Πρωθυπουργό (2009) τον Αλέξη Τσίπρα πρόεδρο του Συνασπισμού (2008), τον Άκη Τσοχατζόπουλο φυλακή (2012), υποκλίθηκε στο μεγαλείο της διάνοιας των Βενιζέλου, Λοβέρδου, Βορίδη, Μπακογιάννη και καμιά 50αριά άλλων κορυφαίων επιλογών του ελληνικού λαού. Και πάντα έμενε άναυδη όταν η καθημερινότητα ξεπερνούσε το ανώτατο όριο σουρεαλισμού.
Λίγους μήνες μετά την αποχώρηση μας από τον ΣΚΑΪ, η «Ελληνοφρένεια» βγαίνει στα μανταλάκια και κυκλοφορεί σε DVD μια ταινία μεσαίου μήκους, ως ένθετο στην Real News. Εκεί γεννάται και ο Μπαλούρδος.
Την επόμενη τηλεοπτική σεζόν, συνέχισε την ανοδική της πορεία από την συχνότητα του Alpha, δις εβδομαδιαίως. Με τον Τσολιά στα κάγκελα των υπουργικών γραφείων και έναν Μπαλούρδο δημοσιογράφο-ΜΑΤ, να τιθασεύει την επικαιρότητα, φέρνοντάς την στα δικά του μέτρα. Μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια παρακολουθήσαμε τις αγορές να μας γυρίζουν την πλάτη, τον Σαμαρά Πρωθυπουργό, τον Άδωνη υπουργό, τον Πολ Τόμσεν εντολέα και την Μέρκελ μητέρα παντοκράτορα. Άλλα δύο μνημόνια και μερικά μεσοπρόθεσμα.
Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, καταφέραμε και βγάλαμε και τον Τσίπρα Πρωθυπουργό και τον Καμμένο υπουργό Εθνικής Άμυνας. Κάπου εδώ, και μετά από όλα αυτά, θα μπορούσε κάποιος νουνεχής να ισχυριστεί ότι το έργο της «Ελληνοφρένειας» ολοκληρώθηκε. Ολοκληρώθηκε με αποτυχία! Ευτυχώς, όμως, στον τόπο μας δεν υπάρχουν νουνεχείς. Οπότε συνεχίζουμε… Τουλάχιστον μέχρι τον Μάιο, για να σπάσουμε το εμβληματικό ρεκόρ των 10 χρόνων και 54 ημερών, ώστε να καταφέρουμε και εμείς να γίνουμε βιβλίο. Ή τουλάχιστον χαστούκι”.
Αυτά λοιπόν αναφέρουν οι δημιουργοί, με αφορμή τα δέκα χρόνια της εκπομπής τους. Μίας εκπομπής που έχει δικό της στιλ, παραμένοντας πιστή σε αυτό που θέλει να κάνει: να «βλέπει» τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας με… ελληνοφρενική «ματιά»…! Κι αναμφισβήτητα, το καταφέρνει…!