“Ξυπνούσα το πρωί και ήταν μαυρίλα, κόλαση, μαρτύριο. Φοβόμουν τα πάντα, είχα τρεις μήνες εμβοές, άκουγα μια συγκεκριμένη συχνότητα” δήλωσε η Μαρία Διακοπαναγιώτου.
«Ένας άνθρωπος που έχει διαγνωστεί με αγχώδη διαταραχή, υπερσκέφτεται. Είμαι άνθρωπος που μέσα στην καραντίνα πέρασα αυτή τη διαταραχή.
Τώρα είναι καλύτερα αλλά οι άνθρωποι που έχουν παραπάνω στρες από το κανονικό, σωματοποιούν πράγματα, φοβούνται πολύ εύκολα.
Αυτά είναι κάποια συμπτώματα. Εγώ, ας πούμε, υποφέρω από πονοκεφάλους, ιλίγγους, διαταραχή μνήμης αδιανόητη. Δηλαδή, εκεί που σου μιλάω μπορεί ξαφνικά κλακ…
Παθαίνω κάτι τέτοια. Τον εαυτό μου φοβάμαι», είπε η Μαρία Διακοπαναγιώτου και εξήγησε:
«Κλείστηκα στο σπίτι μετά από τόσα χρόνια δουλειάς. Είναι σαν ένας αθλητής που τρέχει και ξαφνικά σταματάει. Κάτι θα συμβεί.
Ήταν πολύ δύσκολα. Ήθελα το χέρι της μαμάς μου για να κοιμηθώ γιατί φοβόμουν, δεν μπορούσα να ανασάνω.
Ξυπνούσα το πρωί και ήταν μαυρίλα, κόλαση, μαρτύριο. Φοβόμουν τα πάντα, είχα τρεις μήνες εμβοές, άκουγα μια συγκεκριμένη συχνότητα. Αυτό ήταν κόλαση».
«Άρχισα να κάνω διαλογισμό, άρχισα να κάνω πράγματα που δεν τα είχα ξανακάνει και άρχισα να προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να μη φοβάμαι και να μην υπερσκέφτομαι.
Πήγα στον ψυχίατρο», εξομολογήθηκε η Μαρία Διακοπαναγιώτου.