“Δεν έχω ανάμνηση από το ίδρυμα, γιατί μετά πήγα σε ανάδοχη οικογένεια στον Κορυδαλλό, μία πολύ φτωχή οικογένεια που έπαιρναν ένα επίδομα” εξομολογήθηκε ο Πέτρος Τατσόπουλος.
Ο Πέτρος Τατσόπουλος ήταν καλεσμένος στο Πρωίαν σε είδον τη μεσημβρίαν και μίλησε μεταξύ άλλων για τη ζωή του από παιδί, που έζησε για κάποιο χρονικό διάστημα σε ίδρυμα και πως αυτό μπορεί να επηρεάσει τη ζωή ενός παιδιού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Αυτό είναι το μόνο καλό, όταν δεν ξέρεις τον πατέρα σου, ότι μπορείς να φαντάζεσαι στη θέση του οποιονδήποτε. Αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό, σου δημιουργεί μία αίσθηση ελευθερίας, ότι μπορώ κι εγώ να γίνω οποιοσδήποτε ή να μου συμβεί οτιδήποτε» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Πέτρος Τατσόπουλος.
«Έζησα σε ίδρυμα τα πρώτα 3-4 χρόνια της ζωής μου, στο ΠΙΚΠΑ. Ήταν ο όρος που της επέβαλε ο πρώτος της σύζυγος, να με δώσει για υιοθεσία σε ίδρυμα, γιατί δεν ήθελε να υπάρχει νόθο στην οικογένεια. Η μητέρα μου έκανε 5 παιδιά με 3 άντρες, με τους οποίους παντρεύτηκε τους 2. Δεν παντρεύτηκε μόνο τον πατέρα μου. Εγώ έζησα μαζί της στην Κρήτη βδομάδες» περιγράφει.
Στη συνέχεια ο Πέτρος Τατσόπουλος αναφέρεται στη δική του περίπτωση, λέγοντας: «Δεν έχω ανάμνηση από το ίδρυμα, γιατί μετά πήγα σε ανάδοχη οικογένεια στον Κορυδαλλό, μία πολύ φτωχή οικογένεια που έπαιρναν ένα επίδομα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν πάνε μόνο τα ορφανά στα ιδρύματα, είναι μύθος. Πάνε και τα παιδιά διαζευγμένων γονιών και παιδιά από προβληματικές οικογένειες με εισαγγελική εντολή».
Όταν ο Φώτης Σεργουλόπουλος τον ρωτά για τον ιδρυματισμό που βιώνει ένα παιδί-τρόφιμος, ο συγγραφέας απαντά: «Ιδρυματισμός είναι ότι πρακτικά δεν μπορείς να συνδεθείς με ένα πρότυπο οικογένειας.
Τα πολύ μικρά παιδιά ακόμα και τις βρεφοκόμους τις λένε «μαμά», αλλά καταλαβαίνουν ότι μία μαμά που ‘χει 30 παιδιά δεν είναι ακριβώς μαμά, είναι κάτι άλλο. Αυτό δημιουργεί μία συναισθηματική αναισθησία στο παιδί και το καθιστά χειραγωγήσιμο».
