Το διάγγελμα Σαμαρά ήταν μια ορθή πολιτική πρωτοβουλία.
Έδειξε διαλλακτικότητα και κατοχύρωσε τη θέση του ότι θέλει πάση θυσία να αποφύγει τις εκλογές.

Έτσι αν η σημερινή βουλή καταφέρει να εκλέξει πρόεδρο θα χρεωθεί την επιτυχία ενώ αν η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές θα είναι εκείνος που θα έχει κάνει τα πάντα για να τις αποφύγει. Και αν μετά τις εκλογές προκύψουν αρνητικές εξελίξεις για την οικονομία θα δικαιωθεί πολλαπλώς.

Ως προς την εκλογή Προέδρου οι αριθμοί δείχνουν ακόμη ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη. Με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς μπορούν να συγκεντρωθούν το πολύ 172 ψήφοι. Εκτός αν «σπάσουν» οι κομματικές γραμμές των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ.

Για τους ΑΝΕΛ μετά την πόλωση της υπόθεσης Χαικάλη αυτό το ενδεχόμενο γίνεται πολύ δύσκολο. Για τη ΔΗΜΑΡ κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την κατάληξη.

Άλλωστε την ερχόμενη Δευτέρα αμέσως μετά την τρίτη ψηφοφορία το κόμμα αυτό δε θα έχει τη σημερινή του υπόσταση. Αν βουλευτές του ψηφίσουν υπέρ της εκλογής προέδρου θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, αν δε διαλυθεί, χωρίς όμως πάλι να συγκεντρώνονται οι 180 αφού θα απαιτούνται τουλάχιστον άλλες 2 ψήφοι. Αν πάλι καταψηφίσουν και πάμε σε εκλογές θα απορροφηθεί από το ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς σε μια στιγμή που διακρίνονται θετικά σημάδια στην οικονομία η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί σε μια δίνη καταστροφής. Γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου τώρα θα βρει «τοίχο» από την Ε.Ε. και θα αναγκαστεί ή να υπαναχωρήσει ή να οδηγήσει τη χώρα σε πολύ δύσκολες ώρες.

Αν όμως αυτό συμβεί σε ένα χρόνο από τώρα ίσως κάποια από όσα λέει –με την αναγκαία προσαρμογή στο ρεαλισμό- μπορέσουν να υλοποιηθούν και να αποτελέσουν εφαλτήριο.