Τον περασμένο Οκτώβριο, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές και αφού είχε συμπληρώσει ένα χρόνο στην εξουσία, ο πρωθυπουργός δήλωσε κατηγορηματικά ότι άλλα μέτρα που να μειώνουν μισθούς και συντάξεις δεν πρόκειται να λάβει.

Η ρητή αυτή δέσμευση έγινε από τον κ. Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της διακαναλικής συνέντευξης στο γραφείο του και και ήταν ανάλογου ύφους με το “λεφτά υπάρχουν”.

Σχεδόν οκτώ μήνες μετά αποφασίζει μια ακόμη σφοδρή επίθεση κατά των αποδοχών των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Τώρα όμως δεν υπάρχει το άλλοθι του “δεν γνώριζα την αλήθεια για την οικονομία”.

Δεν υπάρχει η δικαιολογία για ευθύνη άλλων.

Πρόκειται για δέσμευση του ίδιου του πρωθυπουργού ενώ γνώριζε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και είχε ήδη πάρει επαχθή μέτρα που μας διαβεβαίωσε ότι είναι επαρκή για να βγούμε από την κρίση.

Άρα ή δε μας έλεγε την αλήθεια ή οι υπολογισμοί του έπεσαν έξω. Επειδή κανείς δε θέλει να πιστέψει την εκδοχη του ψεύδους προφανώς υπάρχει λάθος. Που είναι λοιπόν αυτό το λάθος;

Τι δεν υπολόγισε σωστά το κυβερνητικό επιτελείο και μας ζητά νέες θυσίες;

Αν ο πρωθυπουργός παραδεχθεί την αστοχία, την εντοπίσει, μας την εξηγήσει και μας πείσει ότι δε θα την επαναλάβει, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε αν πρέπει να στηρίξουμε και τη νέα επώδυνη απόφαση του. Και εμείς αλλά και οι βουλευτές του.

Αλλιώς θα έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι οι θυσίες μας θα πάνε και πάλι χαμένες, οπότε δεν έχουμε κανένα λόγο να τις κάνουμε.