«Πώς μια μικρή χώρα – 2% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ και 11 εκατομμύρια κατοίκους στα 330 – μπορεί να απειλήσει το νόμισμά μας;
Τρεις παρατηρήσεις:
1) το ελληνικό χρέος δεν θα αποπληρωθεί – € 320 δισεκατομμύρια, το 170% του ΑΕΠ.
2) Οι Έλληνες έχουν τις δυνατότητες.
3) Είναι ένα χρέος που φορτώθηκαν επίσης οι Ευρωπαίοι και που γεννήθηκε από απερίσκεπτες αποφάσεις που έχουν ληφθεί από τις ελληνικές ελίτ.
Πού βρίσκονται οι αξίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από μια χώρα η οποία σίγουρα υποφέρει από την πτώση των μισθών και την ανεργία; Που έχει αποταμιευθεί ένα μέρος του πλούτου;
Στην Ελβετία βρίσκονται 100 δισεκατομμύρια που τράπηκαν σε φυγή. Ένα πρόγραμμα επιστροφής των χρημάτων με τη βοήθεια των ελβετικών τραπεζών, θα ήταν ευπρόσδεκτη.
Εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπου περισσότερα από 600 δισεκατομμύρια περιουσιακά στοιχεία δεν έχουν φορολογηθεί εδώ και πολύ καιρό. Θα μπορούσαμε να επιβάλουμε έναν ειδικό φόρο ή πωλήσεις χρυσού ή ακινήτων. Η Καθολική Εκκλησία έχει υποστεί πολύ χειρότερα κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης!
Θα μπορούσε να προωθηθεί η πάταξη της φοροδιαφυγής σε ξενοδόχους, εστιάτορες, το εμπόριο, σε ιδιοκτήτες σπιτιών με πισίνα. Και τέλος οι εφοπλιστές, μεταξύ των πρώτων μεταφορέων στον κόσμο, δεν θα πρέπει να συμμετέχουν;
Από εκεί και πέρα, το ζήτημα είναι πώς να μετατρέψεις σε νόμισμα το ελληνικό χρέος και να το διανείμεις με τη μορφή της αγοραστικής δύναμης στους Ευρωπαίους πιστωτές και να δώσεις την ευκαιρία στους Έλληνες οφειλέτες να παράξουν εισοδήματα για να το επιστρέψουν;
Το χρέος αυτό είναι πράγματι ένα χρέος των ευρωπαίων φορολογουμένων των οποίων οι χώρες είναι εγγυητές – 42 δισεκατομμύρια οι Γάλλοι, 56 Γερμανοί. Συνολικά αντιπροσωπεύει 1.000 ευρώ ανά Ευρωπαίο πολίτη, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών.
Προτείνω να δημιουργηθούν κουπόνια που θα τα διανείμουν σε κάθε Ευρωπαίο. Για παράδειγμα, το μισό του χρέους περίπου € 500 αγοραστική δύναμη για τους Γάλλους. Αυτά τα “κουπόνια” θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει στην Ελλάδα για αγορές προϊόντων – ελαιόλαδο, τυρί, κρασί ή υπηρεσίες, παραμονή σε ενοικιαζόμενα σπίτια, αγορά ηλεκτρονικών υπολογιστών, ενοικίαση σκαφών. Τα κουπόνια να έχουν διάρκεια πέντε χρόνια. Θα μπορούσαν να δαπανηθούν μεμονωμένα ή από κοινού για τις μεγάλες αγορές. Η αγορά θα καθορίσει την αξία τους σε σχέση με την ονομαστική κατά την κυκλοφορία τους. Κι΄ αυτό θα γίνει με βάση την ικανότητα των Ελλήνων να ανταποκριθούν στη ζήτηση.
Μετά από τη χρήση τους θα συλλέγονται από τις ελληνικές τράπεζες και την κεντρική τράπεζα της χώρας και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ακυρωθεί μέρος του χρέους ή να αναχρηματοδοτηθεί μακροχρόνια από την ΕΚΤ. Η λύση αυτή θα προσέφερε μια σημαντική αγοραστική δύναμη στους Ευρωπαίους θα αύξανε τη ζήτηση και θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας για τους Έλληνες.
Η νέα κυβέρνηση θα μπορούσε επίσης να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά της και πληρώσει ένα μέρος των δαπανών με κουπόνια. Αυτό το παράλληλο νόμισμα θα περιόριζε την ανάγκη για εξωτερική χρηματοδότηση θα μπορούσε να μειώσει τα επιτόκια και θα ήταν περισσότερο αποδεκτό από την πτώση των εισοδημάτων.
Ουτοπία; Μην είστε σίγουροι! Σε ιστορικές περιόδους απαιτούνται, καινοτόμες λύσεις! Το να «κουρέψετε» το χρέος θα είναι προκλητικό και να ωθήσει τους άλλους λαούς του Νότου –Ισπανούς και Πορτογάλους- στην εξέγερση.
Θα μπαίναμε σε μία ζώνη αναταράξεων μιας διαφορετικής έντασης. Ας υιοθετήσουμε μία προσέγγιση δημιουργική και πρωτότυπη για να κινητοποιήσουμε τον ενθουσιασμό των Ευρωπαίων και ιδιαίτερα των Ελλήνων.
Από σύνοδο κορυφής σε σύνοδο κορυφής διαπιστώνουμε τη φτώχεια των προτάσεων που παρέχουν τα παραδοσιακά χρηματοοικονομικά εργαλεία.
Αντί να σβήσουμε ένα χρέος και να χαθούν κεφάλαια ας το μετατρέψουμε σε αγοραστική δύναμη για να υποστηρίξουμε τους Ελληνες.
Béatrice Majnoni Intignano, καθηγήτρια πανεπιστημίου