Ωστόσο τα χρήματα αυτά που δοθούν θα στηρίξουν ένα μέρος της κατανάλωσης, η οποία ωστόσο δύσκολα θα μπορέσει να δώσει μονάδες στην ανάπτυξη. Όλοι γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη θα έρθει από την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και αυτές με την σειρά τους θα δημιουργηθούν μόνο από την προσέλκυση επενδύσεων και δυστυχώς αυτές δεν δείχνουν να έρχονται τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Όσο και αν προσπαθούν οι της κυβέρνησης να πείσουν ότι η χώρα άλλαξε κατεύθυνση, ωστόσο ελάχιστα γίνονται πιστευτοί και το χειρότερο όλων είναι ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Ήρθαν και χθες τα στοιχεία από τον ΟΟΣΑ να αποδείξουν ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα μη φιλική σε ότι αφορά την προσέλκυση επενδύσεων, όχι απαραίτητα μεγάλων, αλλά ακόμη και μικρών που θα φέρουν το μίνιμουμ στην αύξηση της απασχόλησης.
Ο σχεδιασμός για την επόμενη ημέρα σχεδόν ανύπαρκτος. Η χώρα μπήκε σε έναν μακρύ προεκλογικό δρόμο, ο οποίος είναι στρωμένος με παροχές από χρήματα που όχι για την ακρίβεια δεν υπάρχουν, αλλά αφαιρούνται από παραγωγικές δραστηριότητες. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τα χρήματα που δίνονται για παροχές είναι αχρείαστα ή περιττά, ωστόσο μία πιο ισομερής κατανομή του διαθέσιμου, από την υπέρ φορολόγηση, ποσού θα μεγιστοποιούσε το αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση δυστυχώς εμμένει σε μία λογική ατελέσφορη και αντιαναπτυξιακή.
Ο δρόμος των επενδύσεων δυστυχώς δεν φέρνει ψήφους στις κάλπες, ενώ οι παροχές φέρνουν ή για την ακρίβεια δημιουργούν τις συνθήκες για να φέρουν. Η υιοθέτηση του αντιχριστιανικού δόγματος «δώσε υμίν σήμερον και άφησον αύριο», προφανώς κλείνει «τρύπες» στο παρόν και ανοίγει κρατήρες στο μέλλον.
Από το πλεόνασμα που προήλθε από την φορολογική επιδρομή δεν περίσσεψε ούτε ένα ευρώ να δοθεί σε παραγωγική δραστηριότητα να ως κίνητρο για παραγωγή.
Του Θανάση Παπαδή