Ο πρώτος είναι πως το καλοκαίρι του 2015 υπήρξε μία συμφωνία η οποία μάλιστα στηρίχτηκε σε οικονομικά στοιχεία και δεδομένα τα οποία τώρα είναι καλύτερα. Η ύφεση δεν είναι 2,5% που προέβλεπε το ΔΝΤ, αλλά με την εκτίμηση και των στοιχείων που υπολείπονται θα είναι μηδενική, χωρίς να αποκλείεται και θετικός ρυθμός της τάξης του 0,1 ή 0,2%.
Το πρωτογενές έλλειμμα από 0,53% μετατράπηκε σε πρωτογενές πλεόνασμα 0,2%, ενώ και τα έσοδα υπερέβησαν τις προβλέψεις.
Αυτά σε απλά ελληνικά και χωρίς κανένα βιασμό της οικονομικής λογικής, σημαίνουν πως η επίτευξη των στόχων για το 2016 είναι περισσότερο εφικτή απ΄ ότι το καλοκαίρι του 2015, που σημαίνει επίσης πως αν τότε χρειάζονταν κάποια μέτρα, τώρα αυτά είναι πολύ λιγότερα τουλάχιστον.
Ο δεύτερος λόγος είναι πως το ΔΝΤ δεν αποτελεί φερέγγυο μηχανισμό πρόβλεψης και εκτίμησης της πορείας της ελληνικής οικονομίας. Τα μοντέλα που χρησιμοποιεί έχουν επανειλημμένα αποδειχτεί όχι απλώς ατελέσφορα ή λανθασμένα, αλλά καταστροφικά για τη χώρα. Να θυμηθούμε ότι το 2012 πρόβλεπαν ύφεση 2 με 2,5%, αλλά τα μέτρα τους προκάλεσαν καταστροφή 6% εξαιτίας του πολλαπλασιαστή, όπως παραδέχτηκε τότε ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ.
Τον επόμενο χρόνο και το 2014 έπεσαν πάλι έξω στις εκτιμήσεις τους για τα ελλείμματα και το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014. Πέρυσι έκαναν λάθος στους υπολογισμούς για την ύφεση εξαιτίας των capital controls και στο αποτέλεσμα της εκτέλεσης του προϋπολογισμού.
Οι άνθρωποι αποδεικνύονται αδαείς εκ των πραγμάτων και αν εργάζονταν σε ιδιωτική εταιρεία, με τόσα τερατώδη λάθη θα είχαν εκδιωχθεί όχι απλώς κακήν κακώς, αλλά κλοτσηδόν.
Οι γιάπηδες του ΔΝΤ είναι επικίνδυνοι και με τις προτάσεις και τις εμμονές τους απειλούν να ρίξουν τη χώρα σε έναν ακόμα φαύλο κύκλο ύφεσης και ελλειμμάτων, που αυτή τη φορά θα τη στείλουν στον αγύριστο. Γιατί τώρα η χώρα δεν αντέχει άλλο ένα σπιράλ του θανάτου, η κοινωνία έχει εξαντληθεί από την πολύχρονη ταλαιπωρία, ενώ δεν πρόκειται να υπάρξει τέταρτο μνημόνιο το οποίο θα διορθώσει τα λάθη του ΔΝΤ.
Και μόνο γι’ αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να μην υποκύψει. Να προβάλλει λυσσαλέα αντίσταση στους παραλογισμούς του ΔΝΤ και τα άλλα κόμματα να τη στηρίξουν, τουλάχιστον στο σκέλος της απόκρουσης των παράλογων αν όχι εγκληματικών επιλογών του ΔΝΤ.
Θα πρότεινα στη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών να μην συζητηθεί μόνο το προσφυγικό, αλλά και η στάση του ΔΝΤ η οποία χωρίς υπερβολή μπορεί να συνιστά μεγαλύτερη απειλή ακόμα και από την προσφυγική κρίση.