Πρόκειται για τους εργαζόμενους στους μεγάλους οδικούς άξονες. Και η μεγάλη απειλή θα γίνει πραγματικότητα από τις αρχές Απριλίου, αφού οι οδικοί άξονες ολοκληρώνονται στο τέλος Μαρτίου και σταδιακά θα ολοκληρώνονται οι υπόλοιπες συμπληρωματικές εργασίες.
Οι σαράντα χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν στον αέρα γιατί δεν υπάρχουν άλλα ώριμα δημόσια έργα τα οποία θα μπορούσαν να απορροφήσουν όλο αυτό το εργατικό δυναμικό, ενώ καθυστερεί και η υπογραφή έργων τα οποία θα μπορούσαν να απορροφήσουν ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών. Πολλά από τα τελευταία με μία και μόνο υπογραφή θα μπορούσαν να ξεκινήσουν.
Πρόκειται για έργα όπως τα ΣΔΙΤ για τα σκουπίδια στις διάφορες περιοχές της χώρας (για παράδειγμα μόνο στο ΣΔΙΤ Πελοποννήσου θα μπορούσαν να απορροφηθούν πάνω από χίλιοι εργαζόμενοι), για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια (πρόκειται για τα αεροδρόμια Θεσσαλονίκης, Κέρκυρας, Χανίων, Κεφαλονιάς, Ζακύνθου, Ακτίου, Καβάλας, Ρόδου, Κω, Σάμου, Μυτιλήνης, Μυκόνου, Σαντορίνης και Σκιάθου) των οποίων την εκμετάλλευση ανέλαβε η ελληνογερμανική κοινοπραξία Fraport-Slentel και η παράδοση στην εταιρεία παρατάθηκε για άλλη μία φορά για τις 15 Μαρτίου για τεχνικούς λόγους, καθώς και για το Ελληνικό όπου θα μπορούσαν να απασχοληθούν με το καλημέρα ως δέκα χιλιάδες εργαζόμενοι, οι οποίοι σταδιακά κατά τη διάρκεια της κατασκευής μπορούν να φτάσουν στις 30.000 και κατά την ολοκλήρωση στις 50.000.