του κράτους από το 1974 κι έπειτα, μόνον ένα συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κάποιος. Ότι το επίπεδο του πολιτικού μας προσωπικού, που μας εκπροσωπεί στον υψηλότερο θεσμό της Δημοκρατίας μας, τη Βουλή, είναι συνολικά πολύ κατώτερο των εξαιρετικά δυσχερών περιστάσεων, που διέρχεται σήμερα ο τόπος μας.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι βουλευτές, που λαμβάνουν το λόγο αναπαράγουν μια ξύλινη κομματική γλώσσα, που ουδεμία σχέση με την ζοφερή πραγματικότητα, που βιώνουμε έχει. Είναι προφανές ότι οι περισσότεροι εκ των βουλευτών ούτε έχουν καταλάβει την κρισιμότητα των στιγμών, που ζούμε αλλά ακόμα περισσότερο δεν έχουν την παραμικρή γνώση η ιδέα για το πώς θα μπορούσαμε ως έθνος να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση αυτή και να βγάλουμε τη χώρα μας από το περιθώριο που βρίσκεται σήμερα.
Κομματικές ανοησίες, στερεότυπα άλλων εποχών, ξεπερασμένες λογικές, αμφίβολης μόρφωσης και ευφυίας απόψεις μονότονα επαναλαμβάνονται από βουλευτές, που δείχνουν ανέτοιμοι και κατώτεροι να διαχειριστούν μια πραγματικότητα, που τους ξεπερνά. Προτάσεις ουσιαστικές, έστω αιρετικές, έστω προκλητικές δεν ακούγονται. Και το αποτέλεσμα είναι ότι υποβαθμίζεται ο πολιτικός λόγος.
Στο παρελθόν μπορεί να είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε βουλευτές και πολιτικούς, που ήταν γνωστοί από το θέατρο, το τραγούδι, την τηλεόραση η το ποδόσφαιρο. Αλλά είναι πλέον βέβαιο ότι χρειαζόμαστε ουσιαστική αναβάθμιση του πολιτικού προσωπικού, που δεν θα προέρχεται από το ασήμαντο και ξεπερασμένο lifestyle που ούτως η άλλως χαρακτηρίζεται από μιζέρια αλλά από μια δυναμική αγορά ιδεών και πολιτικών.
Ειδάλλως σύντομα όχι μόνον η κοινωνία θα χάσει την εμπιστοσύνη της πλήρως από κόμματα και πολιτικούς αλλά κι η διακυβέρνηση της χώρας θα γίνεται δυσχερέστερη, ανεξάρτητα από το κόμμα, που βρίσκεται στην εξουσία. Κι αυτή την πολυτέλεια δεν την έχουμε.
Ενας από τους ελάχιστους, που ξαφνιάζει με τις απόψεις του, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί του, είναι ο Μίμης Ανδρουλάκης. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ προχθές υπεστήριξε αυτό, που λέμε εδώ και καιρό. Ότι αν η κυβέρνηση Παπανδρέου αποτύχει, τότε η επόμενη κυβέρνηση δεν θα είναι ελληνική. Θα ‘χει ενδεχομένως έλληνες υπουργούς, αλλά οι αποφάσεις θα λαμβάνονται κι οι εντολές θα δίδονται από ξένους.
Κι αυτό θα είναι καταστροφικό για μια χώρα, που αναζητεί την περηφάνεια της σε μια εποχή δύσκολη και ζοφερή. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε άμεσα αναβάθμιση της πολιτικής μας εκπροσώπησης, προτού οι ξένοι γίνουν κηδεμόνες μας. Αυτό δεν θα το αντέξει η κοινωνία αυτή.