Είχα ορκιστεί ότι δεν θα ξαναγράψω για τον κορωνοϊό και την πανδημία του. Καταπατώ τον όρκο μου μόνο για ένα λόγο: το εξώφυλλο του περιοδικού ΤΙΜΕ.
Αλήθεια, τι φοβερή χρονιά αυτό το 2020! Η διαγραφή του από το ΤΙΜΕ – με ένα μαύρο Χ πάνω από το δίσεκτο, γρουσούζικο έτος – είναι όντως ενδεικτική της καταστροφής που επέφερε στον πλανήτη ένας αόρατος ιός.
Μια χρονιά απρόσωπη, εξαφανισμένη πίσω από μάσκες. Μια χρονιά φοβισμένη, που μυρίζει αντισηπτικό. Μια χρονιά εγκλεισμού στους τέσσερεις τοίχους. Μια χρονιά με άτυχες, χαμένες ζωές.
Ας πάει λοιπόν στο καλό αυτό το 2020. Και ας έρθει επιτέλους το 2021 να μας εμβολιάζει όλους μας, μπας και δούμε μια άσπρη μέρα!
Όμως, ως τότε, είμαστε μπροστά στα Χριστούγεννα. Αυτά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, που ο Θεός να τις κάνει γιορτές, έτσι που θα τις περάσουμε απομονωμένοι λόγω «lockdown». Συγγνώμη κύριε Μπαμπινιώτη, αλλά δεν μας ενδιαφέρει καν η μετάφραση αυτής της λέξης στα ελληνικά. Μας απασχολεί μόνο να τη διαγράψουμε γρήγορα από όλες τις γλώσσες!
Η κοινωνία μας, με τους ευπαθείς και τους απαθείς της, πρέπει να βρει το ρυθμό της και πάλι. Τα «ασυμπτωματικά» πιτσιρίκια πρέπει να ξαναβρούν τα τρίγωνά τους. Να βγουν βόλτα να ψάλλουν τα κάλαντα με τις φάλτσες παιδικές φωνές τους, έστω πίσω από μάσκες και με το αντισηπτικό στις τσέπες τους.
Μέρες που είναι, ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα. Ας κλείσουμε τη χρονιά με την ελπίδα πως σύντομα θα βγούμε από το κακό που μας βρήκε και θα γυρίσουμε πίσω στη ζωή μας όπως την ξέρουμε. Με τους δρόμους και τις πλατείες γεμάτες κόσμο. Με τα μαγαζιά ανοικτά και τις βιτρίνες τους φωτισμένες. Με τα σπίτια να δέχονται φίλους και συγγενείς. Χωρίς μάσκες, αντισηπτικά και αποστάσεις ασφαλείας, αλλά με αγκαλιές και σταυρωτά φιλιά.
Μέσα στην κρίση, αυτές οι γιορτές θα είναι σίγουρα αλλιώς. Όμως δεν πρέπει να τις σβήσουμε εντελώς. Ας τις ζήσουμε όπως μπορούμε και όπως μας επιτρέπουν οι συνθήκες. Οικογενειακά και προσεκτικά. Και ας ευχηθούμε ότι οι επόμενες θα είναι όπως τους αξίζει.
Merry Crisis!