Υπό άλλες συνθήκες ή αν σταθούμε στο περιτύλιγμα, η απάντηση θα ήταν ενδεχομένως θετική. Όμως, τόσο το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας όσο και οι πολιτικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί δεν επιτρέπουν στον πρωθυπουργό και την παράταξή του να ελπίζουν ότι μπορούν ν’ αποκομίσουν οφέλη.
Σε τι αποσκοπεί, λοιπόν, η συμφωνία Πολιτείας-Εκκλησίας; Κυρίως στην «απελευθέρωση» 10.000 θέσεων στο Δημόσιο, ούτως ώστε η κυβέρνηση να μοιράσει προεκλογικά την τράπουλα με ισάριθμες προσλήψεις. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν το έκρυψε και το είπε χωρίς περιστροφές στη συνέντευξή του στον Alpha. Βάζοντας ουσιαστικά μπροστά το δόγμα «πήραμε την κυβέρνηση, πάμε τώρα να πάρουμε το κράτος».
Από την άλλη πλευρά, μάλλον αμήχανα υποδέχθηκε τη συμφωνία η ΝΔ, εστιάζοντας μόνο στην εταιρεία για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας από κοινού με το Δημόσιο και υποστηρίζοντας ότι ήταν δική της πρόταση. Και, ασφαλώς, κάνοντας κριτική για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών για τις προσλήψεις. Πέραν τούτων, ουδέν.
Η συζήτηση για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας υπενθυμίζεται ότι ξεκίνησε από τις προτάσεις για τη συνταγματική αναθεώρηση και συγκεκριμένα τις αλλαγές στο άρθρο3, με τον ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίζει ότι πρέπει να διευκρινιστεί η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους και τη ΝΔ να είναι κάθετη σε οποιαδήποτε αλλαγή. Η συμφωνία, ωστόσο, ανάμεσα στην Πολιτεία και την Εκκλησία εκφεύγει της συζήτησης για τη συνταγματική αναθεώρηση, αφού απαιτεί την ψήφιση ενός νόμου και μόνο.
Όλα, λοιπόν, είναι μάχη εντυπώσεων. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Ποιος, όμως, μπορεί να βγει κερδισμένος μακροπρόθεσμα; Προς το παρόν, το πάνω χέρι δείχνει να έχει η πλευρά των κυβερνώντων, έστω κι αν δεν κερδίζουν «πόντους» με τη συμφωνία στην εκλογική αναμέτρηση. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως όλα εξαρτώνται άμεσα από το αν η συμφωνία θα εγκριθεί από το υπουργικό συμβούλιο και την ιεραρχία. Κι αν το πρώτο θεωρείται δεδομένο, το δεύτερο δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Από εκεί και πέρα, πολλά μπορούν ν’ ακουστούν στο πολιτικό σκηνικό για το ποιον θα βαραίνουν οι ευθύνες – έστω και στα λόγια. Γιατί να μην ισχυριστεί, δηλαδή, η κυβέρνηση ότι η ΝΔ ναρκοθέτησε την έγκριση της συμφωνίας από την ιεραρχία, όταν η αξιωματική αντιπολίτευση κρατά σήμερα αυτή την αμήχανη στάση; Άρα, καταλήγουμε και πάλι στο ένα και μοναδικό συμπέρασμα: ότι η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκομίσει το μεγαλύτερο – και μοναδικό – κέρδος. Που δεν είναι άλλο από το ότι η μπάλα έχει φύγει ήδη στην εξέδρα.