Ο Ιμάμογλου κατάφερε να συνομιλήσει με ψηφοφόρους οι οποίοι, παραδοσιακά, στέκονταν εχθρικά απέναντι στους Κεμαλιστές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και να κερδίσει μια άνετη πλειοψηφία. Απέναντι στον άκαμπτο εθνικισμό και αντι-κληρικαλισμό των Κεμαλιστών, ο Ιμάμογλου κατάφερε να προσελκύσει δυσαρεστημένους Κούρδους αλλά και πολλούς θρησκευόμενους Τούρκους, μαζί με τους παραδοσιακούς αστούς της Πόλης.
Η ήττα του Ερντογάν αποκτά και μεγάλη συμβολική αξία. Πρώτον, γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι, με διαφορά, η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας και η οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσά της. Δεύτερον, γιατί με τη νίκη της, η αντιπολίτευση ελέγχει τώρα όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της Τουρκίας καθώς και τους δημοτικούς προϋπολογισμούς, που δίνουν σημαντικές ευκαιρίες για την ανάπτυξη πελατειακών δικτύων μεγάλης πολιτικής επιρροής. Μόνο η Κωνσταντινούπολη έχει έναν δημοτικό προϋπολογισμό 4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τρίτον, γιατί ο ίδιος ο Ερντογάν ξεκίνησε την πολιτική του εκτόξευση με την αναπάντεχη νίκη του στις δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης το 1994.
Προς το παρόν, ο Ερντογάν δείχνει να αποδέχεται το αποτέλεσμα. Σύντομα θα διαφανεί αν θα αποδεχτεί και τον Ιμάμογλου ως συνομιλητή ή αν θα προσπαθήσει να τον υπονομεύσει.
Το βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν προσέρχεται στις δύσκολες διεθνείς διαπραγματεύσεις που έχει μπροστά του, κυρίως με τους Αμερικανούς, αποδυναμωμένος και χωρίς τον αέρα του κυρίαρχου που διέθετε μέχρι πριν μερικές εβδομάδες. Είναι πρόωρο να μιλήσει κάνεις για το τέλος της εποχής Ερντογάν αν και πολλοί βλέπουν στον Ιμάμογλου τον χαρισματικό ηγέτη που μπορεί να ενώσει την αντιπολίτευση εναντίον του Τούρκου Προέδρου.