Ασφαλώς και πρέπει να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες σ’ αυτή την ιστορία, ούτως ώστε να μην ψηφίζει όποιος θέλει και δεν έχει δεσμούς με την πατρίδα. Ασφαλώς και πρέπει να εξεταστούν όχι μόνο η επιστολική ψήφος, αλλά και νέες, πιο σύγχρονες μορφές ψηφοφορίας με τη βοήθεια της τεχνολογίας.
Τότε, για ποιο λόγο δεν μπορούν να τα βρουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ και για ποιο λόγο το μέχρι τον Ιούλιο κυβερνών κόμμα επιλέγει το δρόμο της απομόνωσης, εάν πράγματι όλα τα υπόλοιπα κόμματα συμπράξουν κι έτσι βρεθούν οι 200 ψήφοι που απαιτεί το Σύνταγμα; Ο λόγος είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ πως οι απόδημοι πρέπει να ψηφίζουν και να εκλέγουν τους βουλευτές τους, αλλά να μην προσμετράται η ψήφος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Προσέξτε, δηλαδή: να ψηφίζουν για βουλευτή, αλλά όχι για πρωθυπουργό. Κι αυτός που μένει στο Λονδίνο, εάν ψηφίσει από εκεί, θα ψηφίζει μόνο για βουλευτή, ενώ αν πάρει το αεροπλάνο κι έρθει στην Ελλάδα θα ψηφίζει και για πρωθυπουργό. Αυτά, βέβαια, είναι πράγματα που δεν στέκουν ούτε πολιτικά ούτε νομικά. Κι εύκολα όσο και κυνικά θα μπορούσε κάποιος να πει πως αυτό είναι το πολιτικό παιχνίδι: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να ευνοήσει με τον οποιονδήποτε τρόπο τη ΝΔ ούτε να την αβαντάρει με την ψήφο του.
Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνος του απέναντι σε όλους; Διότι αν τελικώς το ΚΚΕ πει το μεγάλο «ναι» στο κυβερνητικό σχέδιο για την ψήφο των αποδήμων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό για το οποίο ξεκίνησε: να πρέπει ν’ απολογηθεί, δηλαδή, εκείνος στους απόδημους γιατί δεν στήριξε μια μεταρρύθμιση που πέρασε με τις ψήφους όλων των άλλων κομμάτων.
Η επίκληση, εξάλλου, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της «αριστεροφροσύνης» του ΚΚΕ ή οι αιχμές για τη στάση του ΚΙΝΑΛ δεν μπορούν να είναι σοβαρά επιχειρήματα για να δικαιολογήσει την αρνητική στάση του. Ούτε ασφαλώς να μιλάει για «βία και νοθεία» και «εκλογές από τότε που ψήφιζαν Δεξιά και τα δέντρα στη δεκαετία του ‘60».
Καλώς ή κακώς, στην προκειμένη περίπτωση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ματ στον Αλέξη Τσίπρα και μάλιστα με μια κυκλωτική κίνηση. Κι αυτό το πιστώνεται πολιτικά και θα το πιστωθεί ακόμη περισσότερο εάν πράγματι καταφέρει να περάσει την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, από την άλλη πλευρά, στην Κουμουνδούρου δείχνουν για μία ακόμη φορά πως δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν το ρόλο τους ως αντιπολίτευση. Πιάστηκαν στον ύπνο, ηττήθηκαν με κάτω τα χέρια κι όμως όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν το λάθος τους, αλλά πάλι τους φταίνε όλοι οι άλλοι – ημών των δημοσιογράφων συμπεριλαμβανομένων.
Ο Νίκος Βούτσης είπε πως το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει. Πράγματι. Όπως και τώρα δεν είναι έτοιμος να κάνει αντιπολίτευση, παρά το θηριώδες 31,4% που πήρε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Διότι μετά από 4,5 χρόνια στην εξουσία, μάλλον ταυτίστηκε με αυτήν κι εξακολουθεί να νομίζει πως όλα περιστρέφονται γύρω του.
Η πραγματικότητα, όμως, τον έχει διαψεύσει οικτρά. Εν τω μεταξύ, το πολιτικό κεφάλαιο του Κυριάκου Μητσοτάκη μεγαλώνει αντί να συρρικνώνεται, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τη συνέχεια…