Τι σου είναι κι αυτά τα Χριστούγεννα! Αβίαστα βγαίνουν οι θύμησες.
Οι στιγμές με τους αγαπημένους μας, τα γέλια μας, η θαλπωρή στο σπίτι, οι αγκαλιές, τα στολίδια ολόγυρα, τα κάλαντα, οι χριστουγεννιάτικα τραγούδια, οι ταινίες, το… “όλοι μαζί”.
Και μετά, με τα χρόνια, έρχονται και οι απώλειες και τα Χριστούγεννα είναι αλλιώς. Αλλά είναι και πάλι μαγικά. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι… συναίσθημα!
Είναι οι άνθρωποι που αγαπάς, όπου και να ‘ναι!
Είναι οι θύμησες και το παρόν μαζί.
Χριστούγεννα είναι και η… γείωση στο κέντρο σου. Είναι μια εσωτερική εμπειρία, ξεχωριστή για τον καθένα.
Ώρες “αδειανές” από την τρέλα της καθημερινότητας, που σου αφήνουν χρόνο να “μιλήσεις” με σένα. Να σε ρωτήσεις… “πως είσαι;”, “πως πήγαν τα πράγματα;”, “έκανες όσα ήθελες;”, “θα ανασκουμπωθούμε να διορθώσουμε όσα δε μας αρέσουν;”, “έλα, εμπρός! Κάνε το άλμα σου!”.
Γιατί πάντα θα υπάρχουν περιθώρια για άλματα. Βάλε τον “πήχυ” εκεί όπου θες, και προσπάθησε, προσπάθησε, και αν δεν τον περάσεις, δεν θα είναι αποτυχία. Σύνελθε, η ζωή δεν έχει μόνο επιτυχίες, συμφιλιώσου και με όσα δεν πέτυχες. Πάντα υπάρχει και η δεύτερη και η τρίτη ευκαιρία κ.ο.κ..
Πόσο μου αρέσουν οι ευχές τα Χριστούγεννα!
Μου αρέσει ο τρόπος που τις εκφέρουν οι άνθρωποι. Με χαρά, πιο ανέμελα, πιο … πιστευτά. Ακόμη και το “εύχομαι πάντα υγεία και παγκόσμια ειρήνη” σου ακούγεται σαν να μπορεί να γίνει.
Χριστούγεννα είναι και ο Άη Βασίλης!
Γιατί αυτό το αθώο ψέμα των γονιών σου, ποτέ δεν πίστεψες στ’ αλήθεια ότι είναι… ψέμα. Γιατί ο ‘Αη Βασίλης είναι… “ιδέα”! Κάπου μέσα μας όλοι (σχεδόν όλοι, θέλω να πιστεύω) πιστεύουμε σε αυτή την… “ιδέα”. Υπάρχει παντού τα Χριστούγεννα, με κάποια μορφή…
Όμως, ας μην τα περιμένουμε όλα από αυτόν! Ας βάλουμε κι εμείς κάτι. Ας ανοίξουμε το σακουλάκι μας να μοιράσουμε κι εμείς ό,τι έχουμε. Ας δώσουμε χαρά. Θα κάνει γκελ, θα δείτε, θα έχει αμφίδρομη επίδραση.