Το ΕΛΚ παραμένει η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στην Ευρώπη. Κατέχει το 29% των εδρών του Ευρωκοινοβουλίου, τις περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Οι πρόεδροι του Ευρωκοινοβουλίου, της Επιτροπής και του Συμβουλίου προέρχονται από το ΕΛΚ και η Άνγκελα Μέρκελ, η αρχηγός των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, παραμένει η πιο ισχυρή πολιτικός της ηπείρου σήμερα.
Παρόλα αυτά το ΕΛΚ ανησυχεί και δικαίως. Η αποχώρηση του Ισπανού Μαριάνο Ραχόι από την πρωθυπουργία είναι η πιο πρόσφατη ήττα του, η οποία προστίθεται σε σειρά από ήττες τα τελευταία χρόνια. Το 2011, από τις 28 χώρες-μέλη της Ε.Ε., 17 αρχηγοί κυβερνήσεων ανήκαν στο ΕΛΚ ενώ σήμερα ανήκουν μόλις 7.
Το ΕΛΚ δέχεται μια αμφίπλευρη επίθεση. Από τα δεξιά είναι η άνοδος των σκληρών εθνικο-λαϊκιστών, όπως στην Πολωνία με το Κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης αλλά και, πιο πρόσφατα, στην Ιταλία με τη Λίγκα του Βορρά. Από τα αριστερά ο κίνδυνος προέρχεται από τον Εμμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία και τον Αλβέρτο Ριβέρα των Ciudadanos στην Ισπανία. Ταυτόχρονα, υπάρχει και ο εσωτερικός εχθρός: ο Βίκτωρ Ορμπάν, πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, και το κόμμα του Fidesz ανήκουν στο ΕΛΚ αν και έχουν συγκρουστεί κατ’ επανάληψη με τη Μέρκελ.
Η πτώση του ΕΛΚ δεν είναι βέβαια τόσο δραματική όσο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Όμως είναι αναμφισβήτητη και θα πιστοποιηθεί στις προσεχείς εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο τον Μάιο του 2019. Ο κίνδυνος είναι οι ευρω-σκεπτικιστές, κυρίως της εθνικιστικής δεξιάς, να ισχυροποιηθούν σε τέτοιο βαθμό που να καταστήσουν τη λειτουργία του προβληματική.
Το βέβαιο είναι ότι η οικονομική και η προσφυγική κρίση αφήνει πίσω της ένα κατακερματισμένο ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο στη θέση των λίγων μεγάλων παραδοσιακών πολιτικών οικογενειών των προηγούμενων γενιών. Προς το παρόν, μια ελπίδα για το ΕΛΚ δίνει είτε ο συνδυασμός Μέρκελ-Ορμπάν που επιχειρεί ο εκλογικά πετυχημένος νεαρός Αυστριακός καγκελάριος, Σεμπάστιαν Κουρτς, είτε ο συνδυασμός Μέρκελ-Μακρόν που αντιπροσωπεύει ο εκλογικά υποσχόμενος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης.