Ο κ. Κουτσούμπας μάλιστα κατηγόρησε από κοινού τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ για τις πολιτικές επιλογές τους που ουσιαστικά υπηρετούν τον καπιταλισμό.
Οι δηλώσεις του Γ.Γ. του ΚΚΕ:
Σήμερα, μετά από 6 χρόνια κρίσης αλλά και προηγούμενες δεκαετίες πειραματισμών και ψεύτικων προσδοκιών, γίνεται πλέον, ακόμη πιο φανερό ότι η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από διάφορες διεργασίες αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού, ανακύκλωσης πολιτικού προσωπικού, εναλλαγής κυβερνήσεων που κινούνται στις ίδιες ράγες: Της ΕΕ, της αναγνώρισης του χρέους που δεν δημιούργησε ο λαός, του κεφαλαιοκρατικού δρόμου ανάπτυξης.
Σήμερα είναι επιτακτική αναγκαιότητα να μπει μπροστά η εργατική τάξη ως τάξη, να αναδειχτεί ξανά, όπως άλλες φορές στην ιστορία, σε πρωτοπόρα δύναμη απελευθέρωσης όλης της κοινωνίας, των φυσικών συμμάχων της των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, των φτωχών αγροτών, των νέων που σπουδάζουν, των γυναικών που βιώνουν την πολύμορφη ανισοτιμία, με άλλα λόγια, να γίνει ο ίδιος ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Με τη συμμετοχή του στη λαϊκή πάλη, στην αναζωογόνηση του κινήματος, στην ενίσχυση, ισχυροποίηση και διεύρυνση των αγωνιστικών σωματείων, συλλόγων, συσπειρώσεων, του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, της ΠΑΣΥ στους αγρότες, της ΠΑΣΕΒΕ στους μικρούς ΕΒΕ, του ΜΑΣ στους φοιτητές, της ΟΓΕ στις γυναίκες.
Με την επιλογή για πολύ μεγάλη ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα υποστήριξής του, συμπόρευσης μαζί του για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και πάλης, τη δημιουργία, ενίσχυση της Λαϊκής κοινωνικής Συμμαχίας που θα στοχεύει στην καρδιά του προβλήματος της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δηλαδή, θα στοχεύει μέχρι την ανατροπή όλων αυτών που βρίσκονται πίσω από άλλα αυτά, που δεν είναι άλλοι από τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, το σύστημά τους και την εξουσία τους.
Το KKE θέτει ανοικτά και καθαρά στο λαό το εξής ζήτημα: Στη δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία που διανύουμε, κάθε πολιτική δύναμη οφείλει να τοποθετηθεί και να κριθεί απ’ το λαό με βάση την απάντηση που δίνει σε ορισμένα βασικά ερωτήματα:
– Πώς και πότε θα ανακτηθούν οι τεράστιες απώλειες του λαού την περίοδο της βαθιάς κρίσης της ελληνικής οικονομίας;
– Ποιος δρόμος ανάπτυξης μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων;
Θέτουμε με σαφήνεια αυτά τα ζητήματα, αυτά τα κριτήρια, γιατί η αντιπαράθεση των δυο βασικών πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος – της συγκυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ – επιχειρεί να εγκλωβίσει και να καθηλώσει τη λαϊκή αγωνία για την επόμενη μέρα στο απατηλό ερώτημα: ποια αστική κυβέρνηση μπορεί να διασφαλίσει πιο γρήγορα την επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη και να διαπραγματευτεί πιο αποτελεσματικά με την τρόικα;
Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ εξαπατούν συνειδητά όταν υπόσχονται μια ανάπτυξη για όλους, που θα διασφαλίσει ταυτόχρονα το συμφέρον τόσο του λαού όσο και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.
Υψώνουν τους τόνους της φραστικής αντιπαράθεσης για το ποιος θα δώσει περισσότερα ψίχουλα στις ομάδες ακραίας φτώχειας για να κρύψουν την κοινή τους υπόκλιση στο στόχο της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων τα οποία κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας.
Όμως τα στοιχεία και τα γεγονότα είναι αμείλικτα: Μπορεί για παράδειγμα η ελληνική οικονομία να βελτίωσε σημαντικά τις επιδόσεις της στην ανταγωνιστικότητα τα τελευταία 3 χρόνια, σύμφωνα με το World Economic Forum και φέτος να ανέβηκε 10 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη σε σχέση με πέρυσι, όμως αυτή την πλήρωσαν με μεγάλες απώλειες οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας, τα λαϊκά στρώματα. Η αγοραστική δύναμη των μέσων αποδοχών ανά μισθωτό πχ μειώθηκε κατά 23% μέσα σε μια πενταετία και έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 1995!!!
Εμείς καλούμε το λαό να οργανώσει την αντεπίθεσή του απέναντι στον πραγματικό αντίπαλό του, την άρχουσα τάξη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν. Μόνο αυτός ο δρόμος της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, όσο κι αν φαντάζει δύσκολος, μπορεί να οδηγήσει στην ανάκτηση των απωλειών του λαού και στην ικανοποίηση των αναγκών του. Όσο οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται στην παγίδα της αναμονής, στις απατηλές ελπίδες της κυβερνητικής εναλλαγής των διάφορων πολιτικών υπηρετών των μονοπωλίων, η κατάστασή τους δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά.
Η έξοδος απ’ τη σημερινή φάση στασιμότητας της ύφεσης μπορεί να καθυστερήσει σε σχέση με τις αρχικές επίσημες προβλέψεις που την τοποθετούσαν έως τους πρώτους μήνες του 2015.
Η στασιμότητα στην Ευρωζώνη, με τη συρρίκνωση στη Γερμανία και στην Ιταλία το β’ τρίμηνο του 2014, καθώς και η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην Ευρασία και στη Μέση Ανατολή επιδρούν και στην πορεία της ελληνικής οικονομίας, όπως για παράδειγμα ο οικονομικός πόλεμος των κυρώσεων ΕΕ-Ρωσίας.
Όμως σε κάθε περίπτωση, νωρίτερα ή αργότερα, και αυτή η έξοδος απ’ τη φάση της καπιταλιστικής κρίσης δεν πρόκειται να μεταβάλει τις στρατηγικές κατευθύνσεις των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που εφαρμόζονται σ’ όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Πρόκειται για κατευθύνσεις που στοχεύουν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, στη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης και νέων πεδίων κερδοφορίας για το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, οι οποίες δεσμεύουν όλες τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ, όπως π.χ. η Στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Η όποια διαπραγμάτευση για το ύψος και τους όρους διαχείρισης του κρατικού χρέους, δε στοχεύει στην ουσιαστική βελτίωση της κρατικής κοινωνικής πολιτικής, αλλά στην αλλαγή της κατανομής των κρατικών πόρων μεταξύ πιστωτών και εγχώριων μονοπωλίων. Σχετίζεται επίσης με τη διαπραγμάτευση και πίεση των κυβερνήσεων της Ιταλίας και της Γαλλίας προς τη γερμανική κυβέρνηση, λόγω της μεταβολής του συσχετισμού δύναμης σε βάρος τους στο εσωτερικό του ηγετικού πυρήνα της Ευρωζώνης.
Ιταλία και Γαλλία με τη στήριξη των ΗΠΑ απαιτούν μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία και πανευρωπαϊκό πρόγραμμα ενίσχυσης των επενδύσεων, όπως άλλωστε δήλωσε πρόσφατα και ο Ντράγκι της ΕΚΤ, επιλογές που τελικά δε μεταβάλλουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της αστικής διαχείρισης, ούτε μπορούν να εξαλείψουν τις νομοτέλειες και τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής που γεννούν την ανεργία, την εξαθλίωση και την περιοδική εκδήλωση της κρίσης. Άλλωστε οι ίδιοι μιλούν για συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, της πολιτικής που οδηγεί σε όλο και φθηνότερη εργατική δύναμη.
Όποια διαχειριστική πρόταση του χρέους και αν επικρατήσει του «κουρέματος» ή της επιμήκυνσης, δηλαδή είτε του ΔΝΤ είτε της Γερμανίας, της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς τρόικα, η Ελλάδα ως κράτος-μέλος της ΕΕ θα βρίσκεται σε καθεστώς «ενισχυμένου κοινοτικού ελέγχου» με βάση τα γνωστά κριτήρια της Κομισιόν για τη «βιωσιμότητα» του χρέους.
Όποια συμφωνία και αν υπάρξει από όποια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, δεν μπορεί να αναιρέσει τις κοινοτικές δεσμεύσεις για την «απελευθέρωση» και την ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, για τις μαύρες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, για τις ποσοστώσεις στην εγχώρια παραγωγή, όπως για το κρέας ή το γάλα και άλλα προϊόντα.
Οι όποιες φοροελαφρύνσεις και διευκολύνσεις εξαγγέλλονται ή συζητιούνται ως σενάρια, για την αποπληρωμή των αβάσταχτων φορο-χαρατσιών, θα εξανεμισθούν απ’ τη συνολική εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής στη φορολογία, στο ασφαλιστικό, στην εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας.
Τα όποια ψίχουλα για την ακραία φτώχεια, θα προκύψουν από νέα αφαίμαξη των υπόλοιπων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, αφού για το μεγάλο κεφάλαιο προβλέπονται νέες φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγές.
Ακόμα κι αν μειωθεί το μεγάλο κρατικό χρέος, ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπάρξει μια μικρή ανάκαμψη, οι λαϊκές θυσίες θα συνεχίζονται, όσο κριτήριο της ανάπτυξης και των επενδύσεων παραμένει το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου. Σ’ αυτό το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεσμεύονται όλοι οι επίδοξοι δήθεν σκληροί διαπραγματευτές με την τρόικα και την Κομισιόν.
Γι’ αυτό ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται για άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, ούτε για συνολική αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών την περίοδο της κρίσης.
Πώς θα ανταποκριθούν όμως οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι καθώς και οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, προσωρινή εργασία κλπ. στις βασικές ανάγκες τους;
Τι θα γίνει με το συνεχές ψαλίδισμα του μέσου μισθού σε κάθε κλάδο;
Το μόνο που διασφαλίζει η κυβέρνηση είναι «φθηνό κρέας» για τα δουλεμπορικά γραφεία εύρεσης εργασίας, το οποίο θα προσφέρουν πλέον υποχρεωτικά οι δικαιούχοι των όποιων επιδομάτων. Στην ουσία αυτή η πολιτική θα αξιοποιηθεί για την επιβολή φθηνότερης εργατικής δύναμης, δηλαδή για παραπέρα μείωση μισθών, για εξαφάνιση όλων των κοινωνικών επιδομάτων.
Εκτός όμως από όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση και συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα επωμίζεται τεράστιες ευθύνες με την ενεργή εμπλοκή, στήριξη και συνεργασία, της χώρας σε εγκληματικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, σε μια περίοδο που πυκνώνουν τα σύννεφα για το ξέσπασμα ενός μεγάλου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Εγκληματικές ευθύνες έχουν και για την αναζήτηση λύσης στο ζήτημα των κυριαρχικών δικαιωμάτων μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, την ώρα που αυξάνει και η τουρκική επιθετικότητα.
Τα σχέδια ΕΕ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ προωθούν αλλαγή συσχετισμών, κυβερνήσεων ακόμα και συνόρων στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα για τον έλεγχο και το μοίρασμα των αγορών στην Ευρασία, στη Μέση Ανατολή και σ’ άλλα καυτά μέτωπα. Με μοχλό την αντιμετώπιση των ισλαμιστών τζιχαντιστών επιχειρούν ανοιχτή παρέμβαση στη Συρία και προσέλκυση του Ιράν, χωρίς διατάραξη των σχέσεων των ΗΠΑ με το Ισραήλ και τη Σουηδική Αραβία. Παράλληλα οι ΗΠΑ μέσα απ’ την κλιμάκωση του οικονομικού πολέμου των κυρώσεων για το ουκρανικό ζήτημα, επιχειρούν να διαρρήξουν τις σχέσεις της Γερμανίας με τη Ρωσία.
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, στο φόντο του ανταγωνισμού με τη Ρωσία, σηματοδοτεί την ένταση της επιθετικότητας του αιματοβαμμένου πολιτικοστρατιωτικού συνασπισμού.
Καλούμε όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα να τοποθετηθούν καθαρά, χωρίς περιστροφές σχετικά με την παραμονή της χώρας στο ΝΑΤΟ σ’ αυτή την επικίνδυνη συγκυρία. Να πάρουν επίσης θέση σχετικά με την πρόταση ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, δηλαδή την άρση του σημερινού καθεστώτος της «ουδέτερης χώρας».
Τονίζουμε για μια ακόμη φορά ότι σήμερα υπάρχουν στη χώρα μας οι δυνατότητες, οι υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, αν ο λαός κινηθεί σε κατεύθυνση σύγκρουσης και ανατροπής των μονοπωλίων.
Ας δούμε για παράδειγμα το ζήτημα της εξόρυξης των εγχώριων υδρογονανθράκων. Σήμερα η κυβέρνηση προχωρά στην παράδοση της εκμετάλλευσης του συγκεκριμένου εγχώριου πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, χωρίς να έχει κατοχυρώσει ΑΟΖ, με έναν κρατικό φορέα που λειτουργεί ως απλό γραφείο διανομής των σχετικών οικοπέδων, χωρίς συμμετοχή στις σχετικές έρευνες.
Ριζικά διαφορετική προς όφελος του λαού θα ήταν η αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος των μονοπωλίων, μέσα από διεθνείς συμφωνίες του ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα ενέργειας της λαϊκής εξουσίας.
Γι’ αυτό και η δίκαιη λαϊκή απαίτηση να φύγουν αυτοί που έχουν φορτώσει το λαό με δεινά θα πρέπει να δώσει δυναμική στη μαζική λαϊκή δράση για ριζικές ανατροπές. Να μην εγκλωβιστεί σε κυβερνητικές λύσεις που φέρνουν από την πίσω πόρτα την ίδια πολιτική, της ΕΕ και του κεφαλαίου. Οδηγούν σε νέα χαμένα χρόνια, σε μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
Η εκλογολογία, τα πολιτικά παιχνίδια και αλισβερίσια, με αφορμή την εκλογή του ΠτΔ μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και άλλων κομμάτων και βουλευτών, επιδιώκει εκτός των άλλων να βάλει εμπόδια στην αναγκαία σήμερα οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης, καλλιεργώντας κλίμα αναμονής για λύσεις «από τα πάνω».
Ο λαός έχει τη δύναμη να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, στην αναγέννηση του κινήματος, με τη συμμετοχή και την οργάνωσή του, να βαδίσει το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής. Μόνο στο πλαίσιο αυτού του δρόμου μπορεί να βάζει εμπόδια, να καθυστερεί ή και να ανατρέπει αντιλαϊκές αποφάσεις, να παίρνει ανάσες.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την αναγέννηση του κινήματος, την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας.
Καλούμε σε συμπόρευση, σε αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.
Καλούμε σε μια μεγάλη οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, με αιχμή τις διεκδικήσεις και στόχους πάλης με κεντρικό μας σύνθημα «δεν μπορούμε να ζήσουμε με ψίχουλα» και με ζητήματα αιχμής, το λαϊκό εισόδημα, τους μισθούς, τα μεροκάματα, τις συλλογικές συμβάσεις, την απλήρωτη δουλειά, τις άσχημες εργασιακές σχέσεις στους τόπους δουλειάς, τα ασφαλιστικό, την υπεράσπιση και προστασία των ανέργων, για ανάσες ανακούφισης εδώ και τώρα αλλά και για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, το φορολογικό, με απαλλαγή και κατάργηση φόρων, μείωση άλλων οφειλών των λαϊκών οικογενειών, ανέργων, εργατών, αυτοαπασχολουμένων, αγροτών, των «κόκκινων δανείων», με φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και μια σειρά άλλες προτάσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ και σε προτάσεις νόμου στη βουλή και μέσα στο εργατικό λαϊκό κίνημα.
Υποστηρίζουμε τις προτάσεις του ΠΑΜΕ που ανακοίνωσε εδώ στην ΔΕΘ, για τη διοργάνωση το επόμενο διάστημα αγωνιστικών δράσεων και κινητοποιήσεων, με κορυφαία το πανελλαδικό συλλαλητήριο την 1η Νοέμβρη με αιχμή την ανεργία, την πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά και άλλα ζητήματα σοβαρά όπως το ασφαλιστικό, τις συντάξεις, το φορολογικό, τους μισθούς και άλλα. Ας δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία τους.
Διαβάστε επίσης:
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163