Προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας ρωτήθηκε πολλές φορές ποιό είναι το σχέδιο του ενόψει των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς» εκφράζοντας την βεβαιότητα του ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα αναγκάσει τον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και την ευρωζώνη να αποδεχθούν τις προγραμματικές θέσεις της νέας κυβέρνησης κατά της λιτότητας και διαγραφής του χρέους.
Αντιθέτως η «αριστερή πλατφόρμα» υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλες πιο σκληροπυρηνικές συνιστώσες (ΔΕΑ, Κομμουνιστική Τάση κ.α.) υποστήριζαν με μεγαλύτερη ειλικρίνεια ότι η ρήξη εντός του ευρώ είναι αδύνατη, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει πορεία εξόδου από το ευρώ και επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.
Η πορεία της διαπραγμάτευσης παρά τις φαινομενικά καλές προθέσεις του Α. Τσίπρα απέδειξε ότι η ευρωζώνη δεν αλλάζει, σκληραίνοντας μάλιστα ακόμη περισσότερο τις θέσεις της στην κατεύθυνση ενός νέου μνημονίου και «πολιτικής απαλλαγής» της Ευρώπης από «αντάρτες» τύπου Τσίπρα.
Οι εξελίξεις δικαιώνουν τον προβληματισμό της «αριστερής» πτέρυγας για την στρατηγικής της «πλειοψηφίας» έναντι των εταίρων και δανειστών, αν και τώρα υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες για το αν τελικά ο Αλέξης Τσίπρας επεδίωκε τη συμφωνία ή τη ρήξη τελικά.
Ενδεικτική της κατάστασης που διαμορφώνεται στο κυβερνών κόμμα ήταν η πολιτική παρέμβαση του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κ. Λαφαζάνη, ο οποίος τόνισε «Για την Ελλάδα δεν είναι καθόλου μονόδρομος η ευρω-υποταγή σε προτάσεις άγριας λιτότητας και στα μνημονιακά προγράμματα συνέχισης και κλιμάκωσης της κατεδάφισης και της λεηλασίας. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε όμηρος ούτε παγιδευμένη. Αντίθετα, διαθέτει, με τη θέληση και τον αγώνα του ελληνικού λαού, πολλούς δρόμους για να αντιμετωπίσει όσους επιμένουν να επιβάλλουν στον τόπο μας νεοαποικιακά δεσμά και ληστρικές πολιτικές».
Και επισήμανε «Το ισχυρό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στις κάλπες της Κυριακής θα είναι πρώτα απ’ όλα ένα μεγάλο «ναι» σε μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Ελλάδα, που είναι αποφασισμένη, παρά και ενάντια σε όποιες προσωρινές δυσκολίες, να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια, τις δημοκρατικές παραδόσεις και το μέλλον του λαού μας».
Παράλληλα με ανακοίνωσή της η «Κομμουνιστική Τάση» αποκαλύπτει ενδεχομένως μια ακόμη φάση του «plan b» μέσα από την άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων και με την ταυτόχρονη «απαλλοτρίωση» των τραπεζικών καταθέσεων των τελευταίων!
Μάλιστα η “σκληρή” συνιστώσα του κυβερνώντος κόμματος αναφέρεται και στην ανάγκη δημιουργίας από την κυβέρνηση μιας ενιαίας κρατικής τράπεζας, που θα διοικείται και από εκπροσώπους των μαζικών εργατικών και λαϊκών οργανώσεων!
Τα επόμενα 24ωρα θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για τη συνοχή του κυβερνώντος κόμματος καθώς αναδύονται έντονα δυνάμεις ευρωπαϊκής προσαρμογής, η περίπτωση του ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσογόνου είναι ενδεικτική, των παρασκηνιακών καταστάσεων και την αντιπαράθεση «ευρωπαϊστών»-«ευρωσκεπτικιστών».