Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Στέφανος Κασσελάκης λίγο πριν καταταγεί για να εκπληρώσει την εικοσαήμερη στρατιωτική του θητεία, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, δήλωσε: «..είναι τιμή μου να βρίσκομαι εδώ για να υπηρετήσω την πατρίδα μου..».
Είναι θετικό που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ νιώθει περηφάνια σχετικά με την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας αν αναλογιστούμε ότι κατά τη διάρκεια του 1ου συνεδρίου της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο του 2017, οι θέσεις που διατυπώθηκαν για τη στρατιωτική θητεία ήταν ότι:
«Ο Στρατός ανήκει στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και παράλληλα λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός, εγχαράσσοντας όψεις της κυρίαρχης ιδεολογίας, όπως η πειθάρχηση, η υπακοή, ο εθνικισμός, ενώ συντελεί στη διαμόρφωση της ταυτότητας των νέων».
Να επισημάνουμε επίσης ότι σε συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Κασσελάκης ανέφερε ότι στις Μονάδες Α’ Γραμμής του Στρατού θα πρέπει να υπηρετούν επαγγελματίες στρατιωτικοί και στις Μονάδες εσωτερικού να πραγματοποιείται κοινωνική θητεία μικρής διάρκειας.
Θα πρέπει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να ενημερωθεί ότι ένας βασικός πυλώνας της πολεμικής μας προπαρασκευής είναι η εφεδρεία. Αμιγώς επαγγελματικός στρατός σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει εκπαίδευση για οπλίτες θητείας, άρα δεν θα υφίσταται εφεδρεία. Στα αρνητικά να συνυπολογιστεί και το κόστος, καθόσον το να συντηρείς έναν αμιγώς επαγγελματικό στρατό είναι ιδιαίτερα δαπανηρό.
Η έννοια της κοινωνικής θητείας συνδέεται με την αντίρρηση συνείδησης και την υποχρέωση στράτευσης. Σχετικά με ολιγοήμερη θητεία του κ Κασσελάκη ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε από τα Μ.Μ.Ε. για το βίντεο που ανέβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν καταταγεί, αν θα έχει ειδική μεταχείριση στο στρατόπεδο και γενικότερα στις συνθήκες διαβίωσης του.
Θα ήταν όμως σκόπιμο αντί για τα προαναφερόμενα να υπάρξει προβληματισμός αναφορικά με το τι εξυπηρετεί η διάρκεια θητείας των είκοσι ημερών και τι μηνύματα στέλνει στους νέους που δεν έχουν καταταγεί ακόμα στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Κάθε χρόνο ένας αριθμός περίπου 10.000 έως 12.000 νέοι απαλλάσσονται από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις για λόγους υγείας ή ανυποταξίας. Δηλαδή η δύναμη μιας Μεραρχίας πλήρους πολεμικής συνθέσεως. Διερωτάται κανείς, ένα τόσο μεγάλο ποσοστό της ελληνικής νεολαίας είναι ανάπηροι και ανίκανοι για στράτευση;
Προφανώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά κάποιοι σκέφτονται με δεδομένο τα μηνύματα που λαμβάνουν όπως προαναφέρθηκε: «γιατί να πάω στο Στρατό αν βρω τρόπο να το αποφύγω;» Ενδιαφέρον έχει το πως αντιμετώπιζαν στην Αρχαία Σπάρτη αυτούς που αρνούνταν τη στράτευση ή δείλιαζαν κατά τη διάρκεια της μάχης. Τους αποκαλούσαν σκωπτικά «Τρέσαντες», δηλαδή αυτοί που τρέμουν από φόβο. Έχαναν τα πολιτικά τους δικαιώματα, και ήταν στόχος κοινωνικής περιφρόνησης.
Στη σύγχρονη Ελλάδα οι αντιρρησίες συνείδησης που αρνούνται να υπηρετήσουν το διαφημίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διορίζονται σύμβουλοι πολιτικών αρχηγών. Παράλληλα με τα προαναφερόμενα το ΥΠΕΘΑ έχει εξαγγείλει για τη στρατιωτική θητεία την υιοθέτηση του «φινλανδικού μοντέλου» με παροχή δυνατότητας διαμόρφωσης ενός ακαδημαϊκού προφίλ από τους στρατεύσιμους, χωρίς όμως να αποφασίζεται η αύξηση της θητείας που είναι αναντίρρητη ανάγκη για το Στρατό Ξηράς.
Να επισημάνουμε ότι τo πρόβλημα της χαμηλής στελέχωσης των μονάδων του Στρατού Ξηράς που οφείλεται στη μικρή διάρκεια θητείας, σε συνδυασμό με μια σειρά προβλημάτων επηρεάζουν την εκπαίδευση και φαλκιδεύουν το αξιόμαχο των Μονάδων του Στρατού Ξηράς. Η διεξαγωγή της εκπαίδευσης χαρακτηρίζεται από συμβατισμούς που οφείλονται κυρίως στην απασχόληση του ήδη μειωμένου προσωπικού για ανάγκες ασφαλείας και λειτουργικών αναγκών.
Οι ασκούμενοι Διοικητές τμημάτων δοκιμάζονται σε συνθήκες που απέχουν πολύ από αυτές που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν σε συνθήκες μάχης. Ο μικρός χρόνος διάρκειας θητείας των οπλιτών και η ανάθεση σ΄ αυτούς πολλαπλών καθηκόντων έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ανεκπαίδευτης εφεδρείας. Είναι σκόπιμο να γίνει κατανοητό ότι η διάρκεια της θητείας καθορίζεται σε σχέση με τις υπηρεσιακές – επιχειρησιακές ανάγκες και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να εντάσσεται σε οποιεσδήποτε μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Του Λάμπρου Τζούμη, Αντιστράτηγου ε.α / onalert.gr