Λίγο πριν τις 3 το μεσημέρι ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση του Ecofin με την συμμετοχή του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη.
Ο κ. Βαρουφάκης δεν έκανε δηλώσεις αλλά σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ επέστρεψε στο ξενοδοχείο του και το βράδυ αναμένεται να αναχωρήσει για την Αθήνα.
Ο Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι ελπίζει πως η Ελλάδα θα ζητήσει παράταση προκειμένου να κερδίσουν όλοι χρόνο, ενώ νωρίτερα ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν έριχνε γέφυρες λέγοντας ότι μπορεί να απαιτηθεί από την Ελλάδα να έχει μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα από αυτά που έχουν συμφωνηθεί.
Είπε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να είναι στο 1,5% όσο θα διαρκεί το πρόγραμμα και όχι χαμηλότερα.
Μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου να έχει διαμηνύσει προς κάθε κατεύθυνση ότι αυτή την ώρα δεν εξετάζει το ενδεχόμενο σύσκεψης πολιτικών αρχηγών, ωστόσο κυβερνητικές πηγές τόνιζαν ότι «ο πρωθυπουργός θα ενημερώνει για τις εξελίξεις όποιον πολιτικό αρχηγό το επιθυμεί».
Κάτι το οποίο ουσιαστικά ξεκίνησε με το τηλέφωνο του πρόεδρου του Ποταμιού Σταύρου Θεοδωράκη στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να ενημερωθεί.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές «η ελληνική κυβέρνηση παραμένει σταθερά προσηλωμένη στην αναζήτηση αμοιβαία επωφελούς λύσης με τους Ευρωπαίους εταίρους, μέσω της συνέχισης των διαπραγματεύσεων» τονίζοντας ότι «η διαμόρφωση μιας τέτοιας λύσης είναι απολύτως εφικτή».
Παράλληλα όμως επισημαίνουν ότι «η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεχτεί τελεσίγραφα. Είναι αποφασισμένη να τιμήσει τη λαϊκή εντολή και την ιστορία της δημοκρατίας στην Ευρώπη», καθώς «το Μνημόνιο έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση κι έχει οδηγήσει την οικονομία σε πλήρες αδιέξοδο».
«Τον άμεσο τερματισμό του δεν τον υπαγορεύει μόνο το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά η ίδια η κοινή λογική» υποστηρίζουν κυβερνητικοί κύκλοι.
Σε ότι αφορά το κείμενο που κατάθεσε στο Eurogroup o κ. Γ. Ντάισελμπλουμ οι κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι υπήρχαν σημεία που δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά από την ελληνική κυβέρνηση, όπως:
– «Οι ελληνικές αρχές κατέστησαν σαφές ότι σκοπεύουν να ολοκληρώσουν επιτυχώς το πρόγραμμα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης
– Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν την σταθερή τους δέσμευση να απέχουν από κάθε μονομερή δράση ή ενέργεια και θα εργαστούν, σε στενή συμφωνία με τους Ευρωπαίους και διεθνείς εταίρους, ιδιαίτερα στον τομέα της φορολογικής πολιτικής, των ιδιωτικοποιήσεων, των μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασία, στον οικονομικό τομέα και στο συνταξιοδοτικό.
– Σε αυτή τη βάση οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν την πρόθεσή τους να ζητήσουν 6μηνη τεχνική παράταση του τρέχοντος προγράμματος σαν ένα μεταβατικό βήμα
Από την άλλη πλευρά υπογραμμίζουν ότι το κείμενο, που θα αποτελούσε τη βάση συζήτησης στο Eurogroup, (σ.σ. προσχέδιο Μοσκοβισί) και στο οποίο η ελληνική πλευρά ήταν καταρχήν θετική, υπήρχαν προωθητικά σημεία όπως:
– Η ελληνική κυβέρνηση (…) ανακοίνωσε την πρόθεσή της να λάβει έκτακτες δράσεις για να διασφαλίσει ένα δικαιότερο και αποτελεσματικότερο φορολογικό σύστημα και να περιορίσει την ανθρωπιστική κρίση
– Μέτρα για τον περιορισμό του βάρους του χρέους και για να επιτευχθεί μια περαιτέρω βιώσιμη μείωση της ελληνικής αναλογίας χρέους ανά ΑΕΠ πρέπει να υπολογιστούν παράλληλα με τις δεσμεύσεις του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012
– Τα παραπάνω σχηματίζουν μια βάση για μια επέκταση της τρέχουσας δανειακής σύμβασης, που θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ενός [τετράμηνου] ενδιάμεσου προγράμματος, ως μεταβατικό στάδιο προς ένα νέο σύμφωνο για την ανάπτυξη για την Ελλάδα, που θα εξαχθεί και ολοκληρωθεί σε αυτή την περίοδο
Να σημειωθεί ότι το Μέγαρο Μαξίμου δίνει τέλος ιδιαίτερη βαρύτητα και προσοχή και στις επισημάνσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν στην εφημερίδας «New York Times)» όπου έγραψε:
«Στην παρούσα χρονική συγκυρία είναι κρίσιμης σημασίας για τους ηγέτες της Ευρώπης να φέρουν στη μνήμη τους τη σωστή ιστορία. Εάν δεν το πράξουν το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ειρήνη και τη δημοκρατία μέσω της ευημερίας δεν θα επιβιώσει (…) Όσον αφορά την καταβολή των αποζημιώσεων από τη νεοϊδρυθείσα Γερμανική Δημοκρατία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή αντιμετωπίζονταν τότε όχι ως ένας εν δυνάμει εταίρος, αλλά ως ένας ηττημένος εχθρός από τον οποίο υπήρχε η απαίτηση να αποκαταστήσει τις πολεμικές ζημιές που υπέστησαν οι σύμμαχοι (…) Η απαίτηση των δανειστών για την πλήρη αποπληρωμή των χρεών τους από κατεστραμμένες από την ύφεση οικονομίες (το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 26% από το 2007 ως το 2013, ενώ αντίστοιχα το γερμανικό είχε μειωθεί κατά 29% από το 1913 ως το 1919), καταστρέφουν την οικονομία των χωρών αυτών (…) Η επίτευξη μεγαλύτερων πρωτογενών πλεονασμάτων από την Ελλάδα θα την οδηγούσε σε βαθιά ύφεση. Για να επιτύχει επιπλέον αύξηση του πλεονάσματος αυτού κατά 3%, θα κοστίσει στην οικονομία της χώρας όχι 3%, αλλά 8% του ΑΕΠ».
